(Filipino) NOT A SAINT (Erotic Romance 18+)

Chapter 3: A new Cage is Built (Another Brent)

=DISCLAIMER=

This is an original work of fiction and the results of a mind’s imagination. Any Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this story in any way without the Author’s permission. You can kindly coordinate with the Author for a copy of the story.

Stealing is a crime, please avoid Plagiarism. Thanks

Please follow/subscribe, comment, and add this to your library.

***************

I WAS about to take back my hand when that cocky bastard just kissed the back of my hand before giving it back.

"Nice, meeting you, my future wife." He still grinning from ear to ear. I don't know if Mom notices it.

"He'll be your fiancé."

No. It's a hell. A hell fiancé. My mind kept protesting. But there still no words to come out.

I can't believe my Mom arranged my life into a marriage I never wanted just for the sake of money.

Tell me. This is not happening.. Tell me this is a dream, a nightmare rather. I already woke up from a nightmare and this will be a new chapter of nightmare in my life? This is not happening!

Pasimple ko pang kinurot ang braso ko, namula lang iyon at bahagya akong nasaktan. So, totoo nga.. Totoo talagang makakasal ako?

"Sorry, just give us a moment," I said in a hush tone. I need to talk to Mom. I need to clarify this. "Please excuse us."

Nakarating kami ni Mommy sa kusina. Malayo sa tainga ng dalawang lalaking iyon. They're still comfortably sitting and talking at the sofa in the living room.

"Mom, what is this all about? Why suddenly? Kamamatay lang ni—" My Mom cut me out and insist her own reason.

"That's exactly my reason, hija. Namatay ang Daddy Brent mo at mawawalan na ng lalaki sa pamilya natin. Wala ng poprotekta sa iyo. And Mister Bellevera is the exact guy for you."

Maaalala ko pa lang ang mukha niya, nandidiri na ako. Well, hindi naman sa pangit ang Bellevera na iyon. He's a hell of a playboy. Mukha siyang chickmagnet at habulin ng babae. Hilatsa pa lang ng mukha ng lalaking iyon, halata ng playboy.

Matangkad sa akin ng dalawang pulgada dahil naka three inch stiletto ako, nang i-assess ko siya kanina. Mapanga, medyo may mga maliliit na tumutubong bigote sa paligid ng kanyang baba. Mukha siyang payat, I'm not even sure if he's a well built person. His angular square face reminds me of Brent. Malapit sa kayumanggi ang kulay niya. Little bit tan. Maganda at makinang ang mata na mukhang may halong pagnanasa ang mga tingin.

Napapikit ako ng mariin. "No Mom! I am protesting. Hindi ako papayag na makasal sa taong hindi ko mahal."

"Date with him. Malalaman mo, matututunan mo rin siyang mahalin. Siya lang ang paraan para bumalik ang masagana nating buhay, Celestine. I just want something a good life that I can't offer. Alam ko namang hindi ako dapat makialam but this is the least I can do para lang hindi sa squammy ang mabagsakan natin. I don't want a poverty life again, Celes. Not now," singhal ni Mommy sa akin.

Hinawakan niya ang magkabila kong balikat at nakapako ang mga matang kausap ako. "If you still care for me and you wanted to help me, accept the marriage." Saka niya ako binitiwan. Puno ng pakiusap ang boses ni Mommy na sadyang mahirap hindian.

Tumalikod siya sa akin at muling nagsalita. "He likes you a lot, Celes. At hindi na mahirap na magkagusto ka sa kanya. Try to date him and be kind to him. I just want to have a good grandchildren before I die."

Did you Mom ask me if I like him? Pero siyempre hindi iyon lumabas sa bibig ko. Wala akong salitang nabitiwan sa kahit anong sinabi niya.

"Just think about it. After a month of dating him, you'll see. Magkakagusto ka rin sa kanya," iyon na ang huling narinig ko kay Mommy bago ko siya iwan at umakyat sa ikalawang palapag kung nasaan ang kwarto ko.

Pabalabag na isinara ko ang pinto ng kwarto at ni-lock iyon. I hate Brent! I hate Mom too. Kahit kailan ay wala ni isa sa kanila ang nagbigay sa akin ng kalayaan. Sarili lang nila ang palagi nilang iniisip.

