เช้าวันนั้นพี่ไฟทำตามที่เขาสัญญา เธอได้ทำงานแผนกการเงินของบริษัท ได้เห็นท่านประธานอย่างพี่ไฟเดินไปเดินมา แต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะทักเขาที่ที่ทำงาน และเขาก็เหมือนจะรู้ เพราะบางครั้งพอเผลอสบตากันพี่ไฟก็จะส่งยิ้มให้ ไปๆ มาๆ เธอก็อยู่กับพี่ไฟมาเกือบจะครบแปดเดือน
และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึงวันที่เธอยืนกำอุปกรณ์ตรวจการตั้งครรภ์ 3 อันในมือ และพวกมันทุกอันก็มีผลเป็นสองขีด กำลังจะเดินไปบอกคนที่กำลังนอนดูหนังอยู่ที่ห้องดนตรีกับ ข้าวปุ้น แต่แล้วก็บังเอิญเจอกับคนที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี
“ข้าวปุ้นลูก แม่กลับมาแล้วนะ”
เสียงข้าวปุ้นเห่าสองครั้ง ก่อนจะโดดออกจากอ้อมแขนพี่ไฟวิ่งไปหาเจ้าของที่แท้จริง
“คิดถึงจัง...”
แอบมองอัยยาที่สวยกว่าสมัยม.ปลายเยอะเลย อีกฝ่ายกำลังกอดหอมเจ้าข้าวปุ้นที่เห่าอ้อนเป็นระยะๆ ก่อนจะซบและทำตัวไม่ต่างจากทารกตัวน้อยๆ
“คิดถึงแต่หมาเนอะ”
“น้องคิดถึงพี่ไฟด้วยค่ะ” อัยยาสวมกอดคนที่อ้
