วันต่อมา...
“ของอะไรของเธอเยอะแยะวะแม่ง ปวดหลังฉิบ!” เสียงเซอร์เวย์สบถเอ่ยออกมาด้วยความหัวเสียหลังจากที่เขาถูกขวัญข้าวหลอกให้ไปรับที่สนามบินพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยข้าวของมากมาย
“อย่าบ่น” ขวัญข้าวเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูห้องคอนโดขนาดเล็กของตัวเองให้คนเป็นเพื่อนได้เข้าเอาของที่เธอหอบมาจากที่บ้านเอาไปวาง
“s**t! เธอแม่งสุดยอดคน หลอกใช้ฉันจนได้ ยัย...!”
“เงียบไป อย่าพูดมาก” ริมฝีปากบางเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปนั่งลงยังบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งด้วยสีหน้าท่าทีปกติ ต่างจากเซอร์เวย์ที่หอบหายใจเดินเอากระเป๋าใบใหญ่ของคนตัวเล็กเข้าไปวางไว้ตามที่อีกคนบอก ซึ่งตลอดการยกนั้นก็เต็มไปด้วยคำสบถที่ออกมาจากปากหนาของเซอร์เวย์ไม่หยุด ทว่าในขณะนั้นเอง
ออดดด ออดดด ~
เสียงออดห้องขวัญข้าวก็ดังขึ้นทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ชะงักหันไปมองยังประตูห้องคอนโดตัวเอง
“ใครมา” เซอร์เวย์ที่ยืนอยู่หันไปมองหน้า
