แรงรักแรงเสน่หา

ดื้อชนรั้น

          “ใช่ผู้ชายคนนั้นจริง ๆด้วย แต่เขาคงจะมาด้วยกัน เห็นนั่งโต๊ะเดียวกัน” อีกคนเอ่ยบอก สายตาขุ่นมัว จำติดตาภาพที่พวกเขาและเพื่อนๆ ถูกชายหนุ่มคนนี้เตะต่อยจนหมดท่า โดยที่พวกเขาไม่ทันได้เข้าถึงตัวชายหนุ่ม  ร่างใหญ่ด้วยซ้ำ

           “ฉันไม่สนว่ามันสองคนจะรู้จักกันหรือเปล่า...แกจับตามองไว้ให้ดี เห็นยัยลูกครึ่งเดินออกมาคนเดียว เอ็งฉุดแล้วพาขึ้นรถเลยนะ” เสียงเข้มเอ่ยสั่ง “ฉันจะไปเอารถมาจอดไว้ด้านหน้า” เอ่ยจบก็แยกตัวกันออกไป

          พิพัฒ เดินกลับไปที่รถของตัวเองที่จอดห่างออกไป เลื่อนขยับเข้ามาจอดในที่ยังว่างอยู่ด้านหน้าห้องน้ำ ซึ่งเหลือลานกว้างพอสมควร

          “สวัสดีครับ”

          เสียงทุ้มทักขึ้นตรงหน้า เท้าเรียวที่กำลังจะโผล่พ้นบริเวณห้องน้ำชะงักค้าง หันซ้ายแลขวา หล่อนก็เข้าห้องน้ำผู้หญิงนิ เหตุใดจึงชายหนุ่มถึงมายืนรอใช้ห้องน้ำผู้หญิงล่ะ...คิดไปในทางที่ดี

          “ขอโทษนะค่ะ นี่ห้องน้ำผู้หญิงค่ะ” บอกไปด้วยความมีน้ำใจต่อเพื่อนร่วมโลก แต่หล่อนก็เริ่มใจคอไม่ดี เพราะสายตาที่มองหล่อนมันไม่ใช่แค่มองเพื่อจะเข้าห้องน้ำเป็นแน่

          “ผมมาถูกแล้ว” ยกยิ้มนิดหนึ่ง ก่อนจะตีหน้าเรียบ แววตาเปลี่ยนไปผิดกับก่อนหน้า “เพราะผู้หญิงที่ผมต้องการตัวอยู่ตรงนี้” เอ่ยจบร่างบางก็ลอยหวือปะทะแผ่นอกหนาตรงหน้าทันที อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

          แรงกระชากทำให้ร่างบางเสียหลัก มือเรียวผลักหน้าอกชายหนุ่มเอาไว้ เงยหน้าสบตาชายหนุ่มเขม็ง แต่คนทำให้หล่อนเสียหลัก กลับทำสีหน้าถูกใจกระชับกอดเอวบางเข้าหาลำตัวแน่นขึ้น

          “เดินดีๆ หากไม่อยากเจ็บตัว”

          “ปล่อยสิ พวกนายต้องการอะไร!?” อยากตะโกนถามให้เสียงดัง แต่กลัวว่าอีกคนจะพกอาวุธ เลยเอ่ยถามแค่เบาๆ

          “ไม่น่าถาม เดินไป” หันร่างบางให้หันไปด้านหน้า กระชับอ้อมแขนให้แนบชิดกับสะโพกตัวเอง แล้วพาเดินออกไป

          ซอนด้าพยายามดิ้นขัดขืน สายตามองกลับไปด้านในที่หล่อนก้าวออกมาอีกครั้ง ภาวนาขอให้เพื่อนรักเดินออกมาจากห้องน้ำช่วงนี้ แต่ก็จนแล้วจนรอดคำขอของหล่อนไม่เป็นผล เมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาเพื่อนรัก ไม่ยอมโผล่มาสักที

          ยัยจีด้า เป็นลมในห้องน้ำหรือไง! พานอดจะโมโหเพื่อนรักไม่ได้

          ความกลัวแผ่ซาน หัวสมองเริ่มหนักคิดการใดไม่ออก พยายามดิ้นในวงแขนที่โอบกระชับ แต่ยิ่งดิ้นเหมือนอีกคนจะยิ่งกดแรงบีบที่สีข้างแรงขึ้น จนหล่อนรู้สึกเจ็บแปลบ จึงพยายามทำตัวให้นิ่งเข้าไว้

