หลังจากที่คนตัวโตรังแกคนตัวเล็กมาตลอดทั้งวันโดยที่ไม่ปล่อยให้เธอได้ออกจากห้องทำงานของเขาเลย จนตอนนี้เวลาก็ผ่านเลยมาจนถึงไกล้จะเลิกงานแล้ว เขากินเวลาเธอทั้งวันถึงปล่อยให้เธอได้นอนแค่เกือบชั่วโมง โดยเขาอุ้มเธอที่หลับคาอกเขาไปมานอนที่โซฟาเพื่อเอาแรง รอเวลาเลิกงานเขาจะพาเธอไปส่งที่พัก เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธออยู่ยังไงกับใคร ยอมรับตามตรงว่าแอบหวั่นใจว่าเธอจะมีผู้ชายคนใหม่ไปหรือยัง แต่จากที่สัมผัสมากับตาเนื้อแล้วคิดว่ายังไม่มีใครอย่างแน่นอน
" อือ... "
ร่างบอบบางตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย เธอรู้สึกล้าอย่างบอกไม่ถูก ร่างกายปวดร้าวไปหมดราวกับถูกค้อนทุบ นี่คนใจร้ายทำกับเธอขนาดนี้เลยหรือ และที่น่าโมโหไปมากกว่านั้นคือเธอยินยอมให้เขาทำอย่างไม่น่าให้อภัย เธอนี่มันใจง่ายจริงๆ อยากก่นด่าตัวเองสักร้อยรอบ
" ตื่นแล้วหรอบัว รอผมอีกนิดนะ ไกล้จะได้เวลาเลิกงานแล้ว รอออกไปพร้อมกันเลย "
ร่างสูงพูดแต่ไม่ได้ละสาย
