แอบกินน้องสาวเพื่อน

ตอนที่ 2/1 ช่วยด้วยมือ เสร็จด้วยปาก

น้ำค้างไม่เข้าใจความคิดของศรัณย์เลยสักนิด เขาเพียงแค่ต้องการร่างกายเธอเท่านั้น แต่ไม่ได้ต้องการหัวใจเธอ แล้วยังทำมาเป็นพูดว่าจะรับผิดชอบอีก คิดว่าเธอจะดีใจหรือไงที่เขาพูดจาแบบนี้ ไม่ว่าจะมองมุมไหนฝ่ายที่เสียเปรียบและเสียหายก็คือเธออยู่ดี

“น้ำค้างไม่อยากเป็นของเล่นของพี่รัน เชิญไปมีอะไรกับคนอื่นเถอะ”

“พี่ก็ไม่ได้บอกว่าจะเอาเป็นของเล่น แต่คบเป็นแฟน”

“คบเป็นแฟนแต่ป่าวประกาศบอกใครไม่ได้นี่นะคะ น้ำค้างไม่ใช่นางบำเรอของพี่นะ!”

“พูดไม่รู้เรื่องแล้ว เดี๋ยวเรื่องนี้ค่อยคุยกันทีหลัง แต่ถ้าเรายังมัวลีลาไม่ยอมช่วยพี่ โดนจับแทงรูตอนนี้ไม่รู้ด้วยนะ”

“หยาบคาย พี่พูดจาแบบนี้ไม่อายบ้างหรือคะ” น้ำค้างแทบอยากกรี๊ดใส่หน้าคนเอาแต่ใจ ทำร้ายเธอจนมีสภาพแบบนี้ยังไม่พอ ยังคิดจะเอาเปรียบเธอทุกทาง

ดวงตาเรียวโตวาววับขู่ฟ่อเหมือนแมวน้อยตั้งท่ากางเล็บใส่เจ้านายเวลาถูกแกล้ง ทำเอาศรัณย์สบถเสียงต่ำในลำคอรู้สึกว่าเลือดไหลไปกองยังอวัยวะเบื้องล่าง ปวดหน่วงจนแทบระเบิด

บางทีน้ำค้างก็ทำตัวน่ารักเกินไป เมื่อก่อนก็ยังเฉยๆ ไม่ได้คิดเกินเลยอะไร แต่ตอนนี้ในหัวเขาคิดแต่เรื่องอกุศล อยากทำรักกับน้องสาวเพื่อนคนนี้แทบคลั่ง คิดถึงเนื้อนวลเนียนนุ่มมือกับกลีบผกาฉ่ำเยิ้มที่ตอดรัดแน่นไม่ยอมคลาย ทั้งร่างก็ร้อนวูบวาบสั่นสะท้านขึ้นมาเสียอย่างนั้น

ศรัณย์กดฝ่ามือนุ่มไว้มั่นบังคับให้รูดซิปกางเกงลงให้เขา แม้อีกฝ่ายจะขัดขืนไม่เต็มใจทำให้ แต่พอถูกดวงตาคมแข็งกร้าวจ้องนิ่งเป็นเชิงปรามให้ยอมเชื่อฟังดีๆ ก่อนจะโกรธจนเผลอพลั้งมือทำรุนแรง เจ้าตัวดีที่เคยลิ้มรสความเจ็บปวดจากการร่วมรักอย่างไม่เต็มใจก็ทำสีหน้าตื่นกลัว เห็นแบบนั้นแล้วก็รู้สึกผิดที่ครั้งแรกไม่ได้ทะนุถนอมดอกไม้งามจนชอกช้ำ เพราะความกระหายหิวเจียนคลั่งของเขา

“น้ำค้างไม่อยากทำ”

“อยากโดนเอาตอนนี้เหรอ หัดรู้ซะบ้างว่าผู้ชายทุกคนพอมาเห็นผู้หญิงนอนเปลือยอวดเรือนร่าง ในหัวก็คิดแต่เรื่องกามๆ ทั้งนั้น ถ้าเป็นคนอื่นน้ำโดนปล้ำจนน้ำแตกขึ้นสวรรค์ไปเจ็ดแปดรอบแล้ว เผลอๆ อาจจะนอนสลบขาถ่าง สภาพยับเยินเหมือนตุ๊กตายางไร้ความรู้สึกก็ได้”

“...!”

