ตอนที่ 9
980 Words
แทนที่มาริออสจะไป แต่เขากลับรั้งหล่อนให้เข้าไปแนบชิดมากยิ่งขึ้น จนหล่อนได้กลิ่นกายเซ็กซี่จากเนื้อตัวล่ำสัน พิมรักวิงเวียนและมึนเมา ร่างกายเริ่มร้อนรุ่ม
“ปล่อยฉันนะ”
“บอกแล้วไง ว่าเราต้องคุยกัน” เขาแค่นยิ้มเกรี้ยวกราด “ยาว...”
พยางค์สุดท้ายถูกเน้นออกมาจากลำคอแกร่งแผ่วเบา แต่ดังชัดเจนเต็มสองหูหล่อน
พิมรักรู้สึกสั่นไหวไปทั้งตัว รวมไปทั้งหัวใจด้วย “แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนป่าเถื่อนอย่างนาย”
หล่อนปฏิเสธทั้งดิ้นรนไปด้วย แต่มาริออสก็ลากหล่อนยัดเข้าไปในรถจนได้ เขาไม่มอบความปรานีใดๆ ให้แก่หล่อนเลย ทุกการกระทำของเขาเต็มไปด้วยความป่าเถื่อนไร้อารยธรรม
“ไอ้คนบ้าอำนาจ!”
คนที่ก้าวขึ้นมานั่งเคียงข้างบนรถ หันใบหน้าหล่อจัดที่เต็มไปด้วยโทสะมาหา ดวงตาสีน้ำเงินเข้มลุกโชนด้วยเปลวไฟ
“แล้วเธอล่ะเป็นอะไร ผู้หญิงร่านใช่ไหม”
เผียะ!
ฝ่ามือเล็กกระแทกลงบนแก้มสากของเจ้าของคำด่าทอเต็มแรง จนใบหน้าหล่อจัดสะบัด และมีรอยนิ้วมือขึ้นเป็นริ้วแดง
มาริออสหันกลับมาจ้องมองเจ้าของฝ่ามือเล็กแต่หนักเอาการด้วยสายตาเดือดดาล
“กล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน พิมรัก!”
“ฉันจะทำยิ่งกว่านี้ จะฆ่านายเลยคอยดู ถ้านายพูดจาดูถูกศักดิ์ศรีของฉันอีก นายมาริออส”
ร่องรอยความบูดบึ้งจางหายไป เพราะมีรอยยิ้มหยันขึ้นมาแทนที่ ซึ่งมันยั่วยุโทสะของพิมรักได้มากทีเดียว
“กล้าทำหรือพิมรัก กล้าฆ่าผู้ชายคนแรกของตัวเองเชียวหรือ”
“ไอ้...ไอ้สารเลว อย่าพูดออกมาเด็ดขาดนะ” เนื้อตัวของพิมรักร้อนวูบวาบกับคำแสลงหูที่ได้ยิน “ฉันกับนาย...เราไม่มีอะไรกันทั้งนั้น ฉันเกลียดนาย จำเอาไว้ด้วย!”
“ฉันก็เกลียดเธอ”
“ดี เราเกลียดกันขนาดนี้ แล้วนายมายุ่งกับฉันทำไม มาตามตอแยฉันทำไมอีก” หล่อนถามกลับ ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ และเกิดความรู้สึกอีกอย่างหนึ่งที่ตัวหล่อนเองก็ยังไม่เข้าใจ
คำว่า ‘เกลียด’ จากปากของมาริออส ทำให้หัวใจของหล่อนเจ็บแปลบขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ
“คิดว่าฉันอยากมาเจอหน้าผู้หญิงประสาท แถมปากร้ายอย่างเธอนักหรือไง”
“ถ้าไม่ใช่ แล้วมาทำไม”
ใบหน้าหล่อจัดของมาริออสโน้มเข้ามาหา มันใกล้มากจนคนที่พยายามเอียงหน้าหนีไปอีกทางได้กลิ่นลมหายใจหอมสะอาดของบุรุษรูปหล่อได้อย่างชัดเจน
โอ้...ทำไมเนื้อตัวของหล่อนถึงได้ร้อนวูบวาบแบบนี้ ทำไมยอดอกถึงได้แข็งชันเป็นตุ่มไต และทำไม...ทำไมที่ซอกขาถึง...
