Sabah uyandığımda belimde bir çift kol hissettim. Kutay, dün gece belimdeki ellerini hiç çekmemiş ve beni sıcaklığıyla mayıştırmıştı. Deliksiz uyumuştum. Sırtım ona dönük olduğu için yüzünü göremiyordum. Kıpırdanıp ona döndüğümde yana doğru taranan saçları, önüne düşmüş ve çok masum görünmesine neden olmuştu. Ağzı, hafif aralıktı. Tişörtü kısa olduğu için kol kaslarına baktım. Onlara dokunmak istedim. Elimi, hafif değdirdim. Kıpırdanınca kafamı, göğsüne gömdüm. Buram buram kokusu burnuma dolarken gözümün önüne yine anlamsız görüntüler belirdi.
Bir yerde okumuştum. İnsan, en son kokuyu unuturmuş. Eğer Kutay’ı rüyamda görüp etkilenseydim kokusunu hatırlamam imkânsız olurdu çünkü rüyalar aleminde koku yoktur. Her nerede karşılaştıysak o biliyor ve benden gizliyordu. Dün gece söylediklerinde
