แพรไหมนั่งรถมากับอาจารย์จูอึน ภายในรถมีแต่ความเงียบกริบจนได้ยินเสียงหายใจ หญิงสาวนั่งตัวแข็งทื่อไม่กระดุกกระดิก อยากให้จุดหมายปลายทางมาถึงไวๆเสียเหลือเกิน แพรไหมถอนหายใจออกมาเบาๆไล่ความอึดอัด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดดูนั่นนี่ฆ่าเวลา
“รู้จักกับอธิคุณมานานแล้วอย่างนั้นเหรอครับ?”
จู่ๆเขาก็ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ หญิงสาวหันไปมองเขาก่อนจะยิ้มและตอบกลับไป
“เปล่าค่ะ….คุณแม่ให้มาดูตัว…พี่อินจอง…เอ่อพี่อธิคุณคือลูกชายของเพื่อนสนิทคุณแม่ค่ะ”
แพรไหมตอบเขาไปตามความเป็นจริง ไม่รู้ทำไมถึงอยากอธิบายเรื่องนี้ เธอไม่ได้คิดอะไรกับอินจองหรืออธิคุณแน่นอน คงเป็นเพราะว่าจูอึนนั้นหน้าตาคล้ายกับองคฺ์รัชทายาทซอจุนมากเกินไป ในอดีตองค์ชายเคยหึงหวงเธอกับอินจองเธอเลยกลัวเขาจะคิดแบบนั้น…แต่เธอลืมไปว่าอาจารย์จูอึนนั้นไม่ใช่องค์ชายซอจุนของเธอ
“แล้วเป็นอย่างไรบ้างครับ เพื่อนผมพอจะถูกใจคุณบ้างมั้ย?”
เขาถามแ
