Time Clock Dream เพื่อเธอ

PRETEND

กลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่านั้นช่างรุนแรงและบ้าคลั่ง ตัวเธอในตอนนี้ก็แทบจะยืนทรงตัวต่อไปไม่ไหวเพราะกลิ่นของเขากำลังรบกวนเธออย่างหนักหน่วง แต่ใจของเธอก็ยังคงสู้เพื่อยังจะคงรักษาความลับของตนเองให้คงอยู่ต่อไป และเธอก็จะเก็บมันเอาไว้กับตัวเองและคนที่เธอไว้ใจเท่านั้นที่จะได้รู้เรื่องราวที่เธอพยายามจะปิดบัง

“ซัน...ออกมานานแล้วมีอะไร...ฮันส์?” ซันหันไปมองหน้าเพื่อนสาวอย่างขอความช่วยเหลือเพราะตอนนี้กลิ่นฟีโรโมนของเขากำลังทำให้เธอทนต่อไปไม่ไหว

 “เกิดอะไรขึ้น?”

“ซัน...ฉันคิดถึงเธอ” ฮันส์พูดอีกครั้งและพยายามจะเข้ามาประชิดตัวของซัน แต่โชคดีที่เบรินนั้นไหวตัวทันจึงรีบพุ่งเข้าไปกันท่าอัลฟ่าร่างสูงตรงหน้าในทันที

“ฮันส์ เราขอร้อง...กลับไปก่อนเถอะนะ” ฮันส์ที่พยายามจะเข้าชิดใกล้กับซันด้วยความหน้ามืดตามัวไม่สนใจสิ่งใดอีกแล้วในตอนนี้ กลิ่นฟีโรโมนจากโอเมก้าลอยคลุ้งอยู่ใกล้ ๆ ทำให้ฮันส์ยิ่งรู้สึกฮึกเหิมและต้องการคนตรงหน้ามากถึงขีดสุด

“ซัน...”

“ฮันส์ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!” ฮันส์ชะงักไปเมื่อตัวเองนั้นเริ่มได้สติเพราะถูกตวาดลั่นจากเบรินที่กำลังยืนกอดซันเอาไว้อย่างหวงแหน

อัลฟ่าตัวสูงใหญ่พยายามสกัดกลั้นอารมณ์ของตัวเองที่กำลังเดือดพล่านถึงขีดสุด และสบมองที่คนตรงหน้าของเธอทั้งสองคนอย่างรู้สึกผิดจับใจเพราะเธอนั้นควบคุมตนเองไม่ได้

ยิ่งตอนนี้ฮันส์ได้เห็นว่าซันกำลังตัวสั่นเทาและกอดเบรินเอาไว้แนบแน่นแล้วตัวของเขาก็แทบจะใจสลาย ฮันส์รีบเดินหน้าหนีกลับเข้าไปยังห้องของตนเองที่อยู่ข้าง ๆ ในทันทีอย่างรู้สึกโกรธตัวเองที่ทำแบบนั้นลงไป

“ซัน...” เบรินเอ่ยเรียกอย่างรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนสาวโดยไม่ลืมที่จะเอื้อมมือไปปิดประตูห้องของตนกันไม่ให้ฮันส์บ้าคลั่งและเข้ามาได้อีก

“บะ เบริน...” ซันเงยหน้าขึ้นสบพาลให้คนสบมองอย่างเบรินนั้นแทบใจสลาย เจ้าหล่อนใบหน้าคลอหน่วยไปด้วยน้ำตาอย่างหวาดกลัว แต่แก้มของเจ้าหล่อนกลับแดงระเรื่ออย่างไม่อาจจะห้ามปรามสัญชาตญาณของตนเองได้ไหว

“ซัน...ให้เรา...”

“ระ เราขอตัวเข้าห้องก่อนนะ” และเธอก็ปลีกตัวหนีกลับเข้าห้องของตนเองในทันที ทั้งยังปิดประตูใส่กลอนเอาไว้อย่างมิดชิดไม่ต้องการให้เบรินนั้นเข้ามาได้

ร่างบอบบางทิ้งตัวลงบนเตียงนอนด้วยความรู้สึกหวามไหว แม้ใจของเธอจะหวาดกลัวแต่ร่างกายไม่รักดีของเธอนี้กำลังต่อต้านความหวาดกลัวนั้น ซันรับรู้ได้ถึงแกนกลางของตนเองที่กำลังปวดหนึบอย่างคนต้องการในสัมผัส เธอบิดเร้าตัวไปมาเพื่อหวังให้อาการของตนเองทุเลาลง

แต่มันดูจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่ เมื่อกลิ่นของอัลฟ่านั้นยังคงลอยคลุ้งทะลุกำแพงมาให้เธอยังได้กลิ่น ความสับสนและมึนงงของเธอพาลให้ซันเอื้อมมือลงไปที่แกนกลางของตนหวังจะบรรเทามันให้ทุเลาลง

“อ่า...” เสียงของคนที่อยู่หลังกำแพงทำให้คนได้ยินถึงกับหน้าร้อนผ่าว กำแพงนี้มีความหนาและแน่นทึบก็จริงแต่กลิ่นของเขารุนแรงมาก บวกกับที่เราเป็นโซลเมทกันมันจึงทำให้กลิ่นของเขานั้นก็ยิ่งชัดเจน