Umupo ako sa malambot kong kama. Mas titiisin ko pa yatang sa papag matulog at tumira sa estero kesa ang makulong sa isang pagsasamang daig pa ang impyerno.

My hands are trembling when I dialled Ate Roa's number. "Ate.."

"Oh.. Bakit ka napatawag? May problema ba?"

"Pwede bang d'yan muna ako sa inyo matulog kahit dalawang gabi lang?"

Hinintay ko ang response ni Ate Roa. Rinig ko pa sa kabilang linya ang buntong hininga niya bago siya pumayag.

"Nag-away ba kayo ni Tita Lucy?"

Umiling ako. "H-hindi naman. Gusto ko lang magkasama tayo."

"Maghahanda lang ako ng dinner then hintayin na lang kita."

"Sige Ate.. Salamat." Then I hang the phone.

Alam kong napililitan lang si Ate Roa at ayaw niyang naroon ako dahil hindi ito maka-concentrate sa trabaho. She's a career driven person. Hiwalay siya sa asawa at hindi nagkaanak. Kaya focus na ito sa trabaho lalo pa at halos walong taon na rin simula ng maghiwalay ito at ang asawa nito in the courts order. At iyon ay bago ang ikalimang taon ng kanilang hiwalayan dahil inabot ng tatlong taon ang process ng annulment nila.

Nambubugbog kasi ang asawa nito at ilang beses ng nakukulong dahil sa paggamit ng drugs.

Agad kong hinila ang small luggage at naglagay roon ng mga damit na pang isang linggo. Kung sakaling hindi pumayag si ate Roa ay sa ibang hotel ako matutulog at hindi sa bahay. Gagamitin ko rin ang perang naipon ko para makahanap ng bahay na malayo sa Mansion house. Malaki ang bahay ngunit lumiliit na ang mundo ko rito.

Halos mahulog ako sa hagdan nang bumababa ako hila-hila ang maleta nang matagpuan ko ang nakatayo, nakatingin sa akin at sa hawak kong maleta. Isang palapag na lang sana.

"Are you thinking of running away?" matigas na tanong ng baritonong tinig nito.

Napahinto ako at nag-ayos ng tayo. "Bakit ka nandito? Nasaan si Mommy?" Nilibot ko ng tingin ang malawak na sala. Ngunit wala roon si Mommy.

"Do you think you can run away from me?" Naglakad ito palapit.

Sa tanang buhay ko, tila ngayon lang ulit ako nakaramdam ng takot. Isang takot na minsan ko ng naramdaman kay Brent.

"Don't come!" Huminto ang paa nito sa paglapit dahil sa sigaw ko. Kalahating dipa na lang ang layo nito sa akin.

"Don't you want to tour me in your house, Celestine?"

"Yaya Madel... Yaya.. Yaya, nasaan ka?" Ngunit kahit anong sigaw ko tila walang ibang tao sa loob ng bahay kundi kaming dalawa lang ng lalaking ito.

"Umalis ang Yaya mo kasama si Tita Lucia, or should I call her Mommy?" nang-aasar pa na tanong nito, halatang nag-e-enjoy sa ginagawa.

Hindi ko alam kung paanong nakalapit siya nang hindi ko namamalayan. Ipinagpatuloy ko ang pagbaba ng hagdan. Bumaba naman ang tingin niya upang salubungin ang mga mata ko. "Ayaw mo bang magkakilanlan tayo ng mas malalim?"

The tone of his voice makes me shiver and shatter at the same time. Not because I'm scared but something is odd.

Humarang siya sa daraanan ko. "Tumabi ka. Ayaw kong makipagmabutihan o makipag-usap sa 'yo." Ngunit kahit yata gaanong kadalas ko siyang itaboy ay lalo lang siyang magmamatigas.

"Unang nakita kita sa opisina ay para kang anghel. Ngayon ay tinatarayan mo na ako."

Napaisip ako kung talaga bang nakita ko na nga ba siya noon.