“อย่าล้อเล่นกับอารมณ์อยากของผู้ชาย น้ำไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องใช้ความอดทนอดกลั้นแค่ไหนที่จะไม่แตะต้องน้ำซ้ำอีก อย่างน้อยที่สุดในตอนนี้พี่ก็อยากให้น้ำได้พักผ่อนให้ร่างกายแข็งแรงดี แล้วค่อยมาพูดเรื่องของเราทีหลัง”

แววตาของศรัณย์จริงจังมากจนน้ำค้างทำอะไรไม่ถูก เมื่อคืนเธอก็ได้ลิ้มรสความอยากของเขามาแล้ว รู้ว่าพี่ศรัณย์เป็นพวกอึดทนนาน และไฟจุดติดง่าย หากไม่อิ่มจะไม่ยอมเลิกราหรือปล่อยตัวเธอให้นอนพักเด็ดขาด

ถ้าต้องถูกเขาทำเรื่องแบบนั้นอีกเธอตายแน่

“ละ...แล้วน้ำต้องทำยังไง...คะ”

ดวงตาเรียวโตคลอขังด้วยหยาดน้ำตาใสช้อนขึ้นมาด้วยใจหวาดหวั่น เธอไม่อาจทนรับความป่าเถื่อนรุนแรงจากเขาได้อีกแล้ว แค่นี้ร่างกายเธอก็แทบแตกสลายเพราะเขา เหมือนกลีบดอกไม้บอบบางที่ถูกขยี้จนฉีกขาดเหลือเพียงเศษซากไว้เท่านั้น

ศรัณย์โน้มตัวไปหาใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือดของคนกลัวเจ็บ เขาจุมพิตหน้าผากมนปลุกปลอบขวัญที่กระเจิงเพราะถูกคำขู่ของเขาทำให้กลัวเข้า โดยที่อีกมือไม่ลืมชักนำมือน้อยให้ลูบโลมแท่งเนื้อร้อนระอุ

มีหลายครั้งที่เจ้าตัวดีคิดจะชักมือกลับ แต่ก็ถอยหนีไม่ได้เนื่องจากถูกเขาจับแน่นไม่ยอมปล่อย

“ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ ลูบ เก่งมาก…สัมผัสจากมือน้ำค้างทำให้พี่รู้สึกดีมากครับ” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยชมไปตามใจนึกคิด มือนุ่มๆ ของน้ำค้างกำลังทำให้เขาแตกคามือ แต่มันคงจะน่าอายเกินไปหากจะเสร็จไวขนาดนั้น

น้ำค้างไม่กล้าก้มไปมองมือตัวเอง เธอรับรู้ถึงท่อนเนื้อร้อนระอุที่แทบจะลวกมือเธอให้พอง เหมือนกำลังจับเผือกร้อนที่เพิ่งเผาเสร็จจากกองไฟ ขนาดความยาวว่าน่ากลัวแล้ว ยังไม่สู้ความใหญ่โตที่ทำเอานิ้วมือเธอกำไม่รอบ ยังจะมีความแข็งขึงตั้งลำอวดศักดาอีก

เธอสงสัยว่าเมื่อคืนเขาเอามันยัดเข้ามาในตัวเธอได้ไง เพราะเขาก็ไม่ 'เล็ก' เลยจริงๆ

“ใหญ่ใช่ไหมล่ะ”

“ไม่รู้สิคะ ก็คงจะงั้นๆ”

“เหรอ เพิ่งรู้นะว่าพี่ก็แค่ขนาดงั้นๆ” มุมปากกระตุกยิ้มร้าย แววตาเหี้ยมขึ้นเพราะถูกปรามาสเรื่องขนาดที่ผู้ชายทุกคนมักรับไม่ได้เมื่อถูกหยาม

