ไม่เหลือใคร
418 Words
และในวันที่เธอเรียนจบ ม.3
เธอออกมานั่งรอตามารับที่หน้าโรงเรียน ตาบอกวันนี้จะพาเธอไปกินไก่ทอดของโปรดและจะพาไปซื้อเสื้อผ้าเพื่อเป็นการฉลองที่เธอนั้นเรียนจบแล้ว แถมเธอยังสอบได้ที่1ของระดับชั้นอีก
เธอนั่งรอตาอยู่จนนักเรียนคนอื่นๆ พ่อแม่มารับกลับไปกันหมดแล้ว แต่ตาก็ยังไม่มารับเธอสักที
เธอร้อนรนกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูกไม่รู้เป็นอะไร
จนสักพักครูนวลซึ่งเป็นครูประจำชั้นของเธอวิ่งมาหาเธอด้วยความรีบร้อน
"ใบตอง ไป รพ กับครูเดี๋ยวนี้ เร็วเข้า"
"ไปทำไมคะ"
"ตาของเธอประสบอุบัติเหตุตอนนี้อยู่ที่ รพ"
"อะไรนะคะ"
"อย่าเพิ่งถามอะไรมาก ครูว่าตอนนี้เธอต้องรีบไป รพกับครู"
ครูนวลดึงแขนเธอลุกขึ้น เธอวิ่งตามครูนวลไปที่รถซึ่งครูพงษ์สามีครูนวลที่ได้ขับมาจอดตรงหน้าฟุตบาทแล้ว
"ครูคะ แล้วตาหนูเป็นยังไงบ้าง ตาไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ยคะครู" เธอถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอกลัวเหลิอเกิน กลัวไปหมดทุกอย่าง
เมื่อมาถึง รพ เธอรีบวิ่งลงจากรถทันที เธอตรงไปยังเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์
"คุณพยาบาลคะ ตาหนูอยู่ไหน ตาหนูปลอดภัยดีใช่มั้ยคะ"
"สักครู่นะจ๊ะ ตาหนูชื่ออะไรจ๊ะ" พยาบาลกำลังคีย์หาข้อมูลอยู่
"ชื่อ ถนอม จงภักดี ค่ะ"
"หนูไปที่ห้องไอซียู 5 ตึก2 นะจ๊ะ"
"ค่ะขอบคุณค่ะ" เธอยกมือไหว้แล้วรีบไปที่นั่นทันที
เธอวิ่งไปร้องไห้ไปจนถึงหน้าห้องไอซียูก็เจอกับหมอและพยาบาลที่เดินออกมาพอดี
"คุณหมอคะตาของหนูอยู่ไหน ตาหนูปลอดภัยใช่มั้ยคะ" เธอถามทั้งน้ำตานองหน้า
"หนูเป็นหลานสาวของคนไข้ใช่มั้ย"
"ใช่ค่ะ หนูชื่อใบตองค่ะ"
"หมอแสดงความเสียใจด้วยนะ หมอพยายามสุดความสามารถแล้ว"
"ไม่อ่ะ ไม่จริง ตาต้องไม่เป็นอะไรสิ ตาสัญญาว่าจะอยู่กับหนู ตาจะทิ้งหนูไปได้ยังไง"
เธอทรุดนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรงเมื่อรับรู้ว่าตาไม่อยู่แล้ว ท่านจากเธอไปแล้ว
"ใบตอง ครูเสียใจด้วยนะลูก" ครูนวลเข้ามากอดปลอบเธอ
"ต่อไปหนูจะอยู่ยังไง ฮือๆๆๆ หนูไม่เหลือใครแล้ว ฮือๆๆๆ "
**...............**
- Writer
