แววตาเปล่งประกายของเขากำลังทอแสงไม่ต่างจากพระอาทิตย์ เงาในแววตาของชายหนุ่มกำลังสะท้อนภาพของเธออยู่ ลินินนึกโกรธตัวเองที่รู้สึกช้าไป เธอเจอเขาก่อนมินตราเสียด้วยซ้ำ หรือว่าแท้จริงแล้วเขาไม่ใช่คู่แท้ของเธอ
ครืดด ครืดด~
“อ๊ะ!...” โทรศัพท์เครื่องหรูของเขาสั่นอยู่ในมือของเธอ ก่อนที่ลินินจะยกขึ้นมาดู ซึ่งต้นสายที่โทรมานั้น...
“เธออยากให้เฮียรับหรือเปล่า” ชายหนุ่มตั้งคำถามวัดใจเธอ เขามองเห็นรายชื่อโทรเข้าที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ ซึ่งคำถามของเขาก็ทำให้ลินินชะงักไปชั่วขณะ
มินตราเสียใจแย่ถ้าเขาไม่รับสาย คิดได้ดังนั้นฝ่ามือบางก็ยื่นโทรศัพท์ให้เขาคืน “รับสิคะ...”
“_” ชายหนุ่มมองหน้าเธอนิ่ง จนหญิงสาวต้องเสมองไปทางอื่น ก่อนที่เขาจะยื่นมือไปรับโทรศัพท์จากเธอ อัทธากรรู้สึกหงุดหงิด เขาหวงเธอแทบแย่ แต่เธอไม่หวงเขาเลยสักนิด
พอเห็นคนตัวโตยกโทรศัพท์กดรับ ลินินก็เดินกลับมานั่งที่โขดหิน ชุดนอนกระโปรงยาวขอ