          หญิงสาวได้แต่เดินตามแรงรั้งของชายหนุ่ม แววตาระรื่นขึ้นเมื่อเห็นทางรอด เมื่อสายตาปะทะชายหนุ่มที่เดินตรงเข้ามา ปากบางอ้าขยับเพื่อจะขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่ม แต่หล่อนก็ต้องหุบปากทันที และเริ่มเห็นใบหน้าชายหนุ่มหลายคนที่เดินตรงเข้ามา สายตาพราวส่งยิ้มผ่านหล่อนไป มองสบตากับอีกคน และหล่อนรู้ได้ทันทีว่าหนุ่มๆ พวกนี้คือพวกเดียวกัน สีหน้าเหมือนจะแสดงความยินดีที่อีกคนทำสำเร็จ ทั้งหมดกรูเข้ามาช่วยกันเดินล้อมหน้าล้อมหลังปิดบัง เพื่อจะให้ดูเหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้น

           “ยัยซอนด้า จะรอฉันหรือเปล่านี่” เท้าเรียวก้าวออกจากห้องน้ำ ชะโงกหน้าโผล่ไปด้านหน้า เผื่อเจอเพื่อนรัก “วันนี้เกิด อะไรขึ้น ท้องไส้ถึงได้ปวดเอาตอนนี้” เอ่ยบ่นกระปอดกระแปด มือเรียวลูบหน้าท้องวนไปวนมา เพื่อคลายอาการบิดมวน

          เมื่อเห็นหน้าห้องไม่มีเพื่อนสาว เท้าเรียวก็ก้าวออกมาด้านนอก เผื่อเพื่อนจะเปลี่ยนใจมายืนรอหล่อนอยู่ด้านนอกแล้ว จังหวะเดินออกมา สายตาสะดุดกับกลุ่มชายหนุ่มที่เดินห้อมล้อมกันอย่างมีพิรุธ จึงเพ่งมองออกไป แต่แล้วก็ต้องตกใจ เพราะช่องว่างที่ห่างออกทำให้หล่อนเห็นว่าในกลุ่มนั้นมีเพื่อนสาวอยู่ด้วย  

          จีด้าที่คบกับซอนด้ามานานรู้ดีว่าเพื่อนสาวหล่อนคนนี้ไม่เคยมีเพื่อนชายเป็นคนไทยด้วยกัน พลันสมองก็ตื่นขึ้น

          ลักพาตัว!

           “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!” 

                     จีด้าตะโกนโหวกเหวกเอะอะ หันรีหันขวางเพื่อจะขอความช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนคนรอบข้างได้แต่หันหน้ามามองอย่างไม่ใส่ใจแล้วหันกลับไม่สนใจ ไม่ได้คิดจะช่วยเหลือใดๆ

          “เฮ้ยอะไรวะ...ไม่มีใครมีน้ำใจจะช่วยเลยหรือไง” สาวสวยชักสีหน้าฉุน ไม่เข้าใจบ้านเมืองไทยเราสมัยนี้ คนไทยเรามักไม่มีน้ำใจช่วยเหลือ มีก็แต่ไทยมุงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

          ภูผาสังเกตถึงความผิดปกติ ลุกขึ้นจากเก้าอี้วิ่งฝ่าเด็กๆ ที่เดินและเต้นอยู่แถวนั้น บางคนก็ถูกกระแทกจนเซก็มี แต่ชายหนุ่มตอนนี้ไม่มีกระจิตกระใจจะหันมาขอโทษใคร

          “ซอนด้าล่ะ?” เอ่ยถามสีหน้าตื่น

           “ซอนด้าค่ะ ซอนด้าถูกจับไปในรถเก๋งคันนั้นค่ะ” สีหน้าตื่นตระหนกพร้อมกับชี้บอก เพราะหล่อนวิ่งตามมาทันเห็นตอนที่ชายหนุ่มกลุ่มนั้นผลักให้เพื่อนเธอเข้าไปอย่างไม่ถนอมนัก

          หล่อนรู้สึกเจ็บแทนเพื่อน ได้แต่ยืนมองไม่กล้าเข้าไปใกล้ เพราะกลัวว่าหากเธอเข้าไปใกล้ บางทีอาจเกิดเรื่องยุ่งอยากเพิ่มขึ้นอีกก็ได้ หล่อนจึงตัดสินใจรอให้ใครบางคนมาช่วยดีกว่า และหล่อนก็ไม่ผิดหวัง เมื่อเห็น    ชายหนุ่มวิ่งฝ่ากลุ่มคนเข้ามาอย่างรวดเร็ว เหมือนพระเอกเฉินหลงที่หล่อนคลั่งไคล้