“ใครจะปล่อยให้เจ้าตายเป็นผีเน่าเปื่อยอยู่ในป่าละ เธน่า ขืนให้เป็นแบบนั้น ก็เสียดายร่างสุดเซ็กซี่ของเจ้าแย่”
เธน่าหันขวับไปตามที่มาของน้ำเสียง พอเห็นดวงตาคมกริบสีเขียวจ้องมองเธอเขม็งเพราะความโกรธจัด ก็เกิดอาการขนหัวลุกชันด้วยความหวาด
กลัว
“นะ...นายท่าน...นายท่านตามข้ามาทำไมคะ”
เธน่าเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก พอร่างใหญ่กำยำสืบเท้าช้าๆ เดินเข้าหา ก็ถอยกรูดไปทางด้านหลัง รู้สึกว่าตัวเธอเป็นดั่งกระต่ายน้อย ที่กำลังจะถูกหมาป่าผู้หิวโหยขย้ำกินเนื้อ
วูฟร์ยืนเท้าสะเอวค้ำหัวคนที่หน้าซีดเป็นไก่ต้ม เค้นเสียงเอ่ยตอบถึงความต้องการของตนเอง ก่อนที่เขาจะหลับไปในเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา
“เมื่อคืนข้าบอกเจ้าว่าข้าต้องการรักเจ้าในตอนเช้าอีกครั้ง แต่เจ้าหนีข้ามาซะก่อน เพราะฉะนั้นข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าหนีไปโดยไม่ได้ทำตามความต้องการของข้า”
เธน่าตวัดลิ้นสีชมพูเลียเรียวปากของตัวเอง ความกระสันเสียวที่ได้รับเมื่อคืน