"Hindi mo matandaan?" Lalo pang lumaki ang pagkakangisi nitong abot hanggang tainga na parang insulto o malisyoso ang ibig ipakahulugan.

Basta lalaki, wala akong panahong tandaan sila isa-isa. They are a pain, a drastic pain you'll never forget once you interact with them.

"Wala akong pakialam. Paraanin mo ako!" Sinangga ko pa ang braso niyang nakaharang ngunit hinila lang niya ang kamay ko, dahilan para ma-out of balance ako.

Napapikit ako at hinintay ang pagkabagok ng ulo ko na hindi naman nangyari. Pumaikot lang naman ang braso niya sa baywang ko upang alalayan ako sa pagbagsak. In a blink of an eye, I'm already imprisoned in his masculine body. Naramdaman ko ang palad niya sa likod ng ulo ko, sinalo niya nga ako. For sure he really intentionally doing this thing, not to make me impress but something luscious motive.

"S-sorry.. Nasaktan ka ba?" Kahit na humingi siya ng paumanhin ay hindi naman halatang sinsero ang sinasabi niya. I just really don't like to trust men specially this guy.

Napatitig ako sa mga mata niyang kulay abo at ang amoy niyang nanunuot na sa ilong ko. It's not that irritating my nose, his manly scent is just enough to sniff. If this could probably his act of playing a knight and shinning armor? Well, too over used and cliché.

Hindi ko alam pero kumabog ng mabilis ang dibdib ko lalo na sa pwesto naming dalawa. Nakapaimbabaw siya sa akin at ang kamay nitong nakapaikot sa baywang ko ay nakatukod na sa gilid ko upang hindi tuluyang makadagan siya sa akin.

Inalis niya ang nakatukod na kamay at idinampi sa mukha kong natabunan ng ilang hibla ng sarili kong buhok. Dahil hanggang halos baywang na ang wavy brunette kong buhok ay tumabon talaga iyon sa mukha ko.

"Napakaganda mo Celestine. Your face is like an Angel. Your body is like a doll I wanted to cherish in my hands and wetting my lips in your every inch."

Napalunok ako sa sinabi niya at tila ramdam ko na nga ang naglalaro sa isipan niya nang may matigas na bagay ang tila sumusundot sa tiyan ko.

"I can't wait the moment to call you mine."

Marahas kong tinulak ang maruming kamay niya para hindi na dumampi sa pisngi ko. Wala yata sa katawan niya ay may kalinisan.

"Alam mo ba kung gaano kaamo ang mukha mo? Siguradong may iba pang bagay ang mas aamo sa akin. The thing between your legs, Celestine... And I can't make a day without tasting your lips."

Sasampalin ko na sana siya nang hilahin nito ang kamay na nasa likod ng ulo ko dahilan para tumunog ang pagkakabagsak ng ulo ko sa malamig na sahig. He presses both my arms above my head and kiss me harshly.

"Ahh.. That was so sweet, Celestine. Your lips is aching to taste my lips. Titiyakin kong bago pa tayo makasal ay makukuha ahhh--"

Napasigaw ito ng mariin nang tuhuran ko ang bagay na iniingatan nito.

"That will never happen, a*shole. Adios!" Asa siya. Hinding-hindi ko siya papatulan.

Mabilis kong hinila ang luggage bag at nagkukumahog na makalayo sa impyernong bahay na iyon.

Naglakad ako hanggang sa kabilang kanto saka nagtawag sa nakaparada ng Taxi.

Hindi na talaga ako dapat nagtatagal doon lalo pa at nalaman kong doon pa yata balak tumira ng lalaking iyon. Hindi ko siya gusto. Bastos siya at nakadidiri! Nakasusuklam silang lahat. Lahat sila ay katawan lang yata ang habol sa babae. Kapag nakuha na ang gusto ay iiwanan na rin sa ere, matapos paglaruan. I will never be like that. Never again.

NAKITA kong nakatayo na sa labas ng bahay—sa gate si ate Roa at hinihintay ako nang huminto ang Taxi na kinalululanan ko.

Nakangiti pa siyang sinalubong ako ng yakap.

"Thank you so much Ate sa pagpapatuloy sa akin dito." Humiwalay rin ako ng yakap.

