"ว่าไงตกลงว่าอยากเป็นแฟนฉันป่ะ"
ผมนั่งมองหน้าไอ้น้ำได้ประมาณสิบนาทีแล้วหลังจากที่ผมพูดประโยคนั้นออกไปไอ้น้ำก็ทำท่าเหมือนประมาณว่าผมเนี้ยพูดจาเลอะเทอะแล้วก็เดินหนีไปซื้อกับข้าวพอเดินกลับมานั่งโต๊ะผมก็ตามมานั่งด้วยมองไอ้น้ำกินข้าวยิ้มๆ จนไอ้น้ำหน้าแดงก่ำไม่รู้ว่าโกรธผมหรือว่าเขินผมกันแน่
"พูดมากแกอยากโดนต่อยปากหรือไง"
ผมยักไหล่นิดหน่อยก่อนจะจ้องหน้าไอ้น้ำตาไม่กระพริบ
"ไหนบอกจะเป็นผู้หญิงแล้วไงทำไมใช้กำลังกันซะแล้วล่ะ"
ผมเอ่ยออกไปคือจะว่าผมกวนประสาทไอ้น้ำก็ได้ผมทำจริงๆแหละ แกล้งที่เมื่อก่อนหน้านี้มันประชดผมก่อนไง
"ไปไกลๆเลยนะนายนะน่ารำคาญ"
ผมเท้าคางมองหน้ามันยิ้มๆจนมันต้องทานข้าวไปเขินผมไปจนผมอดขำไม่ได้
"อ๊ะๆไม่แกล้งแล้วก็ได้แล้วก็รีบๆกินได้ล่ะทานเสร็จจะไปส่งที่คอนโด"
ผมเอ่ยออกไปแต่ไอ้น้ำเบ้ปากส่ายหน้ารัวๆ
"ไม่ ฉันจะกลับบ้าน"
"ไม่ต้องกลับใครให้กลับ"
"ฉันจะกลับนายจะทำอะไรฉันได้ห๊ะ
