ขิมถูกแม่โทรเรียกให้กลับบ้านเธอจึงต้องกลับบ้านทั้ง ๆ ที่เธอกับวาฬยังทำกิจกรรมอย่างว่าไม่เสร็จทำให้ทั้งสองต่างฝ่ายต่างอารมณ์ค้างด้วยกันทั้งคู่
“ขิมยังไม่กลับไม่ได้หรอ เนี่ย! แม่ก็ออกไปข้างนอกเหลือแค่เราสองคนแล้วนะ เรามาต่อกันดีกว่ามา” วาฬกำลังจะจับขิมนอนบนเตียงแต่เธอรีบลุกขึ้นก่อนจะบอกกับวาฬว่าแม่ของเธอโทรมาตามให้เธอกลับบ้านตอนนี้
“ขิมต้องกลับแล้วพี่วาฬถ้าช้าขิมต้องโดนแม่บ่นหูชาหนูขี้เกียจทะเลาะกับแม่ ขิมกลับบ้านก่อนนะ” วาฬได้แต่พยักหน้า ขิมเดินไปจุ๊บที่หน้าผากวาฬก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เมื่อขิมมาถึงบ้านก็เห็นมาอยู่กับผู้ชายหน้าตาดีอายุน่าจะมากกว่าเธอไม่กี่ปีซึ่งเดาไม่ผิดน่าจะเป็นผู้ชายที่แม่หามาปรนเปรอตัวของเธอเหมือนกับผู้ชายหลาย ๆ คนที่แม่พามา “ว่าแต่ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้หล่ออย่างนี้เนี่ย ขนาดฉันยังสาวยังสวยยังหาหล่อได้ไม่เท่าแม่เลย” ขิมได้แต่คิดในใจก่อนจะเดินผ่านแม่ไปโดยไม่ได้เอ่ยอะไร
“ขิมแกไปทำอะไรมาทำไมผมเผ้ายุ่ง ๆ” ละออทักท้วงลูกสาวของเธอ
“กิจกรรมที่มหาวิทยาลัยยุ่ง ๆ ขิมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ขิมพูดพร้อมกับกำลังจะเดินขึ้นบ้านไปเพื่อที่จะได้ไม่เป็นก้างขวางคอแม่กับผู้ชายคนใหม่ของแม่
“อย่าพึ่งมาทำความรู้จักกับพี่เขาก่อน” ละออชี้ไปที่ผู้ชายหน้าตาดีคนนั้นที่เธอคิดว่าเป็นผู้ชายคนใหม่ของแม่
“แคมป์นี่ขิมลูกสาวคนเดียวของป้านะ ขิมนี่พี่แคมป์ลูกชายของเพื่อนแม่ต่อจากนี้เขาจะมาอยู่กับเราจนกว่าเขาจะหาที่อยู่ใหม่ได้ ยังไงก็ทำความรู้จักกันไว้นะ” ขิมยกมือไหว้ก่อนจะเดินขึ้นห้องไปส่วนแคมป์ยิ้มบาง ๆ ให้เธอพร้อมกับคิดในใจคนเดียวว่า “เด็กคนนี้นี่มันยังไงนะดูทำหน้าเข้าไปเรียนต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยหรือไง”
“อย่าไปสนใจยัยขิมเลยนะแคมป์ ยัยขิมมันผีเข้าผีออกเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อยู่ที่นี่ก็ตามสบายเลยนะคิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเองก็แล้วกัน ป้าออกไปซื้อกับข้าวมาทำกินเย็นนี้ก่อนนะ” ละออพูดพร้อมกับเดินออกจากบ้านไป
แคมป์จึงเอาของขึ้นไปเก็บซึ่งห้องของแคมป์อยู่ตรงข้ามห้องของขิม แคมป์เดินไปเกือบถึงหน้าห้องก็เห็นขิมเดินออกมาในเสื้อสายเดี่ยวสีแดงตัวบางกับกางเกงขาสั้นสีเดียวกันกับเสื้อ แคมป์เห็นอย่างนั้นถึงกับตาโตเพราะผิวขาว ๆ ของเธอกับชุดสีแดง ๆ ดูแล้วมันช่างยั่วยวนอารมณ์ชายเหลือเกินแต่เขาก็ยังไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นเพราะขิมพูดขึ้นมาหยุดความคิดนั้นก่อน
“มองอะไรมารยาทนิดหนึ่งนะคะมาอยู่บ้านคนอื่นก็หัดทำตัวดี ๆ หน่อยไม่ใช่มาทำตัวรุ่มร่ามใส่เจ้าของบ้านอย่างนี้” แคมป์ได้ยินอย่างนั้นก็ไม่ได้นึกถือสาเธอเพราะคิดว่าเธอยังเด็กและมันก็จริงอย่างที่ขิมพูดเขาเผลอไปมองรูปร่างของเธอจริง ๆ