ตอนที่ 2 พี่ที่แสนดีของณดา
635 Words
สาวสวยก้าวลงจากรถหรูเมื่อถึงหน้าร้านอาหาร ใบหน้าสวยฉาบไปด้วยรอยยิ้มหวานที่สะกดคนให้อยู่หมัดได้ไม่ยาก ณดา ลูกสาวสุดที่รักของรามสูรและพิมมี่ ที่ตอนนี้แอบมานัดทานข้าวกับรุ่นพี่ที่หล่อนนั้นแอบหลงรักมาตั้งแต่เยาว์วัยเพราะอีกฝ่ายใจดี คอยช่วยเหลือและตามใจหล่อนเสมอมา
“พี่เปเปอร์ขา ณดามาแล้วค่ะ”
เจ้าของใบหน้าสวยเดินเข้าไปทักชายหนุ่มรูปหล่อที่หันมายิ้มให้หล่อนอย่างอ่อนโยน
“วันนี้ทำไมมาเร็วได้ละครับ”
ปรมินทร์ยิ้มทักทายสาวน้อยที่เพิ่งเรียนจบจากต่างประเทศมาหมาด ๆ ด้วยรู้ดีว่าคนตัวเล็กนั้นมีพี่ชายขี้หวงขนาดไหน เพราะแบบนี้แหละเขาถึงชอบมายุ่งกับณดา
“วันนี้พี่ดลติดประชุมค่ะ พี่เปเปอร์ขา ณดาอยากได้อันนี้”
เสียงหวานอ้อนคนปรมินทร์อย่างเคยชินเพราะทำแบบนี้มาตลอด ตอนเด็ก ๆ เขาก็ซื้อขนมมาให้ พอย้ายโรงเรียนตอนเย็นเขาก็แอบมาเฝ้า ถูกส่งไปเรียนต่างประเทศเขาก็แอบบินไปหา คอยตามใจหล่อนซื้อนั่นซื้อนี่ให้ไม่เคยขาด อยากได้อะไรก็แค่อ้อนนิด ๆ หน่อย ๆ แค่นั้นเอง พี่ที่แสนดีคนนี้ก็หาประเคน มาให้จนได้
“นาฬิกาเหรอ สวยดีนะ”
เขามองนาฬิกาเรือนสวยจากรูปที่สาวน้อยยื่นมาให้พร้อมกับดึงร่างเล็กให้มานั่งบนตักแกร่ง
“ณดาอยากได้ ซื้อให้หน่อยน๊า”
คนตัวเล็กทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์พร้อมทั้งยกมือขึ้นคล้องคอชายหนุ่มที่แสนดีอย่างเอาใจ
“เพิ่งได้กระเป๋าไปไม่ใช่เหรอครับคนเก่ง ไหนบอกว่าจะเอาชิ้นสุดท้ายแล้วไงครับ”
ปรมินทร์ถามยิ้ม ๆ เมื่อเห็นว่าอาทิตย์ที่แล้วณดาเพิ่งอ้อนอยากได้กระเป๋าใบใหม่ไป แล้ววันนี้ก็อยากได้นาฬิกาเรือนสวยที่ดูก็รู้ว่าราคาก็สวยตามตัวเรือนไปด้วย ที่ถามใช่ว่าเขาจะหวงเงินแต่อย่างใด แค่อยากแกล้งคนบนตักเล่นเท่านั้น
ตึ๊งง!!
“อุ้ย ไม่ต้องซื้อให้ณดาแล้วก็ได้ค่ะ พี่ดลรับปากจะซื้อให้แล้ว แค่ไปหาพี่ดลตอนนี้เท่านั้น ณดาขอตัวก่อนนะคะไว้วันหลังเจอกันใหม่นะคะพี่เปเปอร์”
ร่างเล็กลุกพรวดจากตักกว้างพร้อมกับยิ้มหวานให้โทรศัพท์อย่างสมใจ กิริยาเหมือนเจอคนเอาใจใหม่ทำให้ปรมินทร์ถึงกับร้อนรนแปลก ๆ
“ไม่ต้องไป นัดกับพี่แล้วจะทิ้งกันไปได้ยังไง”
เขาคว้าท่อนแขนสวยเอาไว้เมื่ออีกฝ่ายไม่สนใจเขาเลยสักนิดเดียวจ้องแต่จะกลับท่าเดียว สงสัยงานนี้เขาคงต้องเสียทรัพย์อีกตามเคย
“แต่ณดาอยากได้นาฬิกาเรือนนี้นี่คะ ณดาขอไปหาพี่ดลเถอะนะคะ นะ น๊า”
ณดาทำหน้าเศร้าอ้อนวอนให้เขาปล่อยมือจากท่อนแขนของหล่อนเสียที
“เดี๋ยวซื้อให้ ไม่ต้องไปหรอก มาทานข้าวกันก่อนเถอะ นะครับคนเก่ง”
เขาดึงร่างบางให้มานั่งบนตักเหมือนเก่าและพยายามบอกตัวเองว่าที่ยอมตามใจคนตัวเล็กก็เพราะทำตามแผนการเท่านั้นไม่ได้คิดอะไร
“แต่ว่าพี่ดลจะซื้อให้ ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่เปเปอร์ กลับบ้านไปอ้อนหอมแก้มนิดเดียวพี่ดลก็ใจอ่อนแล้ว”
หล่อนยิ้มเมื่อคิดถึงพี่ชายที่หวงหล่อนสุด ๆ ไม่ต่างจากบิดา มันจะไม่มีปัญหามากขึ้นเลยถ้าคนที่หล่อนแอบรักนั้นคือไม้เบื่อไม้เมาของพี่ชาย
- Writer