เธอปล่อยกลิ่นฟีโรโมนเข้าสู้อย่างหลงลืมตัวและซันก็เริ่มนวดคลึงส่วนล่างของตนตามที่ใจปรารถนา มืออีกข้างก็เกาะกำแพงเอาไว้ทั้งยังแนบหูลงไปเพื่ออยากจะได้ยินเสียงร่ำร้องของเขาอีกครั้ง

“ซัน...” เขาครางหวานเป็นชื่อของเธอทำให้คนที่ได้ฟังยิ่งใจสั่น นิ้วของเธอขยับถี่รัวจนความรู้สึกดี ๆ นั้นพวยพุ่งออกมาจนเกินจะห้ามใจไหว

เสียงร้องของฮันส์ที่ยังคงหนักหน่วงบวกกับกลิ่นฟีโรโมนที่ยิ่งรุนแรงนั้นทำให้ซันกัดปากกลั้นเสียงของตนเอาไว้จนห้อเลือด นิ้วที่สอดใส่ไปเพียงนิ้วเดียวมันยังไม่เพียงพอเธอจึงต้องสอดใส่นิ้วเพิ่มเข้าไปเป็นสองนิ้ว และขยับเขยื้อนมันให้เร็วยิ่งขึ้นเมื่อตนนั้นใกล้ถึงจุดหมาย

“ฮ่า...” กลับเป็นเสียงที่ไม่อาจกักเก็บมันเอาไว้ได้จนเธอต้องผ่อนลมออก ในห้องแม้จะเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำแต่ไฟในกายของเธอยิ่งร้อนรุ่มราวกับกองเพลิง

“ฮันส์...ฉันต้องการเธอ” เพียงเสี้ยววูบหนึ่งที่สมองของเธอนั้นคิด ความรู้สึกผิดชอบก็พลันมลายหายไปเหลือเพียงแต่ความต้องการสัมผัสจากคนที่อยู่ห้องข้าง ๆ และเธอก็หวังว่าเขาจะไม่ได้ยินมันเหมือนกับที่ตอนนี้ที่เธอกำลังได้ยินเสียงของเขาร่ำร้องเป็นชื่อของเธอ

“ซัน...ฉันต้องการเธอเหลือเกิน” และเสียงผ่อนลมหนักก็เกิดขึ้นอีกหลายคราก่อนที่เสียงของเขาจะกรีดร้องออกมาอย่างสุขสมให้คนได้ฟังนั้นยิ่งหัวใจสั่นไหว และมันกลับไปกระตุ้นอารมณ์ให้เธอมากยิ่งขึ้นกว่าเก่าจนพาลจะสุขสมไปตาม ๆ คนข้างห้อง

“อ่า...ฉะ ฉันใกล้จะ…อ่า” และในที่สุดเธอก็ปลดปล่อยให้ร่างกายของตนเองเป็นอิสระพร้อมกับกลิ่นฟีโรโมนของเขาที่ค่อย ๆ จางลงและหายไป

ซันทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน เธอชักมือออกมาดูก่อนจะพบคราบสีขาวขุ่นที่ออกมาจากร่างกายของเธอ กายของซันนั้นเหนื่อยล้าจากกิจกรรมที่พึ่งผ่านพ้น แต่เธอยังรู้สึกไม่เพียงพอและเธอยังต้องการสัมผัสที่มากกว่า แต่ตอนนี้เธอทำได้เพียงแต่หันหน้าเข้ากับกำแพงหนาทึบตรงหน้า และเอื้อมมือไปสัมผัสมันแผ่วเบาอีกครั้งก่อนจะหลับตาลงเพื่อพยายามจะระงับอารมณ์ของตนเองที่เริ่มทุเลาลง

เบรินที่ยืนฟังเพื่อนของเธอที่พึ่งเสร็จสมไปด้วยน้ำมือของตนเองก็ได้แต่ยืนนิ่งค้าง เธอได้ยินมันชัดเต็มสองรูหูว่าเพื่อนของเธอนั้นต้องการสัมผัสจากฮันส์มากมายเพียงใดจนห้ามตัวเองเอาไว้ไม่อยู่

เธอล่วงรู้มาเสมอถึงความลับของซันและล่วงรู้มาเสมอเช่นกันกับความจงเกลียดจงชังของฮันส์ กลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่าและโอเมก้านั้น...ไม่อาจทำอะไรพวกเราที่เป็นเบต้าได้เลยเรื่องนี้ใคร ๆ ก็รู้ดี

และอยู่ ๆ น้ำตาของเบรินก็ไหลพรากลงมาอย่างไม่อาจจะห้ามใจไหว ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้...ทำไมคนที่เธอรักสุดหัวใจอย่างฮันส์ จะต้องมาเป็นคนเดียวกับที่ซันสนใจและเป็นเพื่อนสนิทของเธอมาหลายสิบปีกันด้วยนะ โชคชะตาทำไมเล่าจะต้องกลั่นแกล้งกันด้วยเรื่องเช่นนี้...