Ep.5 แชมเปญ
1159 Words
Ep.5
แชมเปญ
"หวัดดีค่ะ"ฉันยิ้มให้เขา ทั้งไปที่ใจอยากจะหายไปจากตรงนี้เชื่อฉันไหมว่าเขาได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้นี้
"มาคนเดียวหรอ"เสียงที่เอ่ยถามออกมาเป็นเสียงที่ดูเรียบๆ จนมันรู้สึกเย็นๆ อย่างบอกไม่ถูก ก็แน่แหละเรื่องที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ว่าที่ตัวเองติดโรค และเขาเพิ่งนอนหลับฉันมาเป็นใครไม่ตกใจบ้างว่ะ
"ค่ะ….แต่เมื่อกี้ฉันพูดประชดแม่เฉยๆ นะไม่ได้เป็น เพิ่งตรวจมาเอง"ฉันจะไปตรวจอาทิตย์ละครั้ง เพื่อเซฟตัวเองต่อให้นอนกลับลูกค้าแบบป้องกันทุกครั้งก็จริงเถอะ
"ผมไม่ได้ว่าอะไร งั้นผมเข้าไปนะ"
"ค่ะ"ฉันยืนรอจนเขาเดินเข้าไปภายในร้านนานพอสมควรตัวเองก็ค่อยเดินตามเข้าไป เพราะไม่อยากให้คนอื่นมองว่ามาด้วยกัน
ฉันไปนั่งที่บาร์ตรงที่มีบาร์เทนเดอร์อยู่ และจะทำแบบนี้ทุกครั้งที่มาที่นี้
"อ้าว หายไปเป็นอาทิตย์เลย"เสียงทักทายที่ดังขึ้นคือพี่บาร์เทนเดอร์อย่างพี่เชน เขาจะค่อยเสิร์ฟเหล้าให้ฉัน และเป็นคนค่อยดูแล ค่อยชวนคุย หันมองมาทางี้แล้เจอฉันเดินเข้ามาพอดี แต่ฉันก้ว่าดีนะที่มีคนแบบพี่เขาเพราะมันทำให้ฉันไม่รู้ศึกว่ามีฉันคนเดียวบนโลกใบนี้
"พอดีไม่ค่อยมีอารมณ์มานะคะ"ฉันตอบออกไปตามตรงเพราะที่ไม่มาเพราะไม่อยากมาไ่มีเหตผลอื่น แต่วันนี้เจอเรื่องเซ็งทั้งสองเรื่องเลยอยากเดินมาเที่ยวที่นี่ มานั่งกินเหล้าย้อมใจก่อนค่อยเดินทางไปหาที่นอนคืนนี้
"ไม่มีอารมณ์ หรือมาแค่ตอนที่เซ็งๆ กันแน่"
"ก็นั้นแหละค่ะ พอดีเลยหนูมีเรื่องจะปรึกษาหน่อย"
"เรื่องอะไร"พี่เขาวางแชมเปญตรงหน้าฉันก่อนที่จะพูดขึ้นทำให้ฉันมองไปที่เขาอย่างเป็นคำถามเพราะฉันไม่กิน
"มีนสั่ก่อนที่เราจะเดินเข้ามาเขาบอกว่าถ้าเราเดินเข้ามาให้เอามาเสิร์ฟให้หน่อยนะ"
"อ๋อค่ะ"ฉัมองที่แก้วเชมเปญพร้อมพยายามนึกถึงคนที่ฝากเอามาให้ว่าเขาจะเป็นใครนะ แต่คงเป็นคนแปลกหน้าเหมือนทุกครั้งที่ฉันเจอนั้นแหละ
"ว่าแต่เรามีเรื่องอะไรจะปรึกษานะ"พี่เขาหันไปชงเหล้าให้ลูกค้าเสร็จก็หันกลับมาหาฉันอีกครั้ง พร้อมถามออกมาทำให้ฉันถอนหายใจออกมาก่อนที่จะมองใบหน้าที่เรียกว่า หล่อคมไปทุกเรื่อง
"คือหนูว่าจะย้ายออกมาจกหอพักแล้วหาคอนโดแบบซื้อหรือเช่าก็ได้อ่ะค่ะ"
"อ้าวแล้วที่เก่าเป็นอะไร"
"เพื่อนชอบพาแฟนมาแล้วเขาชอบมองหนูแบบไม่ดีอ่ะ อีกอย่างอยากอยู่คนเดียวแล้ว"ฉันพูดออกไปตาที่ตัวเองคิดเพราะการอยู่กับเพื่อน ด้วยเหตุผลแค่มันขอฉันด้วยมันเอาเงินไปเลี้ยงผู้ชายหมดแล้วไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าห้องแล้วอยากให้ฉันอยู่เพื่อจะได้ช่วยมันจ่าย
