Hindi ko alam kung saan ako dinala ni Von pero basta nauna kami kina Asami dahil sabi pa sa akin ni Von doon lang din naman ang deritso nila sa bahay nito kung saan naghihintay ang kanyang kaibigan. Mabuti nalang dumating ang kagaya ni Von sa aking buhay at dahan-dahan niya akung tinuruan na mahalin siya ng totoo at binigyan niya ako ng dahilan upang ngumiti ng sobrang totoo.
“Kinakabahan kaba?” bigla akung nabalik sa aking wisyo ng marinig ang boses ni Von sa aking harapan matapos kaming dalawa kumain sa hindi ko alam, pero masarap din naman ang pinuntahan namin at masasabi kuna isa nga ito sa magarang restaurant na aking napuntahan. “Nandito naman ako at hindi kita pababayaan kahit ano man ang mangyari, kung makakakita kaman sana huwag mo akung iwan kapag namulat kana sa katotohanan,”
