“เจ้าไม่เข้าใจ ข้ามาที่นี่เพื่อการธุระสำคัญ มันอาจหมายถึงความเป็นความตาย ข้าจะพาเจ้าไปพบกับภยันตรายเบื้องหน้ามิได้ดอก”
“จิ้นเหอ...หากข้ามองมิผิดท่านมิใช่ชาวบ้านธรรมดาใช่หรือไม่”
จิ้นเหอผงะและหันกลับมายังหญิงสาวซึ่งเมื่อได้เห็นใบหน้านั้นชัด ๆ กลางแสงแดดส่องจึงรู้ว่าฟางซินเป็นหญิงที่ความงามของนางสะกดความรู้สึกของแม่ทัพหนุ่มไว้ชั่วเสี้ยวหนึ่งของลมหายใจ นางจ้องมองเขาอย่างค้นคว้า เขาจึงกล่าวขึ้นว่า
“เหตุใดเจ้าจึงสงสัยเช่นนั้น”
“ข้าเห็น...ป้ายหยกติดตัวท่าน มันเป็นป้ายของคนทางราชการใช่หรือไม่”
จิ้นเหอหยุดนิ่งไป เขาพึ่งนึกได้ว่าได้พกป้ายหยกอาญาสิทธิ์ติดตัวเวลาเดินทางด้วยการห้อยมันไว้ที่เอวตลอดเวลาและอาจทำให้นางเห็นเวลาเผลอ ความเป็นคนช่างสังเกตของฟางซินทำให้แม่ทัพหนุ่มถึงกับอึ้งด้วยมิอาจหาเหตุผลใดมากลบเกลื่อนความจริงได้ในตอนนี้
“เรื่องนี้จริง ๆ แล้วข้ามิต้องการเปิดเผยให้ใครได้รู้ว่าแท้จริงข้
