Pester ยัยคู่หมั้น.. จอมตื้อ

Chapter 3

Alice Talk

"อื้ออออ"

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาปวดเนื้อปวดตัวไปหมด หันไปรอบๆมองหานาฬิกาบอกเวลา 08.00น. เห้ย สายแล้วนี่หว่า มีเรียนเช้าด้วย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนปาไปตี5กว่า อึดสุดๆพี่โดอ่ะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าเขาหยุดทำฉันตอนไหนอ่ะ

"โอ๊ยยยย"

ฉันร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวด ระบมช่วงล่างสุดๆ ทั้งเจ็บทั้งแสบแทบจะขยับร่างกายไม่ได้ หันไปมองคนข้างๆที่เอามือใหญ่พาดตัวฉันไว้หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ฉันก็ไม่ได้เสียใจมากมายนักหรอกที่เสียครั้บแรกให้กับพี่เขาอ่ะ แต่ต้องไม่ใช่ในเวลาที่เขามีอารมณ์แล้วฉันต้องเป็นที่ระบายสิ นี่คนนะเฟ้ยไม่ใช้โถส้วม ฉันพยุงร่างกายตัวเองลงเตียงมาอย่างยากลำบาก พยายามไปให้ถึงห้องน้ำก่อนจะส่องกระจกดูสภาพตัวเอง

"นี่เราโดนรุมโทรมป่ะเนี้ย"

สภาพตามเนื้อตามตัวมีแต่รอยดูด รอยกัด นี่เขาสาดิสหรือไงเนี้ย ฉันเดินไปตรงอ่างอาบน้ำเปิดน้ำอุ่นๆลงไปแช่ ฮ้าาา สบายตัวมานิดหนึ่งแล้วละ ร่างกายก็เริ่มระบมน้อบลงไม่ค่อยเจ็บแล้ว ฉันนอนเล่นอยู่อย่างนั้นสัก15นาที ก่อนจะเช็ดตัวแต่งดนื้อแต่งตัวออกมาจากห้องน้ำ เขาก็ยังไม่ตื่นอยู่ดี ฉันเดินตรงไปห้องครัวเปิดตู้เย็นแล้วทำข้าวต้มกุ้งที่พี่โดชอบทาน ทำเสร็จก็ปิดฝาไว้ แล้วเขียนโน๊ตติดไว้ตรงกระจกห้องน้ำ จากนั้นก็เดินออกจากห้องเขาแล้วกลับคอนโดตัวเองทันที

@Condo A

ฉันกลับมาถึงห้องรู้สึกปวดหัวนิดๆ เหมือนตัวจะร้อนๆหนักหัวไปหมด ฉันกดส่งข้อความไปหาเพื่อนวันนี้คงต้องหยุดเรียนละมั่ง ไม่ไหวจริงๆ ฉันกดโทรศัพท์เข้าไปในไลน์ กดแชทหาเพื่อนสนิทของฉันชื่อเลมอนนะ

LINE..

Alice : แกวันนี้ฉันปวดหัวฝากเลคเชอร์หน่อยนะ

Lemon : ไหวป่ะหาหมอไหมเดี๋ยวไปส่ง

Alice : ไม่เป็นไร กินยานอนเดี๋ยวก็หาย แกตั้งใจเรียนละ

Lemon : เคๆๆ

ฉันกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วก็ล้มตัวลงนอนทันทีไม่ไหวจริงๆ ขอนอนก่อนนะ zZZZ

Domino Talk

ผมขยี้ตาตื่นมามือควานหาร่างบางที่ผมรังแกไปเมื่อคืนนี้ แต่ไม่เจอแหะ ผมลืมตามองซ้ายมองขวาก่อนจะเห็นคราบเลือดติดบนเตียงนอน หึ ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เจอกระดาษโน้ตแปะอยู่ตรงกระจก

(พี่โดตื่นแล้วทานข้าวต้มกุ้งด้วยค่ะอลิสทำไว้ให้แล้ว)

