12 หนีเที่ยว

1893 Words

หลายชั่วโมงต่อมา @HH CLUB และแล้วตอนนี้ฉันก็ได้มาอยู่ที่ลานจอดรถของคลับแห่งนี้เป็นที่เรียบร้อย แต่ฉันไม่ได้ขับรถตัวเองมานะฉันเอารถฉันไปจอดทิ้งไว้ที่คอนโดใบเตย ส่วนฉันก็นั่งมากับใบเตยเพราะยังไงวันนี้ฉันก็ต้องกลับไปนอนค้างกับใบเตยที่ห้องอยู่แล้ว เพราะฉันคงไม่กลับห้องตัวเองหรอก "แกโทรหาไอ้พอร์ชซิ" ใบเตยหันมาบอกในขณะที่ฉันกำลังปลดเข็มขัดเตรียมตัวจะลงจากรถไป "ใช่!" แต่พอใบเตยพูดขึ้นว่าโทรฉันก็ต้องตกใจทำตาโตขึ้นมาทันที ฉันยังไม่ได้บอกพี่มาร์คัสเลยว่าฉันมาเที่ยวกับพี่รหัสฉัน "เป็นอะไร?" ใบเตยเลิกคิ้วถามด้วยใบหน้างุนงงเล็กน้อย ก่อนที่ฉันจะรีบก้มลงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาทันที "แบตหมดได้ยังไงเนี่ย!" ฉันบ่นพึมพำออกมาเบาๆแล้วฉันจะโทรบอกพี่มาร์คัสได้ยังไง...ซวยจริงๆเลนมิวนิค "ของฉันก็มี เดี๋ยวโทรให้" ใบเตยคงคิดว่าฉันจะโทรหาพอร์ชนั่นแหละ แต่เปล่าเลยฉันไม่ได้จะโทรหาพอร์ชฉันจะโทรหาพี่มาร์คัส และตอนนี้ฉันกำลังนึกถึงเบอร์โทรของพี่มาร์คัสเพราะฉันจะใช้โทรศัพท์ของใบเตยโทรไป แต่มันนึกยังไงก็นึกไม่ออก แต่เอาวะ! คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งเขาคงไม่รู้หรอกว่าฉันไปไหนมาไหนบ้าง อีกอย่างเมื่อตอนบ่ายๆฉันก็ไลน์บอกแล้วว่าฉันไปช้อปปิ้ง "ไปกัน เดี๋ยวมันออกมารับ" หลังจากที่ใบเตยคุยโทรศัพท์กับพอร์ชเสร็จก็หันมาบอกฉันก่อนที่ฉันจะพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเปิดประตูลงรถไป พอเราสองคนเดินไปถึงหน้าคลับ ก็เห็นพอร์ชมันเดินออกมาด้วยท่าทางนิ่งเรียบ ก่อนจะเดินมายืนอยู่ตรงหน้าพวกเราสองคนพร้อมมองพวกเราสองคนตั้งแต่หัวจรดเท้า "นี่คือชุดมาเที่ยว?" พอร์ชมันเลิกคิ้วถามออกมาด้วยใบหน้านิ่งเรียบ "ทำไม?" ใบเตยพูดเลิกคิ้วถาม นี่ฉันเลือกชุดกับใบเตยอยู่นานเลยนะกว่าจะได้ออกมาแบบนี้ ฉันใส่แค่เกาะอกเอง ส่วนใบเตยก็สายเดี่ยว "อยากเข้าไปแล้ว" ฉันบอกออกไปด้วยความตื่นเต้น "ตามมา" พอร์ชมันพูดจบก็เดินนำหน้าพวกเราสองคนไปก่อนที่ฉันกับใบเตยจะเดินตามเข้าไปติดๆ "ขอดูบัตรหน่อยครับ" ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าคลับเอ่ยพูดขึ้นเมื่อเราสองคนเดินไปถึงก่อนที่พอร์ชมันจะหันหน้ามามองนิ่งๆ "เพื่อนผม..." "เชิญครับ" พอร์ชมันพูดขึ้นแค่นั้นก่อนที่ผู้ชายพวกนั้นจะหลีกทางให้เข้าไป