เช้าวันต่อมา...
“อื้อ~” ฉันส่งเสียงร้องอื้อเบา ๆ ในลำคอต้อนรับเช้าวันใหม่อยู่บนเตียงกว้างเพียงคนเดียว จำได้ว่าเมื่อคืนฉันนอนไม่หลับ จึงรอคุณป๋ามานอนด้วย แต่นอนรอจนแล้วจนเล่าคุณป๋าก็ไม่กลับมาสักที หลังจากคุยงานเสร็จคุณป๋าไปเถลไถลที่ไหนต่อกันนะ ถึงไม่กลับบ้านกลับช่อง
ฉันลูบใบหน้าตัวเองเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงไปยังทิศทางของห้องอาบน้ำ จะว่าไปฉันก็ไม่ต่างจากภรรยารอสามีกลับบ้านเลย ทำไมฉันรู้สึกหงุดหงิดเวลาที่เขาหายไปนาน ๆ
“หายไปไหนของเขานะ” ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ฉันบ่นไม่รู้กี่ร้อยรอบ ฉันเหลือบมองนาฬิกาหลังจากที่ติดกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายเสร็จ ปกติเวลานี้ถ้าฉันยังไม่ลงไปข้างล่างคุณป๋าจะขึ้นมาตามฉันแล้ว
เฮ้อ!
ฉันถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจเดินออกไปจากห้องนอน แต่ทว่า...
พรึ่บ!
คุณป๋าที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยชุดทำงานเมื่อวานดึงฉันเข้าไปกอด มีกลิ่นฉุนของแอลกอฮอล์ติดตัวคุณป๋ามาด้วย สงส
