INTRO
817 Words
ฉันหันไปมองยังโต๊ะข้างๆซึ่งเป็นโต๊ะของสาวเลขาหน้าห้องเจ้านายหนุ่ม ส่วนฉันเป็นเพียงผู้ช่วยเลขาสาวอีกที ซึ่งตอนนี้เลขาหลักของผู้เป็นนายไม่ได้นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน แถมยังทิ้งงานไว้ให้ฉันอีกเป็นตั้ง เพียงเพราะเลขาสาวอ้างว่าต้องเข้าไปคอยรับใช้เจ้านายของเธอในห้อง
"อ่า~ เหมือนเดิม" เหมือนเดิมที่ว่าก็คือยัยเลขาพี่พิมเข้าไปจ้ำจี้กับบอสอีกแล้ว แทบจะทุกวันก็ว่าได้ ฉันเลยแอบย่องเดินไปยังหน้าห้องทำงานบอส
"ขอเงี่ยหูฟังหน่อยก็แล้วกันนะ"
"อ๊าง คุณคิมขา บะ เบาๆสิคะ เดี๋ยวน้องวายก็ได้ยินหรอก อ๊ะส์"
ฉันเอามือทาบอกแล้วเดินกลับมายังโต๊ะทำงาน...
"จ้า รับใช้นาย จ้าา~ รับใช้กันบนโต๊ะทำงาน เสียงที่ดังๆเมื่อกี้คงจะช่วยกันทำความสะอาดบนโต๊ะจนเกลี้ยง นี่ถ้าถึงเวลาเลิกงานยัยพี่พิมฐาคงถ่อไปรับใช้เจ้านายถึงบนเตียงต่อเป็นแน่ ร้องเสียงหลง อ๊ะส์ อ๊ะส์ ออกมาจนถึงหน้าห้องแล้วยังจะมาบอกอีกว่ากลัวฉันได้ยิน โถ่! จงใจชัดๆ"
"ขี้เ****นจนต้องโยนงานมาให้คนอื่นทำ ทั้งที่เป็นงานของตัวเองแท้ๆ นี่แค่งานของฉันคนเดียวก็ล้นมือมากพอแล้ว สงสัยการรับใช้นายแบบใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัวคงได้เงินดีกว่าหล่ะมั้ง" ฉันได้เพียงแค่บ่นกลอกตาไปมาแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ ไม่นานเลขาสาวก็ออกมาจากห้องของเจ้านายหนุ่ม
"น้องวาย ขอโทษด้วยนะที่ต้องให้ทำงานแทนพี่ในระหว่างที่พี่เข้าไปช่วยงานบอส" ฉันได้แต่ส่งยิ้มให้ แต่ในใจนี่อยากจะอ้วก ยังมาทำเสียงสี่เสียงแปด เอาหลอดลมออกมาเช็คซะบ้างก็ดีนะยัยพี่พิมฐา
"นายให้พี่พิมทำอะไรบ้างหรอคะ เผื่อว่าถ้าพี่พิมติดธุระไม่ได้มาทำงาน วายจะได้ช่วยงานพี่พิมได้" ฉันแกล้งถามกระเส้าเย้าแหย่ อยากจะรู้ว่ายัยเลขาขี้เ****นจะตอบฉันว่ายังไง
"เอ่อ..." นั่นไงตอบอึกอัก
ฉันเลยแกล้งทำเป็นหยิบไอแพดขึ้นแล้วทำท่าว่าจะจดงานลงไป
"ว่ายังไงคะ" ฉันทำตาใสซื่อใส่ยัยพี่พิม นี่ฉันอยากเรียนรู้งานจากพี่พิมจริงๆนะเนี่ย
"งานนี้มันยากไป เรายังทำไม่ได้หรอก ถ้าวันไหนพี่ไม่มาเดี๋ยวพี่แจ้งบอสเอง
"ว๊า นึกว่าจะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆซะแล้ว" ฉันบ่นออกมาพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ แต่สายตาฉันก็แอบชำเลืองมองสีหน้ายัยพี่พิมฐาด้วย เพราะตอนนี้ยัยพี่พิมมีอาการลกเล็กน้อย
"อ้อ พี่พิมคะวายมีเรื่องจะเม้าส์ ก่อนที่พี่พิมจะออกมา วายได้ยินเสียงเหมือนใครเปิดหนังโป๊อยู่เลยนะคะ ทั้งที่ชั้นนี้มีแต่ผู้บริหารแล้วก็เลขา หรือเราจะขอดูกล้องวงจรปิดดีไหมคะ"
ยัยพี่พิมทำหน้าลอยไปลอยมา "ไม่ต้องหรอก" แหมก็เสียงของตัวเองนั่นแหล่ะ
ฉันได้แต่ส่ายหัวแล้วก้มหน้าทำงานต่อ
"บอสจะไปไหนหรอคะ" เป็นเสียงของยัยพี่พิมฉันจึงเงยหน้าขึ้นมาบอสก็ออกมาจากห้องแล้ว
บอสหันมามองฉันแว๊บนึง แล้วกลับไปตอบยัยพี่พิม "เรื่องส่วนตัว"
ว๊ายยย บอสหมายถึงว่าอย่าเสือกนะคะจริงๆแล้วอ่ะ สมน้ำหน้า
"ค่ะบอส" ยัยพี่พิมเลยหน้าเจื่อนลงค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม
ฉันเลยหันกลับไปมองที่บอสอีกครั้ง บอสก็ยังคงจ้องมองฉันอยู่ด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง จนฉันมองไม่ออกเลยว่าบอสกำลังคิดอะไรอยู่
"บอสมองหน้าวายมีอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันเลือกที่จะถามออกไปเพราะความอยากรู้ล้วนๆ
"...." อ่าวไม่ตอบ แต่เดินไปเลย
คนโคตรหล่ออย่างบอสนี่ก็ได้แค่มองเท่านั้น คนอะไรเข้าถึงยากเป็นบ้า แถมยังชอบทำหน้าโหดๆใส่อีก ไม่รู้มีหน้าเดียวหรือยังไง ตั้งแต่มาทำงานที่นี่ยังไม่เคยเห็นบอสยิ้มบ้างเลย
ทำไมฉันรู้สึกเหมือนยัยพี่พิมจะแอบมองฉันอยู่ ฉันจึงค่อยๆหันหน้าไป ปรากฎว่ายัยพี่พิมก็มองฉันจริงๆตามที่รู้สึก แต่สีหน้าดูไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ เป็นอะไรวะเนี่ย หรือว่ายังเอากับบอสไม่ซะใจ เลยต้องมาทำหน้าหงุดหงิดแบบนี้
"เป็นอะไรคะพี่พิม" ฉันถามออกไป
"ทำงานต่อเถอะ" พูดเสียงกระแทกใส่ฉันอีก อยากจะเดินเข้าไปตบเสียจริง ยัยผู้หญิงขี้เงี่ยน
- Writer
