ใช้เวลานานทีเดียวกว่าที่ต้มโคล้งของมะลิจะเสร็จสิ้น ตะวันก็คล้อยท้องฟ้าแล้ว ไอ้แผนเกือบจะผล็อยหลับไปแล้วด้วยเช่นกัน มาสะดุ้งได้สติสัมปชัญญะคืนมาก็ตอนที่ได้ยินเสียงหวานดังมาจากใต้ถุนเรือน
“เสร็จแล้วเจ้าค่ะคุณพี่!”
ไอ้แผนผุดลุกขึ้นนั่ง ลูบหน้าลูบตาตัวเองไล่ความงัวเงีย พลางก่นด่าตัวเองที่เกือบผล็อยหลับไป
มะลิยังอยู่ที่เรือน กล้าผล็อยหลับได้อย่างไรกันไอ้แผน ประเดี๋ยวก็เป็นเรื่องดอก!
เป็นเรื่องเช่นไร สุดแต่ไอ้แผนจะคิดออก รู้แต่ว่า ‘ตัวป่วน’ อยู่ใกล้ๆ อะไรก็ไม่น่าไว้ใจทั้งนั้น
พลันเขาก็ลุกจากที่ หมายจะเดินลงไปที่ใต้ถุน แต่มะลิก็โผล่หน้าขึ้นเรือนมาเสียก่อนแล้ว
“หนูยกต้มมาให้แล้ว ประเดี๋ยวจะลงไปคดข้าวมาให้นะเจ้าคะ คุณพี่รอประเดี๋ยว”
มาถึงก็วางถ้วยต้มโคล้งลงที่กลางเรือน แล้วก็เร่งรี่ลงจากเรือนไปคดข้าวใส่จานมาให้ ทิ้งให้ไอ้แผนมองตามแล้วได้แต่ส่ายหน้า
นั่นปะไร บอกแล้วว่าไม่ควรผล็อยหลับ เลยไม่ท