"คือที่พูด…อยากย้ายออกแต่เพื่อนไม่ให้ย้าย แล้วยกหาเหตุผลไปให้เขาเพื่อเราจะได้ออกมาแบบมองห้เพื่อนได้อย่างเงี่ยหรอ"
"ใช่ค่ะ"
"บอกมีคนซื้อให้แล้วย้ายออกมาเลย เป็นเด็กเสี่ยไปเลย"ฉันอยากจะบอกว่าความคิดคือดีเวอร์ แต่ทำไมฉันคิดไม่ได้แบบนี้บ้างว่ะ
"เครนะ พี่ชงเหล้าก่อน"ฉันพยักหน้ให้พี่เขาก่อนจะเริ่มดื่มเล็กน้อยแต่ไม่ใช่แก้วแรกที่เป็นแชมเปญนะ เพราะไม่รู้ว่าคนสั่งใส่อะไรหรอเปล่าเลยไม่ชอบ
ฉันนั่งดื่มจนลูกค้ามากหน้าหลายตาเดินเข้ามาแวะเวียน บางคนก็เริ่มทยอยกลับ จนตอนนี้เิ่มดึและร้านก็ใกล้จะปิดแล้ว แต่ฉันก็นั่งที่เดิมแถมดื่มไปได้แค่สองแก้วมันเซ็งไปหมดเลย เลยไม่อยากทำอะไร
"โทษนะ ยังไม่กลับหรอ"ฉันหันไปมองตามเสียงทัก แล้วก็เป็นคนที่อู่นอกร้านที่ฉันเจอ"
"ยังค่ะ ไม่รู้จะกลับไปไหน"
"อ้าวคุณภูมิ"พี่เชนหันมาทักเขาก่อนที่อีกคนจะพยักน้ารัก แต่เขาก็ไม่พูดอะไรนะ
"คนเนี่ยที่สั่งให้เราแล้วก็เป็นหม้ายไปแล้ว"ฉันอึ้งปเลยที่พี่เชนพูดออกมาแบบนั้นใครจะไปรู้ว่าเป็นเขา ถ้ารู้จะเหลืออยู่หรอ
"ไม่เป็นไร แล้วที่ว่าไม่รู้จะกลับไปไหนคืออะไร"เขาถามออกมาแล้วมองมาที่ฉันอย่างต้องการคำตอบ ที่เรียกว่าบังคับให้ตอบมากกว่า
"ก็เพื่อนนับดาวมันพาแฟนมาที่ห้อง มันเลไม่อยากกลับ แล้วคืนนี้มันคงไปเปิดโรงแรมที่ไหนสักที่นอนเหมือนเดิม"
"พี่เชน"ฉันอยากจะฆ่าพี่เชนให้ตายตรงนั้นจริงๆ คนอะไรรู้ทุกเรื่อง ทั้งๆ ที่เรานานๆ เจอกันแต่แกเหมือนรู้จักฉันดีกว่าตัวฉันเองเสียอีก
"ไปกลับผมไหม"
"ไปเลย"ดูพี่เชายุไม่ดูว่าฉันเป็นผู้หญิงเลยสักนิด แต่ก็นะไปได้ฉันไม่ติดอะไรหรอก ถ้าคนอื่นไปนอนโรงแรมดีกว่า
"ก็ได้ค่ะ"
"งั้นไปกันเขาพูดพร้อมทำท่าเหมือนจะเดิรออกไปทำให้ฉันเลือกไม่ได้ก้ต้องลุกตามที่เขาส่งสัญญาน
"ไปก่อนนะคะ"ฉันหันไปบอกพี่เชนก่อนเดินตามเขาออกไปจากไนท์คลับ แต่ที่ตกใจคือรถของเขาเป็นแลมโบกีนี้สีดำที่เรียกว่าสวยมากเลยแหละ
"เป็นไซด์ไลน์มานานยัง"เสียงแรกที่เขาพูดกับฉันหลังากรถเคลื่อนตัวออกมานานแล้ว
"ตั้งแต่ที่บ้านมีปัญหาเรื่องเงินค่ะ จะสองปีแล้ว"
"ที่้บ้าน ที่คุณคุยโทรศัพท์นะหรอ"
"อ่อใช่ค่ะ แม่โทรมาเอาเงินนะ"ฉันไม่อยากพูดออมาแบบนั้นหรอก แต่ถ้าไม่พูดก้ติดใจไปเรื่อยๆ
"ไม่ให้หรอ"
"ให้ค่ะ ให้จนไม่รู้จะให้ยังไง ชั่วมันเถอะฉันไม่อยากพูดถึง"ฉันตอบออกไปเพราะไม่อยากนึกถึงเรื่องพวกนี้แล้วมันรู้สึกเหนื่อยใจมากกว่าเรื่องอื่น มันลดแรงฉันไปเยอะเลยสำหรับเรื่องพวกนี้
"ไปนอนที่คอนโดผมนะ"
"ค่ะ"ฉันไม่ิดเรื่องนอนหรอกเพราะนอนไหนก็นอนได้ ฉันผ่านมาเยอะไม่ว่าเรื่องอะไร พามาเจอเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องเล็กไปเลย รอดูได้เลยนะว่าพรุ่งนี้แม่ฉันจะประกาศไปทั่วว่าฉันติดโรคเพราะขายตัว ตลกชิบ
- Writer
