ตอนที่4

1125 Words

เด็กหนุ่มมองสภาพห้องรับแขกแล้วก็เข้าใจที่ไอ้เจ้าหมาดีกับเขาทันที นี่คงหวังให้เขารับหน้าแทนใช่ไหมฮึ คนดีรู้ทัน เจ้าหมาเดินมาคลอเคลียอย่างออดอ้อน คนดีส่ายหน้าระอาและโทรเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาด 5นาทีแม่บ้านก็มาจากเรือนหลังเล็กพร้อมพร้อมคนสวนและคนขับรถ "ถ้าพ่อรู้แกโดนแน่ช็อกโก้ "คนดีชี้หน้าเจ้าหมาอย่างคาดโทษ อิ๋ง~~ แต่คงทำกับมันได้ดีที่สุดแค่ชี้หน้าต่อว่าด้วยท่าทางดุแบบละมุน ยังไงเจ้าทาสก็แพ้ทางให้เจ้าหมาขี้อ่อยอยู่ดี มื้อเย็นวันนี้เป็นสเตกเนื้อชั้นดีและเบอร์เกอร์กับไก่ทอดอีกหลายชิ้น มันถูกวางรวมในถาดเดียวกันแต่ยังดูดี เพราะมันไม่ชอบก้มหน้ากิน คนดีเลยให้มันนั่งกินบนโต๊ะด้วย ยกเว้นวันที่พ่อแม่ร่วมทานด้วย เจ้าหมาถึงจะได้กินที่โต๊ะเตี้ยๆของมัน อาหารทั้งถาดถูกจัดการจนเรียบในพลิบตาเดียว มันกินเก่งแข็งแรงและตัวใหญ่ ท่าทางซนๆของมันช่างดูน่าเอ็นดูไม่ซะทุกอย่าง "เลอะหมดแล้ว" คนดีหยิบทิชชูไปเช็ดที่จมูกมัน สิ่งเดียวที่ดูจะรำบากในชีวิตหมาๆของผมน่าจะเป็นการดื่มน้ำ ทำยังไงก็ดื่มแบบปกติไม่ได้เลยจริงๆ ผมต้องกวักน้ำดื่มด้วยลิ้นน่าสังเวชใจ เคยลองหลอดแล้วนะ แต่มันไม่เวิร์ค เพราะผมเกือบทำหลอดเข้าไปติดคอตาย วันนี้ไอ้เด็กคนดีจับผมอาบน้ำเพราะไปเล่นดินมา มันบอกชอบผมเวอร์ชั่นนี้ที่ยอมให้มันอาบน้ำแบบไม่ต่อต้าน "แกนี่เหมือนเป็นหมาคนละตัวเลยนะ" คนดีพูดกับมันลอยๆขณะที่มือถือฝักบัว ส่วนอีกข้างคอยยีขนฟูล้างแชมพูออก ก็เออสิวะ!หมาที่ไหนหล่อได้อย่างนี้ ไอ้เตี้ยมันบีบบอลเล็กๆในมือแล้วเกิดเสียงดังปี๊บๆ มันน่าหงุดหงิดจนอยากกัดไอ้บอลบ้านั่นให้ขาด' บอกให้หยุดงายยยย' แฮ่~~~ ง้ำๆๆๆ ผมฟัดกับบอลลูกเล็ก กะเอาให้ขาดกระจุย แต่มันแข็งแกร่งเกินไป ยากจะทำลายได้ กัดอยู่นานผมก็ถอดใจเลยจับโยนออกนอกระเบียงไป รำคาญแม่ม "โถ่ ช็อกโก้อะ ทีนี่จะเล่นอะไรล่ะ" ไอ้เตี้ยบ่น ผมมองแก้มกลมๆของมันที่ขึ้นสีโคตรง่ายแล้วรู้สึกคันไข่ เล่นอะไร? ผมช่วยมันคิด มวย ปล้ำ มั้ยล่ะมึง! คิดได้ดังนั้นผมก็กระโจนใส่ร่างบางจนมันล้มลงไปนอนหงาย อ่าาาา ไอ้เตี้ย ผมขบกัดเบาๆไปตามซอยคอขาว ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือนได้กินคลีมหวานนุ่มละมุนลิ้นก็ไม่ปาน อ่าาาา ไอ้เตี้ย ป๊าบ!!! เอ๊งๆๆ "ก็บอกว่าเจ็บ!" มันทำเสียงดุหลังจากฟาดกำปั้นลงมาที่กระโหลกผม ไอ้ห่า หมดอารมณ์เลยกู ไว้คราวหน้ามึงไม่รอดแน่เตี้ย ผมนั่งคลุ่นคิดอยู่ภายนอกระเบียง สายตาของหมาทำให้ผมมองเห็นวิวยามค่ำคืนชัดเจนขึ้นมาก ทั้งกลิ่นทั้งเสียง ชัดอย่างกับอยู่ในโรงหนัง ผมอดคิดไม่ได้ว่าผมที่เป็นคนจะเป็นตายร้ายดียังไง ในเมื่อวิญญานผมอยู่ในร่างไอ้หมานี่ ว่าแต่ว่า แล้วเจ้าของร่างหมานี่มันอยู่ไหน