“เกมต่อไป ชื่อว่า กระซิบเบาๆ”
กานดากรอกเสียงใส่โทรโข่ง กล่าวอธิบายวิธีการเล่นด้วยน้ำเสียงมีพลัง ท่าทางของหญิงสาวกระตือรือร้นเอาใจใส่รุ่นน้อง ราวกับว่ากานดาในวันนี้กับกานดาคนเมื่อวานไม่ใช่คนเดียวกัน
“วิธีเล่นนะคะ ให้สองทีมตั้งแถวเรียงหนึ่ง พอได้ยินเสียงนกหวีด คนที่ยืนหัวแถวต้องวิ่งไปอ่านข้อความจากรุ่นพี่ที่ยืนรออยู่ใต้ต้นหูกวาง แล้ววิ่งกลับมากระซิบคนที่ต่อแถว ส่งทอดกันไปเรื่อยๆ” กานดาเว้นจังหวะพูดสังเกตว่าทุกคนเข้าใจ แล้วพูดต่อ
“ให้คนสุดท้ายวิ่งไปประกาศใส่โทรโข่งว่า ข้อความที่ได้รับคืออะไร จากนั้นให้รุ่นพี่จะบอกว่าถูกต้องไหม ถ้าไม่ถูก ให้คนที่อยู่หัวแถวกระซิบบอกใหม่ ไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถูก, ทีมไหนบอกข้อความได้ถูกต้องเป็นฝ่ายชนะ”
รุ่นน้องปีหนึ่งรีบวิ่งต่อแถวกันจ้าละหวั่นเพราะกลัวว่าหากแพ้จะถูกทำโทษ มีเพียงทัดดาวที่ไม่ค่อยมีแก่ใจร่วมทำกิจกรรมเพราะเป็นห่วงแป้งที่ท้องเสียตั้งแต่เมื่อคืนและตอนน
