คำเตือน!
เนื้อหามีฉากร่วมรัก (ที่ไม่สมยอม,ใช้กำลังบังคับ,การกระทำที่ไม่ดี) โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
“สร้อยฉันไปไหน” สิ้นเสียงทุ้มเอ่ยถาม ร่างบางที่ยืนอยู่ก็ยิ่งหน้าซีดไม่กล้าตอบอะไรกลับคนตรงหน้าไป เพราะแววตาและสีหน้าของเขา...มันดูน่ากลัวเป็นอย่างมากสำหรับเธอ
“ฉันถาม ไม่ได้ยินหรือไง”
“...” เจ้าของใบหน้าเล็กก็นิ่งก้มหน้างุด
“ใบบัว...ฉันเหมือนคนใจเย็นเหรอ”
“มะ ไม่...”
“สร้อยฉัน...ไปไหน” ริมฝีปากหนาขยับปากถามออกมาอีกครั้งน้ำเสียงกดต่ำกว่าเดิม
“หะ ห้องขวัญข้าว” สุดท้ายหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่ก็ต้องก้มหน้าตอบกลับไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ทำไมมันถึงไปอยู่ห้องยัยนั่นได้”
“ระ...เราถอดไว้”
“ถอดทำไม” คนตัวสูงยังคงถามเสียงนิ่งเข้มไม่เว้นว่างให้คนตัวเล็กได้พักหายใจ
“...” ใบบัวก็เงียบไม่ตอบพยายามหดตัวเบือนสายตาหนีคนตรงหน้าไม่หยุดด้วยแววตาวูบไหวหวั่นกลัว
“เธอจำคำพูดฉันไม่ได้เหรอ ฉันบอกเธอไว้
