Ep.20 ดุจัง... พี่กลัว

2029 Words

Ep.20 ดุจัง... พี่กลัว เช้าวันต่อมา ภูมิยังคงไปทำงานที่บริษัทเหมือนเดิมและวันนี้เขาได้คนคุ้มงานไปด้วย ทำให้ภูมิดูมีความสุขมากกว่าปกติ จนใครๆ ต่างพากันทักทายชายหนุ่มกับท่าของเขา เมื่อเขาเดินเข้ามาภายในบริษัทก็ต้องตกใจเพราะชายหนุ่มไม่คิดว่าวันนี้จะมีนักข่าวเลย เพราะเพิ่งเป็นคนแรกที่มีข่าวการซื้อบริษัท “คุณภูมินทร์มาแล้ว” เสียงของนักข่าวดังออกมาพร้อมพานมองมาที่ชายหนุ่ม และเพียงไม่นานทั้งหมดก็เคลื่อนตัวเองเข้ามาหาชายหนุ่มทันที “นับออกไปก่อนนะคะ” หญิงสาวเอ่ยพร้อมเตรียมตัวขยับตัวเองออกมา แต่กลับถูกชายหนุ่มจับลงที่มือเรียวพร้อมออกแรงดึงให้เธอเดินเข้ามายืนข้างตัวเอง “อะไรคะ จะมาทิ้งแบบนี้ไม่ได้นะคะ” ภูมิเอ่ยพร้อมมองใบหน้าของนับดาวให้เธอเห็นใจ พร้อมน้ำเสียงแสนจะออดอ้อนของเขาทำให้คนตัวเล็กมองใบหน้าของเขาอย่างยิ้มๆ “คุณภูมิคะ สะดวกให้สัมภาษณ์สักหน่อยมั้ยคะ” นักข่าวหญิงเอ่ยถามออกมาอย่างเกรงใจ เพราะน้าของภูมิเป็นคนมีศรีทำให้ทุกคนอดที่จะเกรงกลัวไม่ได้ “ได้ครับ” ภูมิเอ่ยเพราะยังไงถ้าเขาไม่ให้สัมภาษณ์ตอนนี้ นักข่าวก็จะรอจนกว่าจะได้ข่าว เขาจึงได้เอ่ยออกมาเพราะเรื่องที่เป็นข่าวไม่ได้ทำให้เขาเสียหายหรืออะไรเลย “เรื่องที่บริษัทที่คุณภูมเพิ่งได้มาเป็นเจ้าของสดๆ ใหม่เมื่อวานนี้เป็นบริษัทของคุณพ่อจริงมั้ยค่ะ” นักข่าวเปิดประเด็นคำถามออกมาเพราะเรื่องที่ทำให้ทุกคนมารวมตัวตรงนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่น่าสนใจไปมากกว่าเรื่องที่เป็นอยู่ในตอนนี้ และเป็นเรื่องที่กลบข่าวการได้บริษัทมาเพราะน้าของภูมิต้องไปดำรงตำแหน่ง และยกให้หลานชายได้ถูกกลืนหายไป “ครับ เขาเป็นพ่อผมแต่เป็นแค่ในนามเท่านั้น เพราะการกระทำของเขาไม่ใช่” ภูมิเอ่ยตอบออกมาตามตรงด้วยน้ำเสียงที่เรียบ จนนับดาวที่ถูกจับมือในตอนแรกได้ออกแรงบีบมือของชายหนุ่มอย่างเบาๆ เพื่อเป็นการส่งสัญญานให้กำลังใจชายหนุ่ม “แบบนี้ที่ซื้อเพราะต้องการแก้แค้นเมื่ออีกฝ่ายให้ข่าวไว้มั้ยคะ” นักข่าวเอ่ยถามตามประเด็นที่อีกฝ่ายโจมตีภูมิ “ไม่ครับ เพราะบริษัทมีประโยชน์คนไม่มี อีกอย่างนะครับ ผมเป็นคนที่มีอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องดิ้นรนอะไรมากมายนะครับ” ภูมิเอ่ยเพราะเขาเคยคิดอยากจะพิสูจน์ตัวเองให้พ่อของตัวเองได้รู้ว่าเขาก็เก่งไม่แพ้คนอื่น แต่ยิ่งทำเหมือนมันยิ่งแย่ พ่อของเขายังคงมองว่าพี่น้อยของภูมิดีกว่าภูมิทุกคน “เรื่องจริงมั้ยครับที่คุณภูมิเป็นเพียงลูกนอกทะเบียน” คำถามที่จี้จุดสร้างความตกใจให้กับคนถูกถามพอๆ กับคนที่ได้ยินคำถามนี้ “ครับลูกนอกทะเบียนที่มีมากกว่าลูกในทะเบียนครับ มีอะไรอีกมั้ยครับ” ภูมิเยอ่ถามเพราะเขาต้องการเข้าไปด้านในบริษัทแล้ว “อ๋อ ข้างกายนี่ยังไงคะ” นักข่าวสาวเอ่ยถามพร้อมมองใบหน้าอของหญิงข้างกายของภูมิอย่างต้องการคำตอบ “ว่าที่ภรรยาครับ มีงานเมื่อไร่เดี๋ยวส่งการ์ดไปเชิญนะครับ ขอตัวครับ” ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมออกแรงดึงให้นับดาวเดินตามตัวเองเข้าไปภายในบริษัทท่ามกลางฝูงชนที่พากันถ่ายรูปความประทับใจเก็บเอาไว้ “โอเคมั้ยคะ” นับดาวเอ่ยหลังจากที่เธอและภูมิได้เข้ามาภายในลิฟท์แล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นพร้อมคำถามที่บั่นทอนความรู้สึกของภูมิเมื่อคู่สร้างความเป็นห่วงให้กับคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี “ไม่เป็นอะไรครับ เรื่องแค่นั้นเอง พี่ไม่ได้มีอะไรผูกพันกับพ่อมาขนาดนั้น” ภูมิเอ่ยพร้อมเอื้อมมือมาเกลี่ยตามกรอบใบหน้าของหญิงสาว “หมายความว่าไงคะ พี่ภูมิยังไปทำงานที่บริษัทอยู่เลย” นับดาวเอ่ยถามเพราะเธอไม่เข้าใจในสิ่ที่ชายหนุ่มกำลังบอกเธอ เพราะเธอจำได้ว่าภูมิเป็นรองประธานบริษัทของพ่อตัวเอง และที่สำคัญเพิ่งได้ออกมาเมื่อไม่นานนี้อีกด้วย “เพราะเขาต้องการจะบริษัทของแม่ไง เขาเลยมารับพี่ไปเลี้ยงแต่พอรู้ว่าแม่ไม่มีสมบัติอะไรก็ได้เขียพี่ทิ้งและให้ลูกชายที่ไม่เอาไหนขึ้นมาแทน โดยที่เขาไม่รู้ว่าบริษัทกำลังจะเจ๊ง” ภูมิเอ่ยออกมา เขาไม่คิดว่าคนเป็นพ่อจะทำได้มาขนาดนี้ เพราะตอนแรกเขาคิดว่าพ่อรู้สึกผิดที่ทิ้งเขาไว้ไม่คิดว่าพ่อของตัวเองจะเป็นคนแบบนั้นไปได้ แต่มันทำให้ภูมิตัดพ่อออกไปจากชีวิตของตัวเองได้ง่ายมาขึ้นกว่าเดิม “เพราะพี่ภูมิทำเหรอคะ” นับดาวเอ่ยถามตามตรง แต่เธอก็เคารพการตัดสินใจของชายหนุ่มไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร แต่คนอย่างภูมิที่นับดาวรู้จักเขาคิดดีเสมอไม่ว่าเรื่องอะไร “พี่ใหญ่ยักยอกเงินบริษัทไป เก่งขนาดไหนก็เอาไม่อยู่หรอก” “อ๋อค่ะ” นับดาวี่เขาใจในสิ่งที่ชายหนุ่มพบเจอกละได้ทำมันทั้งหมดก็เอ่ยออกมาพร้อมยิ้มให้กับเขาอีกครั้ง “ไปกัน” ภูมจับมือของหญิงสาวก่อนพาเธอเดินเข้ามาภายในห้องทำงาน และมีเลขาเดินตามเข้ามาเพื่อนำเอกสารมาว่างและเดินออกไป ทำให้คนที่เดินมางตรงโซฟาได้หายใจเต็มปอด เพราะคิดว่าอีกฝ่ายจะอยู่นาน ด้วยที่ภูมิยังนั่งข้างๆ เธอ พร้อมส่งมือเข้ามาลูบสัมผัสที่ต้นขาของเธออย่างไม่คิดสนใจเลขาของตัวเอง “พี่ภูมิ ยังเช้าอยู่เลยเพิ่งเข้ามาได้ไม่นานเอาอีกแล้วนะคะ” นับดาวเอ่ยออกมาอย่างบ่นๆ เพราะชายหนุ่มเอาแต่แกล้งเธอ และตอนนี้เพิ่งเช้าอยู่เลย เมื่อวานเขาก็อ้างเปลี่ยนที่ทำให้เธอแทบจะไม่ได้พัก และวันนี้ยังมาแบบนี้อีก หญิงสาวเริ่มคิดไม่ตกแล้วว่ามันเป็นข้ออ้างของชายหนุ่มมากกว่า “แค่จับเองไม่ได้คิดจะทำอะไรเลยนะ” ภูมเอ่ยออกมาพร้อมมองใบหน้าของหญิงสาวอย่างยิ้มๆ เพราะตอนนี้เขายังไม่ได้คิดจะทำอะไรเธออย่างที่พูด แต่อีกสัพักก็ไม่แน่ ยังไงภูมิก็ต้องรอให้เลขาของตัวเองเอาเอกสารมาส่งให้ก่อนจะได้เดินออกไป แบบที่ภูมิคิดว่าคงไม่ได้เดินกลับเข้ามาอีกแล้ว “ให้จริงนะคะ เพราะจากที่เห็นพี่ภูมิก็พูดแบบนี่ทุกรอบเลย” นับเอ่ยอย่างรู้ทันชายหนุ่มเพราะเขาจะหาทางให้เธอเสียเปรียบได้ทุกวัน “งั้นเอาแบบนี้มั้ยคะ” “แบบไหนคะ” นับดาวคิดเอาไว้แล้วว่าชายหนุ่มจพูดเอาดีเข้าตัวเอง และทำให้เธอเสียเปรียบอีกตามเคย “หนูแค่ทำให้มันหลับไง” ภูเอ่ยอย่างแสดงความคิดเห็นที่มันเข้าตัวเองเสมอและตลอดด้วย “นั้นไงคะ นับเดาใจออกตลอดเลยเนาะ แบบนี้ก็แย่เลยค่ะ” นับดาวเอ่ยเพราะเธอคิดเอาไว้แล้วว่าชายหนุ่มจะพูดคำนี่ และเธอก็เสียเปรียบตลอด แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้คิดอะไรเลขาของเขาก็ได้เดินเข้ามาภายในห้องทำงานพร้อมเอกสารที่กองใหญ่ และไหนจะให้ผู้ช่วยถือช่วยเข้ามาอีก “ไม่น่าจะต้องกล่อมนอนแล้วนะคะ เยอะเชียว” นับดาวเอ่ยอย่างล้อเลี่ยน เพราะจามสายตาของเธอตอนนี้ เธอคาดเดาได้ว่าวันนี้ภูมิคนทำไม่ได้ ดูจากงานที่เพิ่งเดินเข้ามาก็รู้แล้ว “นับดาวหนูใจร้ายมากเลยนะคะ” ภูมเอ่ยออกมาเมื่อเห็นว่าเลขาของตัวเองเดินออกไปแล้ ภูมิได้ลุกขึ้นยืนก่อนเดินไปยังโต๊ะทำงานของตัวเองทิ้งให้นับดาวได้แต่มองตามอย่างไม่คิดที่จะใส่ใจคำพูดของชายหนุ่มมากมายนัก นับดาวใช้เวลานานพอสมควรกับการจับจ้ององใบหน้าของที ก่อนขอชายหนุ่มเพ่อจะไปหาอะไรกิน ซึ่งแน่นอนภูมิไม่คิดที่จะขัดใจหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะตามใจเธอ นับดาวอยากจะทำอะไรเขาไม่เคยคิดที่จะขัดใจเลยสักนิด แต่เมื่อเธอลุกขึ้นเดินตรงไปยังประตูห้องเพื่อจะเดินออกไป ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาก่อน “มีอะไร” “คือว่าคุณธัชเข้ามาขอพบครับ” “อืม” นับดาวได้ยินคำตอบของภูมิ เธอก็ได้เดินกลับเข้ามาหาชายหนุ่มทันที “เสร็จเรื่องแล้วเดือนหน้าแต่งงานกันนะคะ” ภูมิเดินเข้ามาหาหญิงสาวก่อนเอ่ยออกมาพร้อมโอบที่เอวของหญิงสาว “ใช่เวลามั้ยคะ” “แน่นอนทุกเวลาเป็นของนับ” เมื่อสิ้นเสียงของภูมิคนที่เข้ามาขอพบได้เดินเข้ามาภายในห้องทำให้นับดาวได้เงยใบหน้าเพื่อจะมา และเมื่อเห็นว่าคนที่ขอพบเป็นพ่อของภูมิหญิงสาวตกใจไม่น้อย แต่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของภูมิไม่ใช่เรื่องของเธอโดยตรงเธอทำได้เพียงแต่มองดูเท่านั้น “อะไรครับ” “ฉันถามแกหน่อยว่าแกเคยเห็นแนเป็นพ่อมั้ย” “แล้วคุณเคยเห็นผมเป็นลูกมั้ย” ภูมิเอ่ยถามออกมาเพราะเขาจำได้ว่าธัชผู้ชายตรงหน้าไม่เคยมองเห็นเขาเป็นลูกเลยสักครั้ง “แกนี่มันเหมือนแม่แกไม่มีผิดเลย” คำพูดของธัชไม่ได้ทำให้ภูมิรู้สึกไม่ดีเพราะเขาภูมิใจที่ตัวเองเหมือนแม่ ไม่ใช่พ่อที่ไม่ได้เรื่องดีแต่จะเห็นแต่ประโยชน์จากเขา “เหมือนแม่มันน่าภูมิใจเพราะถ้าเหมือนคุณ ผมคงทำใจไม่ได้” “ไอ้ภูมิ…ฉันจะรอดูความฉิบหายของแก” ธัชเอ่ยเพราะความโกรธแค้นลูกชายของตัวเอง แม้จะเป็นเพียงลูกชายผู้หญิงที่เขาคิดว่าเป็นหญิงกลางคืน แต่เหมือเขาจะคิดผิดเพราะภูมิไม่ได้เป็นแค่นั้น แม่ของเขาเป็นลูกนายทหารยศสูง แค่ชอบเที่ยวและแต่งตัวเท่านั้น “เชิญครับ” เมื่อสิ้นร่างของธัชที่เดินออกไปทำให้นับดาวถอนหายใจออกมาแทนชายหนุ่ม เธออดที่จะรู้สึกว่าพ่อของภูมิไม่ชอบตัวเองไม่ได้ ทำให้เธอต้องประกาศจุดยืนของตัวเอง “เป็นอะไรคะ” ภูมิเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวพร้อมเอ่ยออกมาก่อนจะจับให้เธหันใบหน้าของตัวเองมาเผชิญหน้าของตัวเอง ตอนนี้เรื่องของพ่อเขาไม่มีอะไรที่น่าห่วงแล้ว เพราะสุดท้ายหลังจากนี้เขาก็จะได้มีชีวิตที่เป็นของตัวเองแบบร้อยเปอร์เซ็น “หนูอยากแต่งงานพรุ่งนี้เลย” หญิงสาวเอ่ยออกมาพร้อมใบหน้าที่ยิ้มออกมา ทำให้คนที่ได้ยินคำพูดของเธอได้จูบลงที่ริมฝีปากของหญิงสาวทันที “งั้นเลื่อนมาเป็นอาทิตย์หน้านะคะ” “พี่ภูมิ” นับเอ่ยเรียกชายหนุ่มเพราะไม่คิดว่าเขาจะตามใจเธอแบบนี้ “พี่รักนับนะคะ” ภูมิเอ่ยพร้อมจูบลงที่หน้าผากของหญิงสาว เขาขอแค่นับแต่นีไป ชีวิตี่เหลือมีเพียงแค่นับดาวเท่านั้น เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้ว “นับก็รักพี่ภูมิ แต่ถ้าพี่มีคนอื่นนะ นับจะเอาปืนไปยิงผู้หญิงคนนั้นให้ตายเลย” นับดาวเอ่ยอย่างขู่ๆ แต่สร้างรอนยิ้มให้กับคนที่ได้ยินเป็นอย่างดี “ดุจังเลย…พี่กลัวไปหมดแล้ว”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more