หรือตายไปแล้ว หรืออยู่ในร่างผม แบบนั้นมันหายนะชัดๆ ผมคิดถึงภาพคนที่บุคลิกดีที่สุดในจักรวาลแบบผมที่ตอนนี้คงอยู่ในโรงพยาบาลบ้าแน่ๆถ้ามีวิญญานหมาสิงอยู่ ไม่ได้นะ จะมีใครดูแลผมอยู่หรือเปล่านะ พ่อกับแม่จะทราบข่าวหรือยัง ผมต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ด้วยสมองท่านประทานอย่างผมคงไม่ต้องใช้เวลาคิดนานเหมือนสามัญชนทั่วไป ผมเดินตรงไปที่เตียงที่เจ้าคนดีนอนอุดอู้อยู่ หยิบโทรศัพท์ที่ไม่ได้ล็อคหน้าจอของมันมา อาจจะยากสักหน่อยในการกดเบอร์ แต่ผมก็ทำมันจนสำเร็จ ผมกดโทรหาคนสนิทที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมงานและเพื่อนสนิทผมเอง อะแฮ่มๆๆๆ ผมกระแอมไอซ่อมเสียง "สวัสดีครับ" ปีเตอร์ที่อยู่ปลายสายตอบกลับมา "ไอ้เตอร์ " "หืม ใครครับเนี่ย" ปีเตอร์แปลกใจกับสรรพนามที่เขาถูกเรียก แต่เสียงนี่ไม่คุ้นเอาซะเลยแฮะ "กูเอง ฟีนิก" "อ๊ากกกกกก ผ ผี" แล้วก็เป็นเสียงกุกกักคล้ายโทรศัพท์หล่นหรือไม่ก็โดนปาทิ้ง ผีหรอ คำนี้ทำผมเคลียด นั่นคงแปลว่าไม่มีวิญญานหมาสิงร่างผมอยู่ อย่าบอกนะว่าร่างผมไม่รอดแล้ว อ่าาา อยากเป็นลม "เตอร์ มึงฟัง!" "ไอ้เตอร์!!" ผมพยายามเรียกอยู่นานก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา ไอ้ห่าเอ๊ย เอาไงดีวะ อาม่ากลับจากโรงพยาบาลแล้ว ดูที่เธอมองผมสิ น่าแกล้งชะมัด ผมกระตุกยิ้มให้และหลี่ตาคมมอง อาม่าถึงกับสะดุ้งและรีบเดินเลี่ยงไปอีกทาง เธอเป็นความบรรเทิงเล็กๆของผมไปซะแล้ว "ไม่พามันไปเดินเล่นบ้างล่ะลูก" พ่อบอกเพราะอยากให้มันหายไปจากบ้านบ้าง อาม่าจะได้กล้าออกจากห้อง "หนูกลัวมันโดนรถชนอีก ตัวก็ใหญ่ แรงก็เยอะ เดี๋ยวหลุดไปเหมือนคราวก่อนล่ะแย่เลย" คนดีบอก อิ๋ง~~~~ ผมอ้อนมันพร้อมไปคาบสายจูงมาวางที่ตัก แค่ได้ยินว่าจะได้ออกจากบ้านแผนมากมายก็ผุดขึ้นเต็มหัวแล้ว "พ่อว่าที่มันหงุดหงิดเพราะไปได้ออกไปไหนเนี่ยแหละ พามันไปเถอะ เดี๋ยวพ่อให้ลุงเพิ่มไปเป็นเพื่อน" พ่อบอกพรางก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ ไอ้สองพ่อลูกนี่เหมือนกันตรงที่เป็นหนอนหนังสือ ใจเย็น และดูบื้อพอกัน เจ้าหมาคิดในใจ คนดีมองมันอย่างลังเล อิ๋ง~~~ อ้อนเข้าๆๆๆ เอาหน้าไปถูๆไถๆ กูเป็นเด็กดีแล้วไง ไอ้บื้อ พากูไปเดินเล่นหน่อยจิ อิ๋ง~~~ " อะ ก็ได้" แฮ่กๆๆๆๆ ผมดีใจจนเผลอทำลิ้นห้อย นับวันยิ่งเหมือนหมาจริงๆเข้าไปทุกวันแล้วกู รู้สึกกลัวตัวเอง " อย่าซนนะ" คนดีบอกเจ้าหมาพร้อมคล้องโซ่เส้นเล็กที่คอ เจ้าหมาแอบวาดยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะครางอิ๋งๆอ้อนเจ้านาย " งื้อ~~น่ารัก" คนดีจุ๊บปากมันเบาๆ อ่าา ไอ้เด็กนี่....วอนเสียตัวอีกแล้วมั้ย?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more