Sunflower 27
“อือ” เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในช่วงเช้ามืดของวัน ฉันที่หลับอยู่ก็งัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
“นอนต่อเถอะ” เสียงทุ้มกระซิบบอก พร้อมกับสัมผัสอุ่นที่ลูบลงบนเรือนผมฉันดึงผ้าขึ้นมาอีกนิดทั้งที่ยังหลับตาอยู่ดังเดิม
“กี่โมงแล้ว”
“ตีห้าครึ่งครับ พี่ต้องออกไปทำงาน...”
“เดี๋ยวทำแซนด์วิชกับชงกาแฟให้” เอ่ยจบก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน แล้วก็ตกใจนิดหน่อยที่ตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกันกับคุณหมอ
แต่ความรู้สึกเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะไม่ได้กินข้าวเช้ามันมีมากกว่าความเขินอายจึงทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรออกมา ทั้งที่ความเป็นจริงคือฉันเขินมาก
คุณหมอกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องของเขา ส่วนฉันหลังจากที่ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็รีบออกมาทำแซนด์วิชสี่ชั้นไส้ต่าง ๆ ที่คิดว่าไม่เลี่ยนหรือหวานจนเกินไป เพราะคุณหมอไม่ค่อยชอบหวาน
ทำทุกอย่างด้วยความตั้งใจเสร็จในจังหวะที่คุณ
