Chapter 1 - ผู้หญิงอย่างเรามีสิทธิ์เลือก! ?

1575 Words

วันนี้เมื่อปีที่แล้ว บริษัทเอมม่าคอสเมติกส์ เป็นบริษัทเครื่องสำอางนำเข้าจากเกาหลีชื่อดังของประเทศไทย มีการจัดเลี้ยงเปิดสาขาที่เชียงใหม่ ซึ่งนั่นเป็นครั้งแรกที่อัญชิสาได้เจอกับ แทนไท แฟนหนุ่มคนปัจจุบันของเธอ แถมเขายังพ่วงดีกรีเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดสำนักงานใหญ่มาร่วมในงานเลี้ยง เขาปิ๊งเธอ-เธอปิ๊งเขา ทุกอย่างดูลงตัวและก็น่าจะจบแบบหวานเจี๊ยบแต่ไม่ใช่ เพราะหลังจากโทรจีบกันได้กี่เดือน อัญชิสาตกลงยอมเลื่อนสถานะจากคนคุย มาเป็นแฟน แต่ทว่าที่ผ่านมาตอนคบกัน ส่วนใหญ่ถ้าไม่คุยกันทางมือถือ ไม่จะมีแค่วิดีโอคอลหากันบ้างตามประสาคู่รักที่อยู่ห่างไกลกันคนละจังหวัด แต่ในเมื่อโลกก็หมุนมาให้คนสองคนเจอกัน อัญชิสาเลยคิดว่าเหมือนโลกทั้งโลกเธอมีเขาแค่สองคน มือเคยจับ กอดเคยมี แต่ที่แน่ๆ เซ็กส์ยังไม่เคย เพราะอัญชิสาตั้งใจว่าแต่แรกถ้าคบกันถึงปีแล้วจะให้ และเที่ยงคืนของวันคริสต์มาสนี้ก็ครบวันนั้น วันที่เธอตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์แล้วให้สิ่งที่หวงแหนกับแฟนหนุ่ม! อุตส่าห์ลงทุนไปขัดน้ำแร่แช่น้ำนม แว็กซ์ขนทุกส่วนสัดเนียนกริบ ทำทุกอย่างเพื่อคืนพิเศษในคืนนี้ แต่ทุกอย่างพังไปหมด! เพราะภาพที่เห็นตรงหน้า! อัญชิสายืนกัดฟันกรอด มองดูภาพหญิงชายคู่นั้นกำลังยืนเต้นในท่าทางที่โอบกอดเอวอยู่ตรงหน้า ท่ามกลางเสียงเพลงดังกระหึ่ม ผู้หญิงสวยในชุดรัดรูปสีแดงแข่งกับเธอ กำลังเต้นโยกย้ายบดสะโพกกลมมนขยี้ยั่วอยู่หว่างขาของแทนไท ถ้าเอากันได้สองคนนี้คงเอากันแล้วอยู่ตรงนั้น แม่งเอ๊ย! อัญชิสาคว้าแก้วแชมเปญสีเข้มจากบริกรที่เดินถือถาดเสิร์ฟอยู่ภายในงาน ก่อนเดินตรงไปหาชายร้ายหญิงเลวคู่นั้น แล้วสาดแชมเปญลงไป!! โครม!! “ว้าย” ไม่ใช่เสียงร้องของชายหญิงคู่นั้น แต่เป็นเสียงร้องของอัญชิสาเองที่ยืนเหม่อ จินตนาการไปไกลว่าเมื่อครู่เธอกำลังสวมบทนางเอกมาจับกิ๊ก! สาดน้ำใส่คนทั้งคู่ไปแล้ว แต่เปล่าเลย เธอเพิ่งถูกคนที่เดินเต้นไปมาถอยหลังมาชนจนเดินเซเสียเกือบล้ม “ขอโทษนะคะ เจ็บไหม” “ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เจ็บ” อัญชิสาโน้มศีรษะเพราะเธอเองก็ทันได้ระวัง อีกอย่างถึงจะเจ็บก็เจ็บแค่นอกกาย เพราะตรงที่ใจเจ็บกว่าเยอะ และเมื่อคนเดินชนขอโทษขอโพยแล้วเดินจากไป แต่อัญชิสายังยืนนิ่งมองภาพตรงหน้าอย่างเจ็บใจอยู่ที่เดิม ก่อนหน้านี้ยี่สิบสี่ชั่วโมงของเมื่อวาน แฟนหนุ่มเพิ่งโทรหาเธอชวนเธอมางานเลี้ยง แต่พอเธอปฏิเสธว่าไม่มา แค่ชั่วข้ามคืนเขาก็หาคนใหม่มาแทนเธอได้รวดเร็ว