ENGINEER 5 | หอม |
1002 Words
ENGINEER 5
| หอม |
หลังจากที่แคร์และโดนัททานข้าวกันเสร็จเรียบร้อย เธอทั้งสองก็พาไปกันไปเดินชอปปิ้งซื้อของตามประสาผู้หญิงๆ ระหว่างเดินอยู่นั้นแคร์ก็ได้คิดถึงแต่คำพูดของคาร์เตอร์ คงเพราะเธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่พูดจาร้ายๆปากร้ายๆแบบนี้มาก่อน และก็คงเป็นเพราะคนรอบตัวเธอและเพื่อนๆของเธอไม่เคยมีนิสัยแบบเขาคนนั้น นั่นจึงทำให้เธอหวนคิดถึงแต่ละคำแต่ละประโยคที่หลุดออกจากปากผู้ชายที่มีดีเพียงแค่หล่อจริงๆ ส่วนเรื่องนิสัยติดลบ
"เหม่ออะไร" โดนัทถาม เลยทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วหันมาสนใจเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ
ฉันได้แต่ส่ายหัวตอบ ไม่กล้าบอกหรอกว่ากำลังนึกถึงพี่คาร์เตอร์ ขืนบอกไปโดนัทคงได้แซวฉันอีกแน่ๆ
"หรอ เห็นแคร์ทำหน้าเหม่อแบบนี้ ดู" โดนัททำหน้าล้อเลียนฉันตอนที่กำลังเหม่อ เธอคนนี้นี่เรียกสีสันให้กันได้ตลอด แต่จะว่าไป ฉันทำหน้าแบบนั้นจริงๆหรอ โดนหลอกหรือเปล่า
"แกล้งกันหรอ"
"แกล้งอะไรก็แคร์ทำหน้าเหม่อแบบนั้นจริงๆเราก็เลยทำให้ดูไง" ขนมปังก็ยังไม่หยุดที่จะทำหน้าล้อเลียนฉัน คนอะไรจะเหม่อได้ตาลอยแบบนั้น
"พอได้แล้ว ไหนจะพาเราไปไหนต่อ"
"เนี่ยถึงแล้ว" โดนัทกับฉันหยุดยืนอยู่หน้าร้านแบรนด์เสื้อผ้า
"ร้านนี้หรอ"
"ใช่ เข้าไปดูกัน แคร์ช่วยเราเลือกหน่อยนะ" โดนัทบอกก่อนจะควงแขนฉันแล้วเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้า
"อันนี้ก็สวย อันนี้ก็น่ารัก" โดนัทเลือกอย่างถูกอกถูกใจ แต่ก็ยังไม่มีเห็นว่าจะหยิบตัวไหนเลยสักตัว ได้แต่ชมชุดอย่างนั้นอย่างนี้
"เราไปดูเสื้อผ้าโซนนู้นก่อนนะ" ฉันบอกโดนัท เธอจึงหันมาพยักหน้ารับรู้
โซนเสื้อผ้าที่ฉันไปดูเป็นชุดเดรสยาวแขนตุ๊กตาลายดอกเดซี่สีขาว ชุดนี้สะดุดตาเป็นที่สุดเลยต้องหยิบขึ้นมาดูแล้วเดินไปส่องกระจก พร้อมกับเอาชุดมาทาบบนลำตัว
หันซ้ายหันขวา
ชุดน่ารักจัง
เอาดีไหมนะ ว่าแต่จะใส่ไปไหนดี
"เหมาะกับแคร์ม๊ากมาก" เสียงของเพื่อนสาวเดินมายืนอยู่ข้างๆ
"เสียงสูงแบบนี้ เชื่อได้ไหม"
"ได้สิ ชุดที่แคร์หยิบมันก็เป็นสไตล์ของแคร์" โดนัทบอก ฉันจึงยืนมองชุดอย่างพิจารณา อืม...ก็จริงอย่างที่โดนัทว่า ชุดนี้คือสไตล์ของฉัน ฉันก็ควรจะเลือกเสื้อผ้าในแบบที่เป็นตัวเอง
"แล้วนี่เลือกได้แล้วหรอ"
"อืม จ่ายเงินแล้วด้วย"
"ไวจัง เมื่อกี้เห็นเดินดูยังเลือกไม่ได้เลยหนิ"
"ก็แคร์เดินไปปุ๊บ เราก็เลือกได้เลย"
"ไหนว่าจะให้เราช่วยเลือก นี่อะไร กลับชิ่งจ่ายเงินก่อน"
"ก็มันถูกใจแล้วไง ตกลงแคร์ชอบชุดนี้ใช่ไหม" ฉันจึงลองเอามาทาบบนตัวอีกครั้ง
แต่ในระหว่างที่แคร์กำลังยืนคิดและตัดสินใจอยู่นั้น
"พี่เตอร์ชุดนอนแบบนี้สวยไหมคะ" ฉันหันมองหน้ากับโดนัทพร้อมกัน แล้วค่อยๆเลื่อนสายตาคู่ไปตามเสียง
"ชุดนอนแบบนี้สวยไหมคะ" โดนัทหันกลับมาทำหน้าทำเสียงล้อเลียนเธอคนนั้นที่ตอนนี้ยืนถือชุดนอน...เอ่อมันใช่ชุดนอนจริงๆใช่ไหม บางขนาดนั้น...
