“Oh, wow! Tama ‘yan, Anak. International fair? That’s a good experience for you,” tuwang-tuwa na sabi ni Mama.
Kasalukuyan na kaming kumakain nang hapunan kaya nasabi ko na sa kanila. Kaming tatlo lang ang magkasama ngayon dahil wala pa si Papa, may pinuntahan daw na importante sabi ni Mama. Hindi ko na tinanong kung ano ‘yon dahil alam ko na rin naman kung anong importante ang pinagkaabahalan ni Papa.
“Good luck, Anak!” dagdag niya.
Tipid akong napangiti. Her happiness is genuine, I can feel it. Sa boses niya at pagngiti niya, ramdam ko ang pagkasabik ni Mama. Pero hindi matatanggal no’n ang nararamdaman ko sa tuwing nagbabago ang ugali niya. There are so many what if’s again.
“What about you, Sammie?” tanong naman ni Mama sa kapatid ko na tahimik lang sa pwesto niya.
“Doing fin
