เพลินวานเดินออกมาก็แทบหลุดขำเมื่อเห็นหน้าลูกค้าที่ตามเธอมาพบ เธอเดาได้ไม่ผิดจริงๆ ว่าต้องเป็นเขาแน่ๆ ที่ตามเธอออกมาอย่างนี้ เขาต้องรู้ทุกทีสิน่าว่าเธอยืนหน้าเตาไหนของแต่ละวัน ถ้ารู้ว่าเมนูนี้เป็นของเขาเธอจะแกล้งเพิ่มพริกให้ซะให้เข็ด ชอบหาเรื่องเธอดีนัก “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการติชมในส่วนไหนคะวันนี้” เพลินวานถามเสียงเรียบ ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ คำพูดของเธอดูเหมือนว่าเธอว่าเขาชอบหาเรื่องอยู่กลายๆ แต่ถึงเพลินวานจะพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติอย่างไร แววตาระริกเจือด้วยความสะใจในวงหน้าของเธอ สะใจที่เห็นเขายกน้ำขึ้นดื่มเกือบสองแก้ว ในช่วงเวลาที่เธอยังยืนอยู่ และอาการนั้นมันก็ปิดเขาไม่มิดอยู่ดี “นี่คุณแกล้งผมใช่ไหม ถึงได้ทำซุปออกมาได้เผ็ดมากขนาดนี้ คุณก็รู้ว่าผมกินเผ็ดไม่ได้” แววตาเป็นประกายของเชฟสาว ยิ่งเพิ่มแรงโทสะยั่วยุอารมณ์โกรธมากขึ้น “ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าหมายถึงอะไรค่ะ ดิฉันไม่เ