ผมวางกระดาษลงก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวผิวปากอาบน้ำอย่างอารมณ์ดี ได้ปลดปล่อยอารมณ์ใคร่แล้วสบายตัวสุดๆ เอาจริงๆผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรอลิสหรอกนะ อาจจะรู้จักกันมานานมากพอเปลี่ยนสถานะมาเป็นคู่หมั้นมันเลยรู้สึกเฉยๆ ผมก็ไม่รู้สินะว่ารักหรือเปล่า ถ้าถามจริงๆคงไม่มั่ง ไม่ใช่สเปคอ่ะ แต่ผมชักติดใจร่างกายยัยเด็กนั้นซะแล้วสิ นมใหญ่ตัวนุ่มนิ่มน่าฟัดน่ากัดสุดๆ เอาไปเรื่อยๆคงไม่เสียหายอะไรเนาะยังไงก็ต้องแต่งกันอยู่ดี หลังจากอาบน้ำทำอะไรเสร็จผมก็ออกมาอุ่นข้าวต้มทาน อลิสทำกับข้าวอร่อยนะผมชอบทานแล้วก็มาทำให้ผมทานบ่อยๆด้วย ข้อเสียของยัยเด็กนั้นก็คือ เวลาผมขัดใจชอบเอาแม่ผมมาขู่  น่าเบื่อจริงๆ

ตู้ดดดดดดด

ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์มากดดูก่อนจะเห็นเบอร์ไอ้ปอร์เช่ ผมกดรับสายแล้วทานข้าวต้มต่อ

"มีไร"

(มึงโอเคป่ะเมื่อคืนมึงเมาหนักมากอ่ะ)

ไอ้ปอร์เช่เอ่ยถาม ผมยิ้มมุมปากเล็กๆ

"ก็สบายดีนิ"

(มีอะไรหรือเปล่า เมื่อคืนโทษทีพอดีพวกมึงสี่ตัวเมาพร้อมกันกูเลยเอากลับหมดไม่ได้เลยโทรเรียกคู่หมั้นมึงมารับไม่โกรธกูนะ)

ผมหัวเราะหึหึในลำคอ

"กูให้อภัย"

(อะไรวะ ทำไมง่ายจัง ปกตินี่โวยวายแล้วนะมึงอ่ะถ้ากูโทรตามคู่หมั้นมึงอ่ะ มีอะไรดีๆป่ะ)

เสียงกรุ่มกริ่มมาตามสาย สู่รู้อีกละไอ้บ้านี่

"เสือก กูจะวางล่ะเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอน"

พูดจบผมก็กดวางสายทันที ผมวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆโต๊ะก็รู้สึกนึกถึงยัยเด็กแสบ หายไปเลยแหะปกติเช้าโทรเย็นโทร  โทรกลับไปหาซักหน่อยดีมั้ยนะ ไม่ดีกว่าอ่ะเนาะ เดี๋ยวจะว่าผมหลงรักเธออีก เหอะ!!

Alice Talk

17.00น

ฉันนอนซมอย่างนี้มาหลายชั่วโมงและไม่มีทีท่าว่าไข้จะลดเลย เห้อ พี่โดก็ไม่คิดจะเป็นห่วงฉันเลยสินะ จะโทรมาถามไถ่สักนิดก็ไม่มี ทำไงได้ฉันไม่ใช่คนที่เขารักเขาห่วงนี่เนาะ ทำทุกอย่างแล้วแต่เขาก็ไม่หันมามองฉันสักนิด จะตัดใจก็ไม่ได้ยิ่งไปเสียตัวให้เขาอีก หนักเลยความรู้สึกฉันถอนตัวยากแล้วล่ะ 

ติ้งงงง

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฉันรีบกดขึ้นมาดูเผื่อจะเป็นพี่โดโทรมาหา แต่ไม่ใช่แหะ เพื่อนฉันนี่เอง นี่ฉันคงหวังอะไรลมๆแล้งๆสินะ ฉันกดเข้าอ่านข้อความของยัยเลมอน

LINE..