ไม่สิ …บางทีเขาอาจจะมีคนของเขาอยู่ก่อนแล้ว และบางทีเธอเองนั่นแหละ ที่อาจเป็นมือที่สาม ที่สี่ ที่ห้า ที่หก โว้ยยยยย…นั่นมันทศกัณฐ์ค่ะ! ส่วนเมื่อวานก่อนที่เขาโทรมาหา ก็อาจจะแค่เป็นการโทรเช็กว่าเธอมางานด้วยหรือเปล่าก็เท่านั้น! .... (“บี๋ครับ บี๋ขึ้นมางานเลี้ยงบริษัทด้วยไหมครับ เค้าอยากเจอบี๋ …คิดถึง”) อัญชิสานึกถึงประโยคหวานเจี๊ยบจากแฟนหนุ่มหน้าตี๋ทำเสียงอ้อนมาตามสาย “คงไม่ได้ไปคะตัวเอง พอดีเค้าต้องไปงานแต่งงานของเพื่อน เพื่อนเค้าแต่งงานเอาวันคริสต์มาสพอดีเลย” (“แต่เค้าอยากเจอหน้า อยากกอดบี๋นี่นา ไหนบี๋สัญญากับเค้าว่าไงน้าาาา”) “ว่า...ถ้าถึงวันวันคริสต์มาสเค้าจะเป็นของตัวเองไง” งุ้ยยยยย … ว่าแล้วอัญชิสาก็นั่งเขินตัวบิด “แต่...เค้าไปงานเลี้ยงบริษัทไม่ได้จริง ๆ เค้าต้องไปงานแต่งงานเพื่อน” บางทีก็จำเป็นต้องเล่นตัวเป็นพิธี เพื่อเพิ่มมูลค่าให้ตัวเองบ้างนิดหน่อย (“เสียดายจัง งั้นเอาไว้เค้าจะหาวันลาพักร้อน แล้วขึ้นไปหาบี๋นะ”) “ค่าไว้เจอกัน จุ๊ป!” อัญชิสาวางสายจากแฟนหนุ่ม แต่ใบหน้าหวานยิ้มกริ่ม เตรียมแพ็คกระเป๋าไปเซอร์ไพรส์อย่างอารมณ์ดี “อัญแกแน่ใจเหรอจะไปหาพี่แทนที่กรุงเทพ” เสียงเพื่อนรักชื่อวีนา เธอเป็นพยาบาลประจำห้องพยาบาลบริษัท และเป็นรูมเมทที่พักห้องเดียวกันเอ่ยขึ้น วีนาเหมือนรู้อะไรดี ๆ มา แต่ไม่กล้าบอกอัญชิสา และที่ไม่กล้าบอกก็เพราะกลัวจะหอน เพื่อนตัวเองดูรักแฟนมากแค่ไหน ข้อนี้วีนาเองก็รู้ดี “อื้อใช่ ทำไมเหรอ ว่าแต่แกไม่ไปด้วยกันเหรอ” งานเลี้ยงบริษัทใครจะไปหรือไม่ไปก็ได้ บริษัทไม่ซีเรียส ยังไงก็หยุดยาวเป็นอาทิตย์ตั้งแต่วันคริสต์มาสยันวันปีใหม่ “ฉันไม่ชอบออกงานแกก็รู้” “ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่แกติดนอนย่ะ” อัญชิสาบ่นให้เพื่อนรักอย่างมีนา วีนาเป็นมนุษย์ introvert โลกส่วนตัวสูงปรี๊ด จริง ๆ อัญชิสาก็เหมือนกันแต่โลกส่วนตัวไม่เท่า ส่วนครั้งนี้เธอก็แค่ตั้งใจไปเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มก็เท่านั้น “อืม แกเผื่อใจไว้บ้างก็ดี เผื่อพี่แทนของแกมีครอบครัวแล้ว” วีนาเอ่ยอ้อม ๆ เพื่อรักษาน้ำใจเพื่อน “บ้า ถ้าเขาคนมีครอบครัวแล้ว แล้วเขาจะเอาเวลาไหนโทรหาฉันได้ทุกวี่วัน” “แล้วแกอยู่กับเขายี่สิบสี่ชั่วโมงหรือเปล่าละ?” “เปล่า แต่แกเค้าดีกับฉันมากเลยนะ” อัญชิสายังยืนยันความคิดของตัวเอง “งั้นโอเคเพื่อน แกลองไปงานเลี้ยงที่กรุงเทพดู ไปพิสูจน์ด้วยตา แล้วถ้ามีอะไรที่แกไม่สบายใจให้แกโทรหาฉัน” นั่นคือสิ่งที่วีนาบอกกับอัญชิสาก่อนจะมา และ... พอความจริงปรากฏแก่สายตา