บรรยากาศของคนบนร่างที่เปลี่ยนไปทำให้น้ำค้างรู้สึกไม่ปลอดภัย ยิ่งเห็นใบหน้าหล่อเหลาเผยแววร้ายกาจขึ้นวูบหนึ่ง หัวใจเธอก็สั่นระรัวกลัวว่าเขาจะคิดเล่นงานเธออีก ทว่าเขากลับก้มลงขยี้เรียวปากเธออย่างเอาคืน ดูดเม้มแรงๆ จนเธอรู้สึกเจ็บต้องยอมเปิดปากให้เขาเข้าไปตวัดเรียวลิ้นพัวพันไล่ต้อนเธอ

น้ำค้างพยายามตอบโต้กลับบ้างอย่างไม่ยอมแพ้ ถึงจะสู้ไม่ได้และจูบไม่เป็นก็อาศัยการลอกเลียนแบบจากต้นฉบับ มีครูหน้าหล่อจูบเก่งมาเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวให้ ต่อให้จะไม่ประสาไร้ประสบการณ์ก็พอฟัดพอเหวี่ยงสู้ตอบเขากลับไปได้บ้างสักเล็กน้อยก็ยังดี

คนถูกสู้กลับหัวเราะเสียงต่ำอย่างพอใจ พรมจูบไปทั่ววงหน้างามพิสุทธิ์แล้ววกมาดูดเม้มกลีบปากนุ่ม หยอกเย้ากลั่นแกล้งเล่น ขณะที่เอวสอบเริ่มขยับเคลื่อนไหวกับอุ้งมือของสาวสวยใต้ร่าง น้ำค้างพยายามกุมมือให้รอบ แม้จะรู้สึกแปลกๆ กับพฤติกรรมของเขาที่ราวกับกำลังสอดใส่แก่นกายเข้ามาในร่างกายเธอเหมือนตอนนั้น แต่ก็ไม่ได้พูดว่าอะไร

ก็ยังดีกว่าถูกเขาเปลี่ยนจากมือเป็นส่วนนั้นของเธอ ให้รับทั้งหมดของเขาที่แข็งขึงเหมือนเสาหิน ร้อนประดุจเปลวไฟแผดเผาตอนนี้ก็ไม่ไหว

“อื้อ…พี่รัน...อ๊ะ ดะ…เดี๋ยวสิ”

ใบหน้าสวยหวานฉายแววแตกตื่นเมื่อถูกฝ่ามือร้อนๆ ลูบไล้ลงบนเนินสาวจนเธอสั่นสะท้านครางเสียงสั่น แต่คนที่อยู่ด้านบนกลับกระตุกยิ้มบางใช้นิ้วชี้สะกิดเขี่ยเม็ดเสียวตรงกึ่งกลางกาย เรียวขากลมกลึงรีบหุบเข้าหากันตามสัญชาตญาณ เบียดชิดหนีบมือหนาเข้าไปกักขังไว้แนบแน่น

ศรัณย์หลุดขำอีกครั้งมองเจ้าตัวดีร่างอวบอัดที่ช่างไม่รู้ตัวว่าการทำแบบนั้นยิ่งช่วยปลุกเร้าอารมณ์เขาให้นึกอยากรังแก เขาไม่ได้ดึงฝ่ามือออกจากหว่างขาเธอกลับกดคลึงเล่นกับติ่งเสียว ขยี้เล่นเบาๆ จนน้ำค้างสะดุ้งแยกขาออกจากกัน ทั้งยังเผลอแอ่นสะโพกขึ้นหามือเขา

หยาดน้ำตาใสหลั่งรินผ่านแก้มเนียนใสแดงระเรื่อ เสียงครวญครางแหบหวิวหวานแว่วด้วยความทรมานซ่านเสียว ใบหน้ารูปไข่สะบัดไปมาจนเส้นผมกระจาย น้ำค้างบีบกำท่อนเนื้อสีเข้มแน่นเข้า กระชับไว้ในอุ้งมือน้อยจนศรัณย์สูดปากใบหน้าเหยเก เร่งสาวสะโพกกระทำชำเรามือน้อยพลางจินตนาการว่าเป็นรูสวาทฉ่ำชื้นชุ่มน้ำหวานของเจ้าตัวดีใต้ร่าง