Lemon : ชะนีอลิส แกดีขึ้นยัง ฉันกดตอบกลับไป

Alice : ลุกไม่ขึ้นเลยแกหนักหัวไปหมดแล้ว

Lemon : เดี๋ยวไปรับ รอแปป

Alice : ขอบคุณนะแก ขอบคุณมาก ฉันไม่ไหวจริงๆ

ฉันวางโทรศัพท์ลงก่อนจะหลับตาลง น้ำตาไหลออกมาช้าๆ ถอนหายใจออกมาอย่างช้าๆ ปวดหัวสุดๆไม่ไหวแล้ว

ก๊อกๆๆๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันพยายามพยุงตัวเองออกไปตรงประตูอย่างยากลำบาก กว่าจะเดินไปถึงเล่นเอาเหนื่อยไปหลายนาที

แอ๊ดดด

"เห้ยอลิสทำไมสภาพเป็นแบบนี้เนี้ย ..  อ๊ะ ตัวร้อนจี๋เลย"

ฉันสะบัดหัวไล่ความเจ็บปวด ก่อนที่เพื่อนฉันจะพยุงฉันเดินออกไปจากห้องแล้วพาไปส่งโรงพยาบาลทันที

@โรงพยาบาล S

"คนไข้มีไข้สูงถึง40.2องศา ดีนะครับที่ไม่ช็อคไป หมอจะให้นอนดูอาการซักคืนนะครับ เดี๋ยวพยาบาลจะมาใส่สายน้ำเกลือให้เพราะร่างกายอ่อนแอมาก พักผ่อนเยอะๆนะครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ"

ฉันพยักหน้าเบาๆเอ่ยขอบคุณหมอเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงบนหมอนใบใหญ่ ตอนนี้ตาร้อนผ่าวไปหมดไม่มีแรงเลย

"ขอบคุณมากนะเลมอน ถ้าไม่มีแกฉันคงจะตายคาห้องแล้วล่ะ"

เลมอนส่งยิ้มกลับมาให้

" ให้โทรบอกพ่อแม่แกป่ะ"

ฉันส่ายหน้าเบาๆ

" ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก พรุ่งนี้ก็หายแล้ว แกไปพักผ่อนเถอะขอบใจมากนะเลมอน"

หล่อนพยักหน้าเบาๆ เดินมาจับมือฉันไว้

"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกไปโดนอะไรมา ฉันจะไม่ถามเอาเป็นว่าวันนี้ฉันขอนอนเฝ้าแก โอเคนะ"

ฉันพยักหน้าเบาๆน้ำตาคลอเบ้า

" อื้มมม ขอบคุณนะ"

"นอนเถอะ ฉันจะนั่งเล่นตรงโซฟาเนี้ยแหละ ยังไงพรุ่งนี้วันเสาร์ไม่มีเรียนอยู่แล้วนิ"

ฉันพยักหน้าจากนั้นก็หลับตาลงแล้วก็เข้าสู่ห้วงนิทรา

@Season Pup

Domino Talk

ยัยเด็กอลิสหายไปเลยแหะ ปกติโทรเช้ากลางวันเย็นก่อนนอนอ่ะ แต่ก็ช่างเถอะผมก็ไม่ซีเรียสอยู่แล้วอ่ะ ไม่โทรมากวนก็ดี ผมนั่งดื่มกับเพื่อนๆอยู่นี่ได้สักครึ่งชั่วโมงแล้วละ จู่ๆไอ้แบร์รี่ก็พูดขึ้นมา

"ไอ้โดอลิสอยู่ไหน"

ผมยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้และไม่สนใจไม่ว่าอะไรทั้งนั้น ก็คนมันไม่รู้อ่ะ ก่อนที่มันจะยื่นบางอย่างส่งมาให้ผม ผมถึงกับนิ่งเงียบไปอย่างรู้สึกแปลกๆกับตัวเอง

ถูกใจโดย Flow.me และคนอื่นๆอีก2,540คน

Lemon เพื่อนอลิสไข้สูง40.2 ไม่ช็อคก็บุญล่ะ เห้อ พักยาวเลยนะมึง @Alice_D

Golg.Club @Alice_Dคนสวยของพี่เป็นอะไรคะ

Cherry อลิสเป็นอะไรนอนโรงบาลทำไม

Jooppy อร๊ายชะนีอยู่โรงบาลไหนเดี๋ยวกูไปหา

Lemon @Jooppy มึงมานอนเฝ้ามันเป็นเพื่อนกูหน่อย โรงพยาบาล S