Nakasuot lang siya ng walking pants at black straight jacket at naka-slipper.

Alam ko namang busy siya at naaabala ko siya kaya lang ayaw ko talagang mag-stay sa bahay lalo na at umaali-aligid pa ang many*k na Bellevera na iyon.

"Pumasok na tayo sa loob, malamig sa labas at baka umulan pa." Saka niya hinila ang luggage ko para ipasok sa loob ng gate.

Hindi kalakihan kumpara sa Mansion House ang up and down na bahay ni Ate Roa. Dapat nga raw wala ng second floor, kaya lang gusto raw niya ng terrace kaya may second floor na.

Maaliwalas, malinis at maliwanag ang loob ng bahay niya. May malaking vase malapit sa pintuan na kulay abo at mga halaman din. She loves plants and it is all based on her landscape plan. Mula rito ay kitang-kita ang iba't-ibang klase ng mga halaman na karamihan ay home based plants na hindi na kailangan ng masyadong aras at tubig. I am wondering when she used to water all her plants?

"Kahapon ko lang sila nadiligan. Pumunta ka na rito sa kusina para maghapunan. Tiyak hindi ka pa kumakain," aya nito sa akin habang nagsasalin ng tubig sa baso mula sa pitcher.

Napahinto ako sa sinabi niya. Nalaman kaagad niya ang laman ng isipan ko, samantalang nakatingin lang naman ako sa mga halaman niya. Mabilis ang instinct niya at catch-up sa lahat kaya gustong-gusto ko si Ate Roa.

Lumapit ako sa dining area na pinaghalong black and white ang motif. Samantalang sa sala ay green and white.

Biglang tumunog ang tiyan ko nang akmang hihilahin ko na sana ang upuan.

"Sabi ko na. Gutom ka. Kumain ka na at huwag ka ng mahiya. Nakakapunta ka naman dito sa bahay dati pero ngayon mo lang nakita ang ayos ng bahay. Pinaayos ko talaga ang lahat. Para mas maaliwalas."

Nginitian ko lang si Ate Roa saka tuluyan ng hinila ang upuan.

"Nag-away na naman kayo ng Mommy mo, right? Hindi ako takbuhan ha. At hindi ko rin ito-tolerate ang mga ginagawa mo. I will never baby-please you. Kagaya ng napag-usapan. Dalawang gabi lang." My instinct is right. She will not moved. Hindi siya palayag na mag-stay ako ng matagal dito.

"Oo, Ate. Salamat."

Chicken salad ang hinanda niya at pesto pasta. Gusto ko sanang mag-rice pero mukhang on a diet siya.

"Kuntian lang ang kain, baka masira ang figure mo," puna niya nang damihan ko ang sandok ng pasta sa plato ko. "Mga gulay at organic talaga ang hinanda ko para sa kalusugan mo. May pipirmahan ka ulit na panibagong kontrata para sa endorsement ng isang healthy and dietary drink. Kaya kinakailangang maganda ang figure mo."

Hindi ko na pingpatuloy ang pagsandok ng marami. Tama naman siya.

"By the way, kailan ang balik mo sa Far Asia?" Ang tinukoy niya ay ang Airlines kung saan babalik ako sa trabahong flight attendant.

"Sa makalawang linggo po. Kaa-approved lang ng letter ko." Nag-appeal kasi ako na babalik ako sa trabaho. I didn't resigned but I asked them for a vacation. Na-approved naman ang vacation pero na-pending ang pagbabalik ko sa trabaho dahil sa maraming issues at kasama na roon ang pag-part time ko sa modeling. Ginawa nilang issue kahit na matagal na nilang alam na model naman ako simula noong dalagita pa ako."

"Okay. Good for you, lalo na at namatay na ang Daddy mo."

Hindi na ako kumibo at tinapos na lang ang pagkain.

Nagprisinta na akong ako na ang maghuhugas ng plato pero pinigilan niya ako. Masisira lang daw ang kamay ko.

Kaya nang matapos siyang magligpit at mag-ayos ay hinatid niya ako sa isang kwarto sa salas. Iyon ang ginawa niyang Visitor's room, samantalang nasa second floor naman ang kwarto niya na karugtong ang malawak niyang terrace.

