ตึก
ตึก
เสียงสองเท้าบางของใบบัวเดินกลับมายังโต๊ะที่นั่งด้วยสีหน้าที่ไร้รอยยิ้มอย่างเคย
“ทำไมกลับมาเร็วจังล่ะ” เซอร์เวย์ที่ยืนอยู่หันไปมองหน้าถามเพื่อนตัวเล็กขึ้นสีหน้าสงสัย
“พอดีคนเยอะน่ะ เราก็เลย...กลับมาก่อน” ริมฝีปากบางพยายามฝืนยิ้มตอบกลับโดยที่เซอร์เวย์ก็พยักหน้ารับรู้เชิงเข้าใจ ผิดกับกิตที่รู้สึกได้ถึงลักษณะท่าทางของร่างบางคนเป็นเพื่อนที่ดูหมองลงต่างจากตอนแรกที่เดินไป แต่เขาก็เลือกที่จะเงียบไม่พูดหรือถามอะไรออกไป จนกระทั่งผ่านไปได้ไม่นาน ก็มีเสียงเท้าหนักของคนตัวสูงเดินกลับเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งตามปกติของเขา
“คุยโทรศัพท์กับแม่เหี้ยไร ทำไมนาน” เสียงเซอร์เวย์เอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาใหม่ขึ้น ซึ่งแทนไทก็เงียบไม่ตอบไม่สนใจ หันไปมองหน้าเอ่ยถามใบบัวที่ยืนอยู่
“อยากกลับหรือยัง”
“...” คนตัวเล็กก็นิ่งไม่ตอบ เธอไม่ได้โกรธหรืออะไรเขา เพียงแต่ว่า...เธอกำลังทำตัวไม่ถูก เพราะทันทีที่เห
