หลังจากร้องไห้จนหลับไป เจ้าสาวที่เพิ่งหนีงานแต่งก็ตื่นขึ้นมาในที่สุด เธอลงไปยังชั้นล่างตามคำเชิญของเจ้าของบ้าน ลึกๆ รู้สึกโล่งใจที่บังคับอธิคุณมาแต่งงานด้วยไม่สำเร็จ แต่ก็เสียใจที่ลูกของเธออาจไม่มีพ่อที่ถูกต้องตามกฎหมายตามที่วาดฝันไว้
รสรินทร์มองคนตัวใหญ่ที่ใช้มือนวดขมับของตัวเองเบาๆ เขาดูเครียดอย่างมาก แต่พอเห็นหน้าเธอก็ยิ้มจางๆ ให้อย่างคนที่เคยมีความรู้สึกดีๆ ให้กัน
“นอนหลับดีไหมรินทร์”
“ค่ะ” รสรินทร์ไม่พูดต่อ ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวได้ไม่กี่คำก็ขอตัวกลับไปพักผ่อน ไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้ายที่พังงานแต่งของเธอด้วยคำว่ารักให้ต้องปวดหัวใจอีก
ปราชญ์ใจร้ายมากจริงๆ
ทว่าอยู่ตามลำพังได้ไม่นาน เขาก็เข้ามาหาเธอถึงในห้อง พร้อมกับนมอุ่นและคุกกี้อีกสามชิ้น
“คุณกินข้าวแค่นิดเดียว ดื่มนมเพิ่มหน่อยนะ”
“รินทร์ไม่ชอบดื่มนม”
“หรือว่าไม่อยากให้ลูกของเราแข็งแรง” ข้ออ้างของเขาฟังขึ้น รสรินทร์เถียงไม่ได้จึง