พอร์ชมันเป็นอะไรกับคลับนี้เหรอ? "แกเคยมาไหมเตย" ฉันหันไปถามใบเตยเมื่อเดินเข้ามาถึงคลับที่มีผู้คนมากมายกำลังนั่งดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กันอยู่ บางคนก็มีลุกขึ้นเต้นบ้าง "นี่ครั้งแรก" ใบเตยพูดก่อนที่ฉันจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ "มากันแล้ว" พอเดินไปถึงโต๊ะก็เจอพี่จัสมินนั่งอยู่กับพี่ไทเปก่อนที่พี่จัสมินจะเอ่ยพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม "พี่มินมานานยังคะ?" ใบเตยเอ่ยถามขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆพอร์ชที่ตอนนี้พอร์ชนั่งลงข้างๆพี่ไทเปส่วนฉันก็นั่งลงข้างๆที่จัสมิน "พึ่งถึงเมื่อกี้เอง แล้วนี่มีใครไม่ดื่มไหมพี่จะได้สั่งอย่างอื่นให้" พี่จัสมินเอ่ยพูดขึ้น "ผมไม่ดื่ม.." พอร์ชมันพูดขึ้นพร้อมกระตุกยิ้มออกมาบางๆ แต่อย่างมันเนี่ยนะจะไม่ดื่ม ไม่มีทางฉันรู้หรอกว่าแค่อยากคุยอยากกวนพี่จัสมินเฉยๆ "หว่านเสน่ห์ใส่เพื่อนกูอีกล่ะ" พี่ไทเปพูดพร้อมส่ายหน้าไปมาก่อนที่พี่จัสมินจะหันเราะขึ้นเบาๆ "พอร์ชไม่ดื่มจริงๆเหรอคะ?" พี่จัสมินก็ยิ้มหวานให้พอร์ช "จะจีบก็จีบ อย่ามาหว่านเสน่ห์ใส่กันไปมา" พี่ไทเปพูดขึ้นด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ก่อนที่พอร์ชมันจะกระตุกยิ้มออกมาบางๆฉันไม่รู้หรอกนะว่าพอร์ชมันชอบพี่จัสมินไหม เพราะฉันดูไม่ออก "หว่านเสน่ห์อะไร แค่ยิ้มให้น้องเอง" พี่จัสมินเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันมามองหน้าฉันและใบเตย "ดื่มได้ใช่ไหม?" "ได้ค่ะ" ฉันบอกออกไปด้วยรอยยิ้ม ฉันไม่รู้หรอกว่าดื่มได้ไหมเพราะไม่เคยดื่ม แต่ก็อยากลองไง "งั้นดื่มเบียร์แล้วกันเนาะ" พี่จัสมินเอ่ยบอกก่อนจะยกมือขึ้นสั่งเครื่องดื่มกับพนักงาน "อย่าดื่มเยอะนะครับ" เมื่อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูกนำมาวางลงตรงหน้าของฉันและใบเตย พี่ไทเปก็เอ่ยพูดขึ้น "พี่บอกใครมิวหรือเตย?" พอร์ชพูดพร้อมกระตุกยิ้มออกมาก่อนจะยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม "ทั้งสอง.." พี่ไทเปหันไปมองหน้าพอร์ชด้วยใบหน้านิ่งเรียบก่อนที่พอร์ชมันจะหัวเราะขึ้นอีกครั้ง "ชนดีกว่า ยังไม่ได้ชนกับน้องรหัสเลย" พี่จัสมินพูดขึ้นพร้อมยกแก้วขึ้นมาก่อนจะมองมาที่ใบหน้าของฉัน ฉันจึงยิ้มแล้วยกแก้วไปชนกับพี่จัสมิน "น้องเตยด้วยค่ะ" พี่จัสมินเอ่ยบอกก่อนที่ใบเตยจะยกแก้วขึ้นไปชนกับพี่จัสมิน จากนั้นทุกคนก็ดื่มมัน แต่ฉันมองมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยกดื่มเข้าไป "...