@โรงพยาบาล
เมื่อเจฟและเหมือนแพรลงจากรถเพื่อมาเยี่ยมเหมือนฝันที่โรงพยาบาล เจฟเขาบอกว่าไม่อยากเข้าไปจึงขอรออยู่ด้านนอกเหมือนแพรจึงรีบเดินเข้าไปเยี่ยมพี่สาวที่ห้อง
“พี่ฝัน….ขอโทษที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาเยี่ยมค่ะ” เหมือนแพรมองดูพี่สาวที่ยังดูเพลียๆใบหน้าซีดเซียวอาการยังไม่ดีขึ้น
“เด็กโง่…เธอทั้งเรียนทั้งทำงานตัวเป็นเกรียวพี่ต่างหากที่ต้องขอโทษที่ไม่หายสักที”
“พี่ฝันพี่จะต้องหายแพรคุยกับคุณหมอแล้วมันยังพอมีวิธี” เหมือนแพรจับมือของพี่สาวสุดที่รักแน่นส่งกำลังใจและสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง
“วิธีอะไรกัน…พี่เหนื่อยกับการนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลแล้วถ้าเป็นไปได้ยุติการรักษาเถอะ”
“ไม่พี่ฝันฟังแพรดีดีนะหมอแนะนำให้รักษาด้วยวิธีการเปลี่ยนถ่ายไขกระดูก แล้วแพรจะเป็นคนให้ไขกระดูกพี่เองเราพี่น้องกันมันเข้ากันได้อยู่แล้ว”
“ไม่ได้นะยัยแพรเธอจะต้องใช้ชีวิตอีกนานถ้าเกิดมีอาการแทรกซ้อนแล้วเกิดเป็นอ
