"I need to marry her... pero mahal kita." Putangina. Mabilis akong naglakad pababa ng burol. Paulit-ulit na nag-e-echo sa tenga ko iyon. Mali talaga ako ng lalaking minahal.
Ang galing maglaro. Obvious na pinaglalaruan lang n'ya ako. Nahabol ako ni ninong at pinigilan n'ya.
Iyak ako nang iyak kaya mahigpit n'ya akong niyakap.
"Mahal kita, Bithiah." Pilit akong nagpumiglas.
"Huwag mo akong paglaruan. Tama na. Parang awa mo na. Huwag na ako, please! Ang gago mo eh 'no. Alam na alam mong mahina ang puso ko sa 'yo... sa mga salita mo. Tapos sasabihin mo pa sa akin iyan? Bakit, Ninong? Bakit kailangan mong lalo lang akong saktan?" sigaw ko rito.
"Mahal kita."
"Mahal? No. That's not true. Kung noon mo sinabi iyan ay baka maniwala pa ako. Pero ngayon... umuwi kang may dalang babae. Sino pan