Okay naman ang kwarto. Paint of white and light purple. Maaliwalas din. Tanaw ko na nga sa labas ng malaking bintanang natatabunan ng manipis na kurtina ang malakas na bagsak ng ulan. Marahil ay nakikisama sa akin ang ulan, kaya umulan ngayong gabi.

Nag-ayos muna ako ng katawan sa c.r. na katabi ng kwarto. Naghilamos, nag-tooth brush at nagpalit ng night sleeping gown. Dinala ko ang damit sa kwarto at isinampay lang sa upuan.

Pagpasok sa kwarto ay naghanda na ako sa pagtulog nang biglang tumunog ang cellphone sa loob ng suot kong pants kanina.

Napilitan tuloy akong tumayo at tingnan iyon. It was an unregistered number but the point of those words are all referring to that perv*rt bastard. Mom really give me that headache bastard.

'Keep your door closed or I might sneek on u tonight.'

Pagkabasa ko pa lang ay parang gusto ko ng ibalibag ang phone. That d*amn! He's really an a*shole!

Bakit ko kailangang i-lock ang mga pinto? I'm sure ate Roa's security are tight at may malapit lang na mga gwardiya na nadaanan ako kanina nang bumaba ako rito sa subdivision. And I'm sure the vicinity will be alerted especially the neighbors if I screamed.

He just mocking at me making me hallucinated. Screw him!

I just leave the nightlight lamp on from the bedside stand cabinet. Ayaw ko ng masyadong madilim, just little dim light is enough.

I started to fixed myself underneath the comforter. I should have adjusted the aircon. I felt cold. But it's fine, the warmth of the comforter gives me comfort. How I wish I can see my Dad in my dreams. I missed him a lot.

Hindi ko namalayang nag-init na ang sulok ng mga mata ko. Tuwing naaalala ko ang real Dad ko, I always missed him. Siya lang ang tanging nagmahal at nag-aruga sa akin. He always cared for me. Unlike Mom, she didn't even bothered to check me out where I am or how I am. She always care for herself.

I forcely closed my eyes before the tears fall down streamingly into my cheeks. I hate crying. I wanted to die but I still wanted to fight.

Maybe after a few minutes I might fall for deeply sleep.

I hope to see you in my dreams Dad.

I don't know how long I am closing my eyes. I just wanted to sleep, when suddenly I felt something is moving around my feet. And felt like there is someone standing at the end of my bed.

Hindi ako dumilat. I just remained my eyes closed. Nagpapanggap lang akong tulog. Muli kong naramdamang may humihila pababa ng comforter ko at para akong hinuhubaran.

Mas lalong dumiin ang pagkakapikit ko at kuyom ang mga palad. Naramdaman ko na ang lamig ng aircon nang tuluyan ng mawala ang comforter na nakatabing sa katawan ko.

Napadilat na ako at sisigaw sana nang maramdaman ko ang malaking kamay na nakatakip na sa bibig ko. Nanlaki ang mga mata ko nang maaninagan ko ang kabuuhan ng kanyang mukha.

The eyes screaming for something bigger than affection. I can feel the weight of that body from the top of my own body.

"You can hide, but you can't run, Celestine.. Tonight, you're going to be mine!"

Dumagundong ang matigas na boses niya sa kabuuhan ng kwarto kasabay ang mala-demonyo niyang pagtawa.

I screamed hardly loud. Pero dahil nakatakip ang palad niya ay halos kahit ako ay hindi ko marinig ang sarili kong tinig. All I can say is I need a help and I need to escape from him.

Pinagsisipa ko siya gamit ang lahat ng lakas ko. Nakaupo na siya sa bandang tiyan ko at patuloy sa pagtawa. His lecherous eyes is like a devil, reddish and uttering for lasciviousness. I can feel the weight of his stare, scanning my soul. That feeling from his stare is another nightmare, the look from his eyes is like making me choke to death when his not even touching my neck.

Nothing I could do but to utter a prayer.

Of all people.. Just not him.

Not Izekiel Bellevera.