ดวงหน้างามสะบัดแรงๆ ก่อนจะยกสองมือขึ้นยันใบหน้าหล่อเหลาของมาริออสเอาไว้ เมื่อเขาทำท่าจะไม่หยุดแค่ปลายจมูกชนกัน
“ออกไปห่างๆ ฉันนะ”
มาริออสแค่นยิ้มหยัน แววตายังคงเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด “ผู้หญิงอย่างเธอ หวงตัวเป็นด้วยหรือ”
มือเล็กยกขึ้นเตรียมจะฟาดลงบนหน้าของมาริออสอีกครั้ง แต่คราวนี้ชายหนุ่มรวบเอาไว้ได้ทัน และบีบแน่น
“ฉันไม่โง่ให้เธอตบเป็นครั้งที่สองหรอก ผู้หญิงหลายใจ”
“ถ้าไม่อยากให้ฉันตบ นายก็ปล่อยฉันลงไปสิ หรือไม่ก็เลิกด่าทอฉันสักที เพราะฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น”
คนฟังเบ้ปากด้วยความชิงชัง “อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นเธอกับไอ้หน้าจืดนั่น ปากบอกว่ารักพี่เพนน์ อยากเป็นเมียพี่เพนน์ แต่พออยู่ไกลกันเข้าหน่อย รีบแล่นมาหาผู้ชายถึงที่ นี่ถ้าในร้านกาแฟไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย เธอกับมันก็คงจะเปิดโรงแรมขย่มกันเลยใช่ไหม”
“ไอ้คนหยาบคาย!”
“หรือว่าฉันพูดไม่จริงล่ะ มาอยู่ที่นี่ตั้งหลายเดือน คงจะมีผู้ชายตกถึงท้องเกือบร้อยคนแล้วสินะ”
“คนหยาบช้า ในหัวมีแต่เรื่องชั่วๆ”
“มันก็ยังดีกว่าผู้หญิงสำส่อน มักมาก นอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้าอย่างเธอนั่นแหละ พิมรัก” มาริออสโต้ตอบอย่างดุเดือด โทสะแล่นพล่านจนเขาเริ่มจะควบคุมมันไม่ได้แล้ว
น้ำตาแห่งความเจ็บช้ำท่วมอก แต่พิมรักจะไม่ยอมให้มันไหลออกมาประจานความอ่อนแอของตัวเองแน่ ดังนั้นหล่อนจึงเชิดหน้าสูง และประชดเขาด้วยการรับสมอ้างออกไป
“ใช่ ฉันมันสำส่อน มีผัวเป็นร้อยๆ คน พอใจหรือยัง”
“พิมรัก!”
ร่างเล็กถูกกระชากเข้าไปกอดรัดแน่น ใบหน้าหล่อจัดบิดเบี้ยวด้วยความเกรี้ยวกราด
“ทำไมล่ะ อยากได้ยินแบบนี้ไม่ใช่หรือ”
“แพศยา!”
“ใช่ ฉันมันแพศยา ทีนี้ก็เอามือสะอาดๆ ของนายออกไปจากตัวฉันได้หรือยัง นายมาริออส”
“ยัง”
หล่อนกำลังจะอ้าปากถามกลับไปว่าทำไม ทำไมยังไม่ปล่อยหล่อนไปอีก แต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะวินาทีต่อมาร่างสั่นเทิ้มของหล่อนก็ถูกดันให้ชนกับเบาะรถที่ถูกมือใหญ่กดปุ่มปรับให้เอนลงต่ำ พร้อมกับปากร้อนจัดของเขาที่กระแทกกระทั้นลงมาหา
“อื้อ...”
คำต้านทานของหล่อนถูกจุมพิตดุดันกลืนกินเข้าในลำคอแกร่งจนหมดสิ้น ริมฝีปากสวยราวกับอิสตรีขยี้บดคลึงลงมาหาอย่างหยาบคาย ดุกระด้างป่าเถื่อน หญิงสาวเจ็บระบมไปทั้งปาก พยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่เขาก็ตามติดไม่ให้มีช่องว่าง ปากแข็งกระด้างลงทัณฑ์หล่อนอย่างดุร้าย ผลักไสให้หล่อนร่วงหล่นลงไปในขุมนรกที่เต็มไปด้วยกองไฟ
หล่อนร้องไห้ ปล่อยหยาดน้ำตาแห่งความอัปยศอดสูออกมา และเขาก็คงสัมผัสได้ ถึงได้ยุติจุมพิตป่าเถื่อน และมองหน้าเปื้อนน้ำตาของหล่อนแทน
- Writer
