“อย่าเพิ่งคิดไปเองสิ ถึงแม้ครอบครัวนั้นจะหวงยัยหยามาก แต่ทุกคนก็มีเหตุผล และไม่เคยดูถูกคนที่ต่ำกว่า ถ้าสองคนนี้จะคบกัน ถ้าที่รักเป็นคนดีจริง ดูแลยัยหยาได้ ฉันว่าที่บ้านนั้นไม่น่าจะรังเกียจ แต่สองคนนั้นจะคบกันได้หรือเปล่านั่นมันเป็นเรื่องของคนสองคน เราไม่มีสิทธิ์ไปคิดแทน”
กุสุมา ว่าที่เจ้าสาวให้ข้อคิดกับเพื่อนรัก ด้วยสนิทสนมกับปัณยตาที่สุด จึงรู้ว่าเพื่อนเป็นคนมีเหตุผลและครอบครัวของเพื่อนค่อนข้างเปิดกว้างเลยทีเดียว
“แปลว่าแกเห็นด้วยที่จะให้เบอร์ยัยหยาเหรอ”
“ใช่ ให้ไปเถอะ ขนาดนอนด้วยกัน สองคนนั้นยังนอนกันมาแล้ว นับประสาอะไรกับแค่เบอร์โทร จะคุยไม่คุย ชอบไม่ชอบ โตๆ กันแล้ว ไปจัดการกันเอาเอง เพื่อนแกจะสี่สิบแล้วนะ ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นขาดสติ ที่แค่นอนกับผู้ชายก็หลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น”
“อืม แล้วแกว่าไง ยัยพิชา”
“ฉันเห็นด้วยกับยัยมาร์ อย่าไปกังวลนักเลย ถ้าคบกันไม่ได้ สองคนนั้นก็เป็นเพื่อนกันเองนั่
