รุ่งเช้าโมกข์ตื่นไปทำงาน เขาก็ปล่อยให้เธอนอนอย่างเต็มอิ่ม จนกระทั่งตอนสายหน่อยก็มาปลุกลดา
“นายหญิงคะ..”
“ฮือ..ขอนอนต่ออีกนิดได้มั้ย..”
“ไม่ได้ค่ะ นายสั่งให้มาปลุกนายหญิงกินข้าวนะคะ เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะ” ลดาได้ยินเสียงหน่อยชัดขึ้น
เธอก็ลืมตาขึ้นทันที
“ตายจริง! นี่กี่โมงแล้วจ๊ะ” ลดารู้สึกเขินที่หน่อยมาปลุกเธอในห้องของเขา แถมยังใส่ชุดนอนเขาอีก
“10โมงกว่าแล้วค่ะ นายหญิงลุกขึ้นไปอาบน้ำนะคะ จะได้กินข้าว นี่เสื้อผ้าของนายหญิงค่ะ” หน่อยวางเสื้อผ้าลดาลงบนเตียงแล้วออกจากห้องไปรอเธอข้างนอก
ลดารีบลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมากินข้าวที่หน่อยเตรียมไว้ให้ แล้วทั้งสองก็ไปทำงานในไร่ตามปกติ..
“ใครปักชำกุหลาบแปลงนี้เนี่ย! ทำไมมันเอียงกระเร่เท่ไปสะเปะสะปะแบบนี้..” หน่อยเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาเห็น
แปลงกุหลาบขนาดเล็กที่ปักชำกิ่งกุหลาบเอาไว้
(“เมื่อคืนฉันก็ตั้งใจปักอย่างดีนะ แต่ทำไม.