อึก" ฉันกลืนมันลงคอด้วยความยากลำบาก ทำไมมันขมแบบนี้นะ นี่เหรอสิ่งที่คนที่อยู่ที่นี่ชอบกินกัน ไม่เห็นจะอร่อยตรงไหนเลย :( "เป็นอะไร" พอร์ชเอ่ยถามฉันขึ้นก่อนที่ทุกคนจะหันมองมาที่ใบหน้าของฉัน "ขม" ฉันตอบออกไปพร้อมยกมือขึ้นเช็ดปากเบาๆ "กลับไปนอนไป เดี๋ยวกูเที่ยวเสร็จจะซื้อนมไปฝาก" พอร์ชมันพูดออกมาอย่างติดตลก หน็อย!! มาว่าฉันเป็นเด็กได้ยังไง!! "เหอะ.." ฉันหัวเราะขึ้นเบาๆก่อนจะยกแก้วเบียร์ตรงหน้าขึ้นดื่มพรวดเดียวจนหมด และวางมันลงบนโต๊ะจนเกิดเสียงดัง "มิวอย่าดื่มแบบนั้นสิ จะเมานะ" พี่ไทเปพูดขึ้นด้วยสีหน้าเป็นห่วงก่อนที่ฉันจะยิ้มออกมาบางๆเพราะฉันยังไหว ยังไม่ได้เมาขนาดนั้น "ไหวไหมคะ?" พี่จัสมินเอ่ยถามฉันขึ้นด้วยสีหน้าเป็นห่วงอีกคน "ไหวใช่ไหมแก" ใบเตยก็เอ่ยถามออกมาอีกคน "ไหวค่ะ" ฉันตอบออกไปด้วยรอยยิ้มหวาน เพราะตอนนี้ฉันก็ไม่ได้รู้สึกเมาแต่อย่างใด มันแค่มึนๆเล็กน้อยแต่ฉันทนได้ "มึงอย่าแสดงมิว คอมึงกับเบียร์ที่มึงดื่มเข้าไปมันคนละอย่าง" พอร์ชพูดขึ้นเสียงเรียบ "ใครบอกให้แกว่าฉันว่าเด็กเล่า" ฉันพูดขึ้นด้วยใบหน้างอแงเล็กน้อย "..." พอร์ชมันก็ส่ายหน้าไปมาด้วยความเบื่อหน่าย "พี่ว่ามิวไม่ต้องกินแล้ว" พี่ไทเปพูดขึ้นเสียงเรียบ โดยที่พี่จัสมินก็พยักหน้าเห็นด้วยก่อนที่พี่ไทเปจะยกมือขึ้นเรียกพนักงานให้เอาน้ำเปล่ามาให้ฉัน "ถ้าไม่ไหวบอกพี่นะ พี่จะไปส่ง" พี่จัสมินเอามือมาลูบที่หลังของฉันเบาๆก่อนที่ฉันจะหันไปมองหน้าพี่จัสมินด้วยรอยยิ้มแล้วก็พยักหน้าเบาๆ "แต่มิวอยากดื่ม ขออีกแก้วได้ไหมคะ?" ฉันชูนิ้วหนึ่งนิ้วให้พี่จัสมินพร้อมทำหน้าออดอ้อนออกไป "เอ่อพี่ว่า..." "แก้วสุดท้ายพอสำหรับมึง" และเสียงของพอร์ชก็ดังขึ้นก่อนที่ฉันจะหันไปยิ้มให้มัน "ขอบใจนะ" ฉันยิ้มหวานให้พอร์ช "ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องดื่มหมดนะ" พี่จัสมินเอ่ยพูดอีกครั้งก่อนที่ฉันจะหันไปยิ้มให้ . . . [Marcus Talk] @คฤหาสน์มาร์คัส "เห้ออออ!" ผมถอยหายใจออกมายาวๆเมื่อผมเดินมาทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาตัวยาวภายในห้องนอนของผม