หนึ่งปีผ่านไป…
เสียงหวานรับคำสั่งจากเจ้านายพร้อมทั้งรอยยิ้ม จัดการเรื่องงานอย่างคล่องแคล่วสมกับที่ถูกเทรนโดยนักธุรกิจมากฝีมือ ไม่มีเรื่องใดที่เธอทำพลาด ทุกอย่างล้วนรอบคอบ จนคำว่าเด็กฝากที่คนแอบพูดในวันแรกๆ เงียบหายไป แทบไม่มีใครจำได้อีก
“รินทร์ เดี๋ยวแคนเซิลนักคุณพงษ์ให้พี่หน่อยนะ เบื่อหน้าจะแย่ เจอกันแล้วไม่ค่อยได้งาน เอาแต่จีบอยู่นั่นแหละ”
อัญชิตา เมธานนท์[1] หรือ คุณแอน นักธุรกิจสาวสวยวัยสามสิบสามปีทิ้งตัวลงบนโซฟา ก่อนหยิบขนมที่ผู้ช่วยคนสวยจัดเตรียมเอาไว้เข้าปากอย่างคนไม่กลัวอ้วน
“ได้ค่ะคุณแอน แล้วนัดคุณเอื้อช่วงเย็นล่ะคะ”
“จริงสิ รินทร์บอกคุณเอื้อให้หน่อยนะว่าเปลี่ยนไปเจอกันที่ร้านอาหารอิตาเลียนแทน ร้านเดิมนั่นแหละ พอดีพี่มีเรื่องจะปรึกษา ต้องเอาใจเขามากๆ หน่อย รินทร์ไปกับพี่สิ สนิทกับคุณเอื้อไม่ใช่เหรอ”
“ค่ะ เดี๋ยวรินทร์จัดการจองโต๊ะให้เลยนะคะ”
รสรินทร์พยักหน้ารับคำ หลายคนยัง
