High School Boy's Obsession

Chapter 5

Chapter 5

Shallanie's POV

Habang papalapit ang oras ng dismissal ay tila ba hindi na ako mapakali. Hindi ko alam kung bakit ganitong kaba na lamang ang nararamdaman ko. Pakiramdam ko ay may kakaibang mangyayari. Ginawa ko na lamang ang lahat ng makakaya ko nang sa ganu'n ay makapagturo pa rin ako kahit na papaano.

I will not let that kid invades my mind because I have so much things to do and thinking about him and his plan of f*cking me inside his car is not gonna help. Pinagpatuloy ko na lang ang pagtuturo sa mga estudyante ko.

The ring bells as a sign of dismissal. I collect my things and said goodbye to my last class. Habang naglalakad ako sa hallway pabalik sa classroom namin ay hindi na naman maalis sa isip ko si Clint. At hindi ko na nagugustuhan ang nangyayari sa sarili ko. Sana nga lamang na pagbalik sa ko sa classroom namin ay wala na siya roon.

Pero ang nangyari ay iba sa hinihiling ko dahil kung sino pa ang hiniling ko na sana ay wala na sa classroom ay siya pang nag-iisa na natira. And it is pretty obvious to him na hindi lang niya naiisipan na tumambay lang dito sa classroom nang basta-basta. He is obviously waiting for me. At kahit na nagulat ako nang maabutan ko siya rito sa classroom nang mag-isa ay hindi ako nagpahalata na kakaibang kaba na naman ang nararamdaman ko ngayon.

He probably heard my footstep kaya nagawa ko na makuha ang atensyon niya. At heto na naman siya sa mga tingin niya sa akin na tila ako ay hinuhubaran. Halos manginig ang tuhod ko nang mapaisip ako sa kung ano nga ba ang nasa isip ni Clint sa tuwing nakatingin siya sa akin. Posible nga kaya na hinuhubaran niya ako sa kanyang isip? Mabilis akong napailing habang nakapikit pa para maalis iyon sa isipan ko.

Ngunit bigla naman akong natauhan sa kinilos ko nang maalala na mayroon nga palang nagmamasid sa akin. Nagmulat ako ng mga mata at muling bumungad sa akin si Clint na bagaman nakatingin pa rin naman sa akin ngunit nakakunot na ang kanyang noo. Halatang nagtatakha siya sa kung bakit ako napapailing gayong wala pa naman siyang sinasabi. He probably thinks I am weird. At kung iyon ang magiging dahilan para ma-turn off at tantanan na niya ako ay mabuti pa na isipin na nga lang niya na weird ako.

Mayamaya lang ay tumayo na nga siya kaya hinanda ko na lamang ang aking sarili sa king anuman ang pinaplano na naman niyang gawin sa akin. I ball my fist nang nasa harapan ko na siya. Hindi ko alam kung napapansin ba niya ngunit nararamdaman ko ang panginginig ng buo kong katawan. Hindi ko talaga maintindihan ang aking sarili sa kung bakit ganito na lamang ang epekto ng batang ito sa akin.

"You really are cute, Shantal," aniya at banayad pang kinurot ang aking ilong. Agad ko namang tinabig ang kanyang kamay gamit ang likod ng aking palad at mabilis na nilingon ang aking likuran sa may pintuan para i-check kung may ibang tao na nakarinig sa sinabi niya. Wala naman akong nakita na sinuman o bakas man lang na may dumating ngunit hindi ko pa rin naman magawa na tuluyan nang mapanatag. Hangga't nasa harapan ko itong si Clint ay hindi ako mapapakali.

"You should know how to address me correctly, Mr. Princeton--" Hindi na ako nakatapos sa dapat sana ay sasabihin kong pangaral sa kanya dahil bigla na lamang niyang kinuha sa akin ang mga libro na bitbit ko.

"Why do you still use books? This is an international school. We use tablets here," sabi niya sa akin na agad ko naman ikinangiwi.

"I will be teaching you a Physical Education here pero ang gusto ninyo ay paupo-upo at pa-type-type lang?" tanong ko sa kanya at agad naman niyang pinitik nang marahan ang noo ko. Hinawakan ko naman ito na tila ba nasaktan ako sa ginawa niya. Hindi ko alam kung ano pa ang mga plano niya na gawin sa akin dahil noong una ay kinurot niya ang ilong ko, ngayon naman ay pinitik niya ako.

