ฮันส์เดินออกมาจากโรงหนังในสภาพเหม่อลอยและความรู้สึกบางอย่างที่กำลังตีตื้นขึ้นมาจากภายในร่างกายของเธอ มือของเรายังคงกอบกุมกันเอาไว้ และเหมือนว่ามันดูจะไม่ใช่การจับมือธรรมดาอีกต่อไป เพราะเธอกำลังมีอารมณ์ร่วมไปกับสิ่งนั้น และตัวเธอแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ซึ่งซันเองก็ดูจะเข้าใจมันเป็นอย่างดี
หลังจากที่ซันพูดประโยคนั้นจบ เธอไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าตอนพูดออกมาใบหน้ากำลังเห่อแดงมากเพียงใด เจ้าหล่อนสบตากันราว ๆ สามวินาทีก่อนจะรีบหันใบหน้าหนีราวกับคนที่ได้ซึ่งสติ แต่สติสตังของเธอหายไปตั้งแต่ตอนนั้น และเธอก็ไม่สามารถชมภาพยนตร์ได้อย่างมีสติอีกต่อไป
มือของเราทั้งสองจับประสานกันตลอดทั้งเรื่อง และดูเหมือนเธอจะเป็นฝ่ายควบคุมอารมณ์ของตนเองไม่อยู่จึงต้องเผลอเกลี่ยมือของเจ้าหล่อนเล่นเบา ๆ อย่างคนอารมณ์หวามไหว ไม่น่าเชื่อว่าแค่เพียงซันเขี่ยมือเธอตอบเบา ๆ สติสตังของฮันส์ก็ล่องลอยไปไกลจนอยากจะออกจากโ