ก็วันนี้ผมลุยงานมาหลายงานมากทั้งประชุมกันคนโน้น คนนี้ไปทั่ว จนไม่มีเวลาพักผ่อนเลยและพึ่งจะได้พักก็เกือบจะห้าทุ่มแล้ว ติ๊ง~ ติ๊ง~ ติ๊ง~ ติ๊ง~ ๆๆๆๆๆๆ พอผมเปิดโทรศัพท์ที่ผมปิดเครื่องไปนานหลายชั่วโมงขึ้นมา มันก็ต้องทำให้ผมเบิกตากว้างเมื่อเห็นยอดเงินออกจากบัตรเครดิตที่ผมได้ให้เธอไว้ใช้ นี่ไปช้อปปิ้งหรือไปเหมาห้างเขาวะ หนึ่งชั่วโมงเธอใช้เงินล้านกว่าบาท นี่ผมคิดถูกคิดผิดที่ให้บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินกับเธอ แต่ผมไม่ได้สนเรื่องเงินมากขนาดนั้นหรอกผมสนแค่ว่าเธอเอาไปทำอะไร ซื้อเสื้อผ้าเหรอ แต่หมดเป็นล้าน? แล้วเสื้อผ้ามันจะเป็นแบบไหนเท่านั้น ติ๊ง~ ระหว่างที่ผมกำลังจะกดโทรศัพท์โทรออกหามิวนิค การแจ้งเตือนไลน์ของผมก็ดังขึ้นก่อนที่ผมจะเลิกคิ้วยุ่งเมื่อไอ้ฟีนิกซ์มันไลน์มาหาผม ปกติแม่งไม่เห็นจะไลน์มา วันนี้อะไรเข้าสิง? LINE -Phoenix- Phoenix : กูมาคุยงานกูเจอสาวน้อยคนหนึ่ง ผม : แล้ว? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมวะ!! ผมพิมพ์ตอบไอ้ฟีนิกซ์ออกไปก่อนจะดันตัวลุกขึ้นยืนแล้วกำลังจะวางโทรศัพท์ลงเพราะผมจะไปอาบน้ำแล้วเพราะวันนี้ผมเหนื่อยมาก ผมอยากจะพักผ่อนเต็มทนแล้ว แต่... Phoenix : [ส่งรูป] Phoenix : คุ้นไหมมึงว่า กึก..! ร่างกายของผมหยุดชะงักก่อนที่ผมจะยืนมองรูปที่ไอ้ฟีนิกซ์มันส่งมาให้ด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ผม : ที่ไหน! เพราะรูปที่มันส่งมาคือยัยตัวปัญหานั่นไปนั่งดื่มเหล้าที่คลับอย่างสนุกสนาน Phoenix : หึ Phoenix : HH CLUB ดูแลยังไงครับปล่อยให้หนีออกมาเที่ยวได้ ผม : มึงดูไว้ อีกสิบนาทีกูถึง! Phoenix : มันเรื่องของกูไหม? ผมไม่ได้ตอบอะไรมันกลับไปแต่เลือกที่จะเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกจากห้องเดินลงไปชั้นล่างพร้อมมุ่งหน้าไปที่รถของตัวเองทันที "นายจะไปไหน ให้ผมขับรถให้..." ปัง...บรื้นนนนนน~~ ผมไม่รอให้ไอ้ไทม์ที่มันวิ่งตามผมออกมาได้พูดจบ ผมก็ปิดประตูรถอย่างแรงด้วยความโมโหก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว ผมบอกให้เธอรายงานผมทุกอย่าง แล้วนี่หนีเที่ยวได้ยังไงว่ะ แต่แม่งอายุสิบเก้าแต่ไปเที่ยวคลับ ได้..อยากลองดีกับผมใช่ไหม!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more