อัญชิสาเลยนึกถึงสิ่งที่เพื่อนรักเตือน เธอยกมือถือก่อนกดสายหาเพื่อนสาวทันที “ฉันได้เห็นกับตาแล้วอะวีนา” (“เออ เห็นแล้วใช่ปะ นั่นแหละที่ฉันไม่กล้าบอกแก อยากให้แกเห็นด้วยตาตัวเองมากกว่า ลองถ้าฉันบอกไปถ้าแกไม่เชื่อฉัน เผลอๆ แกโกรธฉันอีก”) ก็จริง…เรื่องบางเรื่องต้องได้เห็นกับตาของตัวเอง อัญชิสาไม่โกรธเพื่อน …เธอเข้าใจ ที่ผ่านมาเธอก็คลั่งพี่แทนไทจนไม่สนโลกอยู่เหมือนกัน (“แกโอเคไหมยัยอัญ”) ปลายสายถามอัญชิสาเมื่อฟังดูเงียบ ๆ ไป “โอเคดิ ไม่เป็นไรเลย ดีแล้วที่ได้เห็นก่อนที่ฉันจะยอมตกเป็นของผู้ชายเฮงซวยแบบนั้น” อัญชิสาคิดบวก พอ ๆ กับอยากเดินไปบวกผู้ชายคนตรงหน้า แต่ฮึบไว้ (“ความจริงที่ฉันอยากจะบอกคือ พี่แทนของแกมีครอบครัวแล้ว ละก็มีลูกด้วยกันเกือบสามขวบ เขาเจ้าชู้มากนะแก แล้วที่แกเห็นวันนี้อาจเป็นกิ๊กเขาอีกคน”) “หึ” อัญชิสาแค่นหัวเราะ นึกสมเพชกับตัวเองที่เกือบกลายเป็นตัวเลือกของแฟนหนุ่ม “ทำไมผู้ชายต้องมีสิทธิ์เลือกฝ่ายเดียววะ แม่งจะมั่วกี่คนก็ได้” (“มันไม่เหมือนกันยัยอัญ ก็นั่นมันผู้ชาย”) วีนาถอนหายใจพยายามเตือนสติเพื่อนตัวเองแต่ไม่รู้ว่าเพื่อนจะฟังแล้วเข้าใจด้วยหรือเปล่า “อืม…แค่นี้นะแก ขอบใจมาก ฉันจะกลับไปนอนล่ะ” (“แล้วพวกคนอื่นที่มาด้วยกันกับแกล่ะ”) “ก็นั่งดื่มกันอยู่ กำลังสนุกมั้ง” อัญชิสาหมายถึงเพื่อนพนักงานประจำสาขาเชียงใหม่ที่มาพร้อมกับเธอนับสิบคน แต่เมื่อครู่อัญชิสาเพิ่งขอตัวเดินแยกออกมาเพื่อจะมาหาแทนไทแฟนหนุ่ม …แฟนที่คงนึกไม่ถึงว่าเธอจะมาร่วมงานในวันนี้ (“อืม ดูแลตัวเองดีๆ”) “โอเคเพื่อน” อัญชิสาวางสาย บอกตัวเองว่าโอเค บอกตัวเองว่าไม่อยากลดตัวไปตบตีเพื่อแย่งผู้ชาย เขาไม่ได้มีค่าพอที่จะให้เธอไปแย่งชิง แต่ทำไมวะ! ผู้หญิงเราต้องแคร์ผู้ชายมากขนาดนั้น! อัญชิสาเดินออกจากงานอย่างขุ่นมัว เธอยกมือถือพิมพ์ส่งข้อความไปในไลน์ บอกเพื่อนร่วมงานที่มาด้วยกันว่าปวดหัวจะกลับขึ้นไปนอน ระหว่างทางเดินไปที่ลิฟต์เพื่อจะขึ้นไปชั้นบน เธอแวะเข้าห้องน้ำ พลันได้ยินเสียงหญิงสาวคุยกันเรื่องหนุ่มโฮสต์ “ฉันนัดโฮสต์คนใหม่มา โคตรหล่อ” “ฉันก็นัดมาเหมือนกัน คนนี้เอวดีมาก” “ดีเนอะ ที่แกแนะนำคนหล่อๆ มาให้ฉัน” “ก็แน่สิ ผู้หญิงอย่างเรามีสิทธิ์เลือกนิ หล่อ รวย อวยใหญ่ เอาใจเก่ง จะเลือกเอาใครก็ได้” อัญชิสาฟังแล้วตาลุกวาว อารมณ์อยากประชดปะทุขึ้นมาในสมอง ไหน ๆ ตัวเองก็ตั้งใจมาทำเรื่องแบบว่ากับแฟนหนุ่มนั่นอยู่แล้ว และเธอเองก็ควรมีสิทธิ์เลือกจะนอนกับใครก็ย่อมได้! “ขอโทษค่ะ ขอเบอร์หนุ่มโฮสต์ด้วยได้ไหมคะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more