"โดนัท..."
"ก็หมั่นไส้"
"หึงหรือไง" ตาฉันแซวบ้างนะ
"หึงอะไรกัน นี่ดีนะที่เราไม่ได้ชอบแบบอยากจีบอยากครอบครอง แค่ใช้สายตามองก็อิ่มอร่อยแล้ว"
"อะไรอิ่มอร่อย"
"เห้อ ตกลงชุดที่แคร์ถือซื้อไหม" เธอไม่ตอบ แต่กลับเปลี่ยนเรื่อง
"อืม" เมื่อตัดสินใจได้ ฉันจึงเดินไปที่แคชเชียร์เพื่อจ่ายเงิน
"พี่เตอร์คะ ซื้อชุดนี้ให้มี่หน่อยน๊า คืนนี้มี่จะใส่ให้พี่ดูที่ห้อง" เธอพูดเสียงดังฟังชัดเต็มสองหู อย่างกับตั้งใจให้ทุกคนในร้านได้ยิน และเธอก็มีจุดประสงค์ที่จะซื้อชุดนอนเซ็กซี่แบบนั้นเพื่อให้เขา...ดูหรอ
คาร์เตอร์หยิบชุดจากหญิงสาวที่มาด้วยกันโดยไม่พูดอะไรแล้วเดินตรงมายังแคชเชียร์ ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
แคร์มองคาร์เตอร์ที่กำลังจะเดินมา และเขาก็มองเธอเช่นกัน ตอนนี้เขาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ สายตาของคนทั้งสองยืนจ้องมองกันราวกับถูกมนต์สะกด แต่เพียงไม่นานหญิงสาวก็ต้องรีบดึงสติกลับมาแล้วรับถุงเสื้อจากพนักงานก่อนจะหมุนตัวไปอีกทางโดยที่ไม่หันหลังไปมองเขา
"หยุด" เสียงทุ้มของผู้ชายตะโกนมาจากด้านหลังทำให้ฉันกับโดนัทต้องหยุดฝีเท้าลง
ร่างสูงของคนที่ฉันคิดเดินมาหยุดอยู่ข้างๆในขณะที่ฉันกับโดนัทกำลังจะเดินพ้นออกจากร้าน ใบหน้าของร่างสูงก็ก้มลงมากระซิบที่ข้างใบหูให้ได้ยินกันเพียงสองคน
"ตัวหอมดีหนิ" ฉันเม้มปากแน่นแล้วไม่กล้าหันหน้าแหงนมองคนตัวสูงที่ยืนข้างๆ
"พี่เตอร์ทำอะไรคะ" น้ำเสียงไม่พอใจของหญิงสาวที่เขาควงมาด้วย ตอนนี้เธอเดินมายืนอยู่ตรงหน้าก่อนจะดึงตัวพี่คาร์เตอร์ให้ออกห่างจากฉัน
เขาสะบัดแขนหญิงสาวออกก่อนจะยืนถุงเสื้อผ้าให้ เธอคนนั้นก็รับไว้ เขาจึงเดินออกจากร้านไปโดยไม่ได้สนใจหญิงสาวที่มาด้วยกัน แต่เธอคนนั้นกลับหันมามองหน้าฉันอย่างเอาเรื่องก่อนจะรีบเดินตามเขาออกไป
- Writer