“ซี้ด…อาห์...น้ำค้าง...อาาา พี่จะแตกแล้ว”

น้ำค้างหลับตาปี๋ไม่กล้ามองใบหน้าหื่นกามเต็มไปด้วยตัณหาของเขา มือเธอถูกเขาใช้ไอ้นั่นถูเข้าถูออกเร็วๆ จนปวดชา เธอกัดปากแอบลืมตาข้างเดียวมองสีหน้าแลดูมีความสุขระคนเต็มตื้น เขาครางเสียงต่ำสลับสูดปากคล้ายกับกินของเผ็ดร้อน ก่อนจะกระตุกเกร็งไปทั้งร่างปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นอาบรดฝ่ามือเธอ มันอุ่นๆ เหนียวๆ และมีกลิ่นคาว

“ลองชิมไหม”

“ชิมเนี่ยนะ น้ำค้างไม่ใช่พวกโรคจิตหรือโง่จนไม่รู้ว่านี่คือน้ำอะไรจะได้เผลอกินเข้าไปนะคะ”

“รังเกียจน้ำของพี่ขนาดนั้นเชียว” ศรัณย์เลิกคิ้วถามกวนๆ ก่อนจะถอยหลังพาตัวเองไปอยู่ตรงกลางหว่างขาลูกกวางน้อย จับแท่งเนื้อที่ยังคงฟิตปึ๋งปั๋งไปจ่อกลีบกายอูมสวยใช้ส่วนหัวเห็ดแดงปริ่มน้ำลากถูขึ้นลง แล้วจับฟาดตีโหนกนูนอวบใหญ่เสียงดังแปะๆ

“อึก…มะ ไม่ใส่เข้ามานะคะ น้ำไม่ไหว เจ็บจะตายแล้ว”

“ไม่ใส่หรอก แต่ต้องทำไงมันถึงจะยอมสงบ ยอมล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม นี่เล่นแข็งปวดตุบๆ พี่ก็ทรมานเหมือนกันนะ ขนาดแตกคามือไปรอบก็ยังจะฟิตปั๋งโด่ไม่รู้ล้มอีก”

ศรัณย์แสร้งทำหน้าหนักใจ แววตาเคร่งเครียด ดวงตาหลุบมองท่อนเนื้อที่พองโตแข็งโป๊กกระตุกหงึกเป็นระยะ เขาใช้มือกำรอบลำกายชักรูดขึ้นลงเร็วๆ ช่วยตัวเองต่อหน้าเธอ เหลือบตามองใบหน้าแดงก่ำเขินอาย เรียวลิ้นสีชมพูน่ารักแลบเลียริมฝีปากแห้งผาก มองดูการกระทำของเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็ยังน้อยกว่าความอยากรู้อยากเห็น

“อ่าห์…โอววว น้ำค้าง…”

“อย่าพูดชื่อน้ำสิ”

“ได้ไงกัน ถ้าไม่ครางชื่อน้ำแล้วจะเป็นใคร ในเมื่อพี่กำลังจินตนาการว่าได้ทำรักกับเรา”

“อย่าใช้น้ำไปจินตนาการในเรื่องลามกแบบนั้นนะ”

“ก็ทำไปแล้ว จะแตกอีกรอบแล้วเนี่ย”

ศรัณย์คลี่ยิ้มกริ่มที่สามารถแกล้งลูกกวางน้อยให้โมโหทำหน้าบูดบึ้งได้ เขารีบสาวลูกชายในมือเร็วขึ้น บีบเน้นส่วนหัวที่ไวต่อความรู้สึกจนกระทั่งความเสียวพุ่งถึงขีดสุดก็ย้ายร่างตัวเองไปคร่อมอยู่กลางตัวของน้ำค้าง เจ้าหล่อนตกใจได้แต่อ้าปากค้างเปล่งเสียงไม่ออก