“โอย ผมก็ถามไปอย่างนั้นแหละ ท่าทางสวนปลายฟ้าจะมีนายหญิงเร็วๆ นี้ใช่ไหมครับ?”
“อืม ก็คงใช่ ถ้าเธอยอมนะครับ”
นรินทร์เดินยิ้มไปตลอดเส้นทาง เมื่อมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่ เขาก็รอโอกาสที่จะเจอเธออย่างใจจดจ่อ เมื่อไอรักกลับมาจากเก็บผักสวนครัวเห็นนรินทร์เข้า หญิงสาวจึงคิดจะก้าวถอยหลังหลบหน้าเขา แต่โชคดีของนรินทร์ที่เห็นเข้าเสียก่อน
“ไอรัก เดี๋ยวก่อนสิ” เขาวิ่งไปดักหน้าเธอเอาไว้
“อะไรคะ คุณจะมาหาเรื่องอะไรฉันอีก” ไอรักมองคนตรงหน้าด้วยสายตาหวาดระแวง
“เปล่า ผมแค่…อยากจะมาขอโทษเรื่องเมื่อวาน แล้วก็นี่ครับ” นรินทร์ยื่นดอกไม้ที่คิดว่าเจ้าตัวน่าจะชอบมากที่สุดให้ท่ามกลางสายตาของกลุ่มนักศึกษา “ผมเอามาฝาก”
“ฉันไม่รับ ฉันไม่อยากยุ่งกับคุณอีกแล้วเข้าใจไหม?” ไอรักปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย เพราะเธอไม่คิดจะยุ่งกับผู้ชายเลวๆ อย่างนรินทร์อีก
“หลังบ้านอากาศดีนะคะ” แพรวพราวเอ่ยขึ้นยิ้มๆ ชี้ทางออกเพื่อไม่ใ
