คนเฝ้าประตูเลิกคิ้วสูงเมื่อได้ยินเช่นนั้น ยิ่งได้เห็นแววตาแน่วแน่ของคนพูด
“เปิดประตู!”
เขาตัดสินใจสั่งพรรคพวกอีกสองคนให้เปิดประตู
“พวกเจ้าเยข้าไปข้างในได้แต่ต้องล่ามม้าไว้ข้างนอกนี่”
เขาออกคำสั่ง หวังซื่อรีบปฏิบัติตามแต่โดยดีก่อนที่คนทั้งสามเดินผ่านเข้าไปยังอาณาเขตหลังรั้วกั้นสูงใหญ่ของสำนักฝึกวิทยายุทธอันเลื่องชื่อที่ทำให้หวังซื่อตาโตด้วยความตื่นใจ เขาขยับเข้าใกล้จิ้นเหอและกระซิบเมื่อเห็นศาลาหลังใหญ่อลังการเบื้องหน้า
“นายท่าน...ข้ามินึกว่าสำนึกฝึกวรยุทธห่างไกลจากพระราชวังจะสร้างได้น่าตื่นตาเช่นนี้ เจ้าสำนักคงเป็นผู้ทรงอิทธิพลและได้รับการนับถือจากคนในแว่นแคว้นนี้”
“เป็นธรรมดาของผู้เยี่ยมยุทธ เสือตัวใหญ่อยู่ถ้ำใหญ่ พญาอินทรีย่อมสร้างรังในที่สูงและเข้าถึงได้ยาก...อย่าพึ่งตื่นเต้นไปเลยหวังซื่อ เรายังมิรู้ว่าไป๋เจี้ยนนั้นเป็นคนเช่นไร เขาจะเป็นดังพญาเสือหรือไม่”
จิ้นเหอตอบด้วยความสุขุม เ
