ปึก! ปึก!...
“ฮืออออ แทนไท หยุดใจร้ายเลยนะ...”
“...ฮึก เราเจ็บไปหมดแล้ว” เสียงหวานของคนตัวเล็กยังคงเอาแต่ร้องบอกเพื่อนตัวสูงออกไปเสียงสั่นตามแรงกระแทกแสนหนักหน่วงที่ตอกอัดเข้ามาอย่างดุเดือด
“ทนก่อน”
“ฮึก เราไม่ไหว...”
“...ตรงนั้นของแทนไท ฮือออมันใหญ่” เรียวปากเล็กขยับเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าบิดเบี้ยวไปด้วยความจุกเสียดท้องน้อยเกือบทุกครั้งที่หัวบานใหญ่โตกระแทกเข้าใส่ร่องสาวของเธอจนเกือบสุดโคน
“ถึงได้เบิกทางให้ก่อนไง ฉันบอกเธอแล้ว”
“ฮือออ ไม่เอาแล้ว ฮึก คนใจร้าย ปล่อยเรานะ”
“หยุดงอแง”
“ฮึก ไม่เอาแล้ว แทนไทหยุด...”
“ใบบัว ฉันบอกให้หยุดงอแงไง”
“ฮึก เราเจ็บ...”
“รู้แล้ว แล้วจะให้ทำยังไง...ก็เธอดันตัวเล็กเอง” เจ้าของใบหน้าหล่อก้มลงมองหน้าพูดใส่คนใต้ร่างไปเสียงนิ่งอย่างทำอะไรไม่ได้ ต่อให้เขาเล้าโลมหรืออะไร มันก็อาจจะไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เพราะสิ่งที่เป็นปัญหาหลักคือขนาดของเขากับร่างบาง...
