พวกเราทั้งหมด พากันหันมองหน้ากันเองโดยไม่ได้นัดหมาย เมื่อไอ้คนที่ดูจะงอแงที่สุดในกลุ่ม กำลังชักดิ้นชักงออยู่กับพื้น ท่าทางน่าเวทนาจนน่าประเคนตีนให้ได้สติ
ไอ้พุถอนหายใจอย่างปลงตก ก่อนจะเหลือบมองไปยังไอ้รามที่ทำหน้าเอือมระอาไม่ต่างกันกับมันนัก จากนั้นคนที่ดูจะเหนื่อยหน่ายใจที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นไอ้เพเชี่ยน มันถึงได้ขยี้ผมตัวเองแรงๆ จนยุ่งไปหมด แล้วค่อยๆ เบือนหน้าไปหาไอ้เอ็ม ที่นั่งดีดดิ้นอยู่ที่พื้นแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ
"แล้วมึงเป็นห่าอะไร ไม่บอกแล้วใครมันจะไปรู้วะ" ทันทีที่ได้ยินคำถาม ไอ้ตัวที่นอนชักดิ้นอยู่ก็ดีดตัวลุกขึ้นมานั่งตาใส ราวกับว่าก่อนหน้านี้ที่ทำตัวเหมือนผีเข้านั้น มันแกล้งเล่น
"มึงอยากรู้แล้วเหรอ?"
"ก็ไม่ได้อยากรู้"
"ไอ้สัสเพ กูจะให้บีเลิกกับมึงแล้วหาผัวใหม่" ไอ้เอ็มชี้หน้าใส่ว่าที่น้องเขยมันอย่างเดือดดาล ไม่พอยังทำท่าจะยกโทศัพท์ต่อสายหาบีอาร์อีก
