“...ฮึก เรามีอะไรกับแทนไทแล้ว” สิ้นเสียงหวานเอ่ย ใบบัวก็ร้องไห้ออกมาทันที โดยมีขวัญข้าวที่นั่งปลอบคนเป็นเพื่อนไปด้วยสีหน้าที่ตกใจอยู่ไม่น้อยกับสิ่งที่ได้ยิน เธอคิดแค่ว่าแทนไทเอาใบบัวไปนอนด้วย แต่ไม่คิดว่า...เรื่องมันจะเกินเลยไปถึงขั้นนั้นได้
“เธอ...ไม่ได้เต็มใจใช่ไหม” ขวัญข้าวถามออกไปเสียงเบา
“ฮึก...” คนตัวเล็กก็สะอื้นร้องไห้ตอบกลับ
“ไอ้พ่อ...!” ริมฝีปากบางขยับเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกอยากจะบ้าไปกับการกระทำของเพื่อนตัวสูงที่เธอเองรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับเพื่อนตัวเล็กของเธอ แต่เธอไม่คิดเลยว่าแทนไทจะทำอะไรอุกอาจขนาดนี้
“...มันบ้าไปแล้วหรือไงเนี่ย” ขวัญข้าวยังคงพึมพำหัวเสียไปกับสิ่งที่เพิ่งรับรู้ มือเรียวเลื่อนเข้าไปแตะเข้าที่แผ่นหลังเล็กของใบบัวเพื่อทำการนั่งปลอบ
“แทนไทใจร้ายกับเรามากเลย ฮึก เราบอกให้หยุด แทนไทก็ไม่ยอมหยุด ฮือออ แทนไทนิสัยไม่ดี เราเกลียดแทนไทแล้ว เราไม่ชอบแทนไทแล้ว ฮึก” ร่างบ