Ngunit nararamdaman ko na ang bawat pagdampi ng katawan niya sa akin ay tanda ng paglalambing na ayoko man na aminin ay alam ko na mayroon talagang kakaibang epekto sa akin.

"Bakit ang sungit mo? Nagtatanong lang naman ako?" He slightly pouted na siyang naging dahilan kung bakit nahirapan akong lumunok habang nananatili ang mga titig ko sa kanyang mga labi. He said those words sa tono ng pagtatampo.

"Will you please stop acting like that? Nasa eskwelahan tayo at hindi maganda kung maririnig ka ng iba na ganyan makipag-usap sa teacher mo," sabi ko dahil hindi ko na nakayanan pa na hindi siya pagsabihan. Kahit pa alam ko naman na hindi siya makikinig sa akin.

"So kung wala tayo sa eskwelahan ay pwede kong gawin sa iyo ang lahat ng gusto kong gawin?" tanong niya at nakita ko kung paano siya ngumisi nang nakakaloko na talaga namang nagdulot ng kakaibang kilabot sa akin. Bigla rin kasing nag-sink in sa akin kung paano nga ba iyon magiging iba sa pandinig ng ibang tao--lalo na nitong si Mr. Princeton. But seriously, that is what not I meant.

"No, Clint!" I protested nang may diin ngunit sinisigurado ko na hindi magiging malakas ang boses ko.

"First name basis, huh? I like it that way," aniya na parang nanunuya pa. At hindi ko na talaga alam pa kung ano ang gagawin sa batang ito para lang tigilan na niya ako. What is his purpose anyway? Plano ba niya na makuha ako? Why? Because he just found out that I am still a virgin at the age of twenty five? And so what? Big deal na ba ngayon ang virginity?

I roll my eyes at him ngunit mas lalo lamang umusbong ang ngisi sa kanyang mga labi and it compliments his lip piercing really well. God! Why does he has to be this gorgeous?

"I like everything about you, Shallanie. I like the way you roll your eyes on me because of annoyance. But I will like it more if I make you roll your eyes in pleasure," aniya na nagbigay sa amin ng sandaling katahimikan. At hindi naman ako pinanganak kahapon para hindi maintindihan ang kung anuman ang ibig niyang sabihin. Of course I get it. I was about to open my mouth para muli siyang komprontahin pero natigilan ako nang bigla na lamang niya akong hinawakan sa aking wrist at saka kinabig palapit sa kanya.

Sunod ko na lamang nalaman ay ang pamimilog ng aking mga mata dahil sa nakakapanindig balahibong naging hakbang niya. It was too fast to the point na hindi ko man lang nagawa na pigilan siya. Because he just did not grasp my wrist and pull me closer. Ginawaran niya rin ng isang mabilis na halik ang mga labi ko. It was just too sudden...like a bat of an eyelash pero hindi ko na agad nagawa pa na muling makapagsalita.

Ang tangi ko na lamang nagagawa ay hawakan ang mga labi ko dahil pakiramdam ko ay nararamdaman ko pa rin ang mga labi niya.

"My car is waiting. If you will roll your eyes again, do it in my car." Iyon lamang ang sinabi niya at nilapagpasan na niya ako. Sunod ko na lamang namalayan ay ang unti-unting paghina ng kanyang mga yabag as a sign na nakalayo na siya.

Saka lamang ulit ako nakahinga nang mapayapa nang tuluyan na nga siyang makalayo sa classroom. Napahawak agad ako sa dibdib ko at napaupo sa armchair upang makakuha ng suporta dahil pakiramdam ko ay nanghihina ako.

Sana nga lamang talaga ay walang ibang nakakita sa ginawa niyang 'yun dahil ayokong mawalan ng trabaho. And yes, susunod ako sa kanyang sasakyan pero para lamang pagsabihan siya na tigilan na niya ako. Kung kinakailangan kong magalit ay magagalit ako dahil ang buong akala niya ay sinasakyan ko ang mga kalokohan. He might be the grandson of the chairman but I am still his class adviser and I somehow has an authority to discipline him.