“เฮ้อ.. จัดของเสร็จซะที”
แป้งเปิดหน้าต่างแบบกระจกบานยาวจรดพื้นออกมายืนบิดขี้เกียจไปมาบนระเบียงห้อง ทัดดาวเดินออกมาสมทบ เธอหยิบคีย์การ์ดอีกอันที่ซุกอยู่ในกระเป๋าหลังกางเกงยีนส์ขาสั้นส่งให้เพื่อนรัก
“นี่ของแก ขอบใจที่ช่วยเป็นธุระเรื่องอาพาร์ตเม้นต์และยังอุตส่าห์มาช่วยฉันย้ายข้าวของอีก”
“ให้ฉันทำไม” แป้งขมวดคิ้ว
“เผื่อว่าแกจำเป็นต้องใช้” หญิงสาวตอบยิ้มๆ
แต่แป้งยังไม่เข้าใจความหมายและเอาคีย์การ์ดสำรองยัดใส่มือคืนให้กับทัดดาว ซึ่งผลักใสของกำนัลคืนกลับมาให้เพื่อนเหมือนเดิม
“ฉันขี้ลืมจะตาย แกเก็บไว้เองน่ะดีแล้ว”
สองสาวยื่นของให้กันไปมา
“แกแกล้งโง่ หรือว่าโง่จริงๆ เนี่ย”
ทัดดาวทำท่ากรอกตาอย่างเหนื่อยหน่าย
“ฉันน่ะหรือโง่ อะไรของแก” แป้งทำหน้าบูด
“ฉันต้องทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนแทบทุกวัน เผื่อวันดีคืนดี แกอยากจู๋จี๋กับพี่โจ๊ก จะได้ไม่ต้องไปทำประเจิดประเจ้อตามสุมทุมพุ่มไม้”
“บ้า! ฉันกั
