ตกเย็น
เมื่อตะวันลาลับขอบฟ้ายัยขิมก็บอกฉันว่าได้เวลาปาร์ตี้เริ่มขึ้นแล้ว น่าแปลกที่ตอนนี้ดูดี้ด้าแล้วก็เข้ากับทุกคนเป็นปี่เป็นขลุ่ยเหลือเกิน ไม่เว้นแม้กระทั่งพี่เสือ
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่พูดคุยเท่าไหร่แต่ก็เข้าใกล้โดยที่ไม่บ่นอะไรสักคำ จนฉันเริ่มจะเเปลกใจแล้วเหมือนกันว่าคนรอบตัวฉัน พวกเขาเป็นอะไรกันไปหมด
ฉันกำลังช่วยพี่ปาร์คย่างบาร์บีคิวอยู่ในโซนอีกมุมของเต้นท์ดอกไม้ที่ถูกจัดขึ้นได้สวยงามกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เยอะเลย เริ่มเย็นบรรยากาศก็เริ่มจะหนาวแล้วเหมือนกัน ตอนนี้ฉันเลยต้องหาอะไรมาคลุมร่างกายให้อุ่นเอาไว้ก่อน ซึ่งก็คงต้องจำใจใช้ผ้าคลุมที่พี่เสือให้มาใช้แทนเพราะฉันไม่ได้เอาเสื้อแขนยาวมาเลยสักตัว
ส่วนคนอื่นๆ เขาก็ยังใส่ทูพีชกันได้อย่างสบายใจเฉิบเหมือนมีฉันคนเดียวในกลุ่มที่ขี้หนาว ส่วนยัยขิมเห็นบอกว่าจะไปหาอะไรกินไม่รู้ว่าตอนนี้ไปไหนซะแล้ว
"รินอ้าปากหน่อย.."พี่ปาร์คเรียกฉันแล้วก็เป่าหอยเชลล์
