“I cannot believe you, Alysha!”
Dumating na nga ang kinatatakutan ko. Nalaman lang naman ni Mama ang tungkol sa amin ni Julian. Nahuli niya kasi kaming magkayakap. Nawala talaga sa isip ko na baka makita niya kami, hindi naman kasi siya nag-text na nasa parking lot na siya. Palagi pa naman niyang ginagawa ‘yon at sinasabi niya kung nasa school na siya. Kaya nakakapagtaka rin at napapaisip ako kung bakit gano’n ang nangyari dahil parang sinadya niya. Nakalimutan niya ba o nahahalata niya na? Sakto pa talaga no’n kung saan siya naka-park, kitang-kita niya kami.
Ang unfair talaga sa akin ng mundo. Bawal na ba talaga ‘kong maging masaya? Parang kailan lang, nakakangiti na ako tapos ngayon babawiin na? ‘Yong totoo sumpa ba ‘to? Na pandalian lang ang lahat. Babalik na ba ako sa dati